Uitkijken dit nieuwe jaar!
Wie mijn columns regelmatig leest, weet dat ik nogal
een liefhebber ben van vlees! Kroketten, worsten, sateetjes
met pindasaus – ik eet alles. Zolang het maar
dood en gefrituurd is. En nou niet met zijn allen beginnen
te roepen dat ik een asociale multihond ben.
Onderzoek heeft dat nog allerminst aangetoond.
We dachten eerst even dat vleeseters egoïsten waren.
Dat is, met het intellectueel verscheiden van Vonk en
Stapel, dan wellicht niet waar. Maar vleeseters zijn
misschien nog wel racisten. En fascisten! Da’s logisch.
Waarschijnlijk, als je er wat langer over nadenkt, zijn
ze ook onhygiënischer. Ze roken meer, bewegen minder,
gooien vaker prulletjes zo maar op de grond. Ze
kijken meer televisie en zijn minder intelligent. Ze
worden ook eerder kaal. En ze zijn, over het algemeen
natuurlijk, erg nare menschen. Maar, dit moet natuurlijk
allemaal nog wel even bewezen worden…
Eén ding is inmiddels wél bewezen. Vleeseters zijn criminelen.
Hoe ik dat weet? In 2007 was ik op congres
in New York, en ik zag daar een parallelsessie op het
programma staan met de illustere naam Animals and
Society. Kijk, dat zijn dan van die lekker obscure sessies
die ik niet graag aan me voorbij laat gaan. De laatste
dag van het congres, op zondagmorgen, om 8.30 uur,
meldde ik mij in een muffig achterafzaaltje om eens
nader kennis te maken met onderzoek naar zielige
diertjes en nare mensen. Ik werd hartelijk verwelkomd
– ‘Welcome to the club!’ – en kreeg subiet een mooie
Animals and Society-button opgespeld en een recent
nummer van het gelijknamige kwaliteitsblad (ISIrated,
SIC!) in de hand gedrukt. Het was een doldwaze
sessie met papers over Human-Cattle Interaction, over
Conversations between Cats and Dogs in an Animal
Shelter, en over Meat Consumption and Crime. Uit de
eerste twee papers bleek dat communicatie tussen
non-human animals and human animals lastig maar
niet onmogelijk was. Gelukkig maar! Uit het laatste
paper bleek dat in Amerikaanse counties met veel
vleesconsumptie er een piepklein beetje meer criminaliteit
was – dat was vooral te wijten aan het feit dat
vrouwen er meer verkracht werden dan in andere
counties. Het verschil was uitermate klein, maar het
was wél net statistisch significant. Hoe dit te verklaren
viel? “Tsja, als je non-human animals als meat ziet,
dan zie je female human animals ook vaker als meat”,
aldus de onderzoeker. Zo zie je maar, de schetenwap
onthult alles!
Dus, vrouwen aan de EUR: mochten jullie in dit nieuwe
jaar Peter Achterberg, cultuursocioloog aan de
FSW, over de campus zien lopen, kijk dan een klein,
maar statistisch significant beetje voor hem uit. De
kans is groot dat hij net een paar kroketten met mayo
erin getrokken heeft! Zijn signalement? Fascistoïde
crimineel met een kale bats en een Animals and
Society-button op zijn jas!
EM zoekt een motto en jij mag ’t bedenken!
Ieder zichzelf respecterende organisatie vindt zichzelf elke paar jaar weer opnieuw uit.…