Roeier Holland Acht over Peking
16 juli
Ik ben Mitchel Steenman, 23 jaar en derdejaars student fiscaal recht. In 2001 ben ik lid geworden bij de A.R.S.R. Skadi omdat dit de grootste studentenroeivereniging van Zuid-Holland is waar talent de kans krijgt om zich verder te ontwikkelen. Dat jaar ben ik op het junioren WK 6e geworden in de twee zonder, het jaar erna ben ik wederom naar het junioren WK geweest en werd ik 4e.
In 2004 hebben we met tien roeiers, in navolging van het zilver op de Spelen, een nieuwe acht geformeerd met als doel: goud op de Olympische Spelen in Peking 2008. Nu de acht zich heeft gekwalificeerd zitten we in ieder geval bij de beste acht. Zoals het er nu voor staat zijn de Canadezen favoriet en hebben wij daarna met 6 boten een zelfde kans op de medailles.
Dit is mijn weblog.
Spanningen lopen op in Olympisch Dorp
11 augustus
De spanning begint nu merkbaar op te lopen. Iedereen is wat sneller aangebrand en in discussies wordt er al snel meer volume gebruikt om de anderen te overtuigen. Als er iemand buiten de acht iets verkeerd doet dan krijgt hij het ook meteen te horen. Ofwel de wedstrijd nadert: nog 1 dag voor de opening van de Spelen en dan nog eens 2 dagen tot onze voorwedstrijd.
Op 3 augustus zijn we vanuit onze trainingslocatie in Zuid Korea naar Peking vertrokken. Het was al met al een prima trainingskamp waar we veel goede trainingen hebben kunnen draaien. Maar de weersomstandigheden hebben het ons niet makkelijk gemaakt. Veel regen en stroming zijn op zich niet erg, want in Nederland regent het ook zo af en toe. Maar we waren naar Korea gekomen om te wennen aan het tijdsverschil en aan het warme vochtige weer. Wennen aan de tijd en het vochtige weer is gelukt. Wennen aan de drukkende warmte helaas niet, want nu we in Peking zitten is het toch echt wel een stuk warmer. Maar nu we er een paar dagen zitten begint ook de dat langzaam te wennen. Korte trainingen en daarna meteen afkoelen in het water of in een koelvest.
De roeibaan ligt op een uurtje rijden van het dorp. Wat inhoudt dat we ‘s morgens naar de baan gaan om te trainen. Tussen de trainingen door blijven we daar en dan gaan we na de tweede training weer terug naar het dorp.
Het dorp bestaat uit ongeveer 42 flats die zo’n 7000 atleten en 3000 begeleiders huisvesten. Het totale aantal deelnemende atleten ligt rond de 10.000, maar een aantal sporten wordt op andere locaties gehouden.
Aangezien iedere sport zijn ideale lichaamsbouw kent is het nog al een bonte verzameling mensen bij elkaar; van kleine turnsters tot grote basketballers en van dunne hardlopers tot zeer stevige gewichtheffers. Alles loopt hier rond.
Ook zijn er in het dorp 260.000 vrijwilligers om de sporters te assisteren. Ze regelen van alles; van de was tot de beveiliging. Er worden een half miljoen bezoekers verwacht. Daarom zijn er daarnaast nog eens 1,2 miljoen vrijwilligers die dat allemaal in goede banen moeten leiden. Ofwel ontzettent veel behulpzame Chinezen!
Gouden plak, here we come!
12 augustus
We hebben de voorwedstrijd gehad. In onze heat zaten de Canadezen die dit jaar alles hebben gewonnen. Nadat we goed wegkwamen maakten we een mishaal op de 400 waardoor we een klein beetje verloren op de andere ploegen. Na onze druksprint op de 700 meter lagen we tweede, langzaam liepen we uit op de Polen en de Australiërs toen die materiaalpech kregen en dus wegvielen. Omdat we tot de 1300 meter net voor de Polen lagen maar er nog wel hard voor moesten varen hebben we ze laten gaan. Morgen rond 6 uur gaan we in de herkansing er weer vol tegen aan tegen Polen, Amerika, China, Australië en Duitsland.
Pittig trainingskamp in warm Zuid-Korea
24 juli
Na een week trainingskamp in Zuid-Korea beginnen we langzaam aan rustigere trainingen te draaien. Vandaar dat ik nu ook de energie heb om eindelijk iets te schrijven.
Om onze kansen zo groot mogelijk te laten zijn op de Olympische Spelen zijn we samen met de wielrenners en de honkballers op trainingskamp gegaan naar Chuncheon, een plaats met 260.000 inwoners op 2 uur rijden van Seoul. Dit omdat deze plaats aan een 14 km lang stuwmeer ligt en hetzelfde klimaat heeft als Peking.
De eerste week was erg zwaar aangezien we aan het tijdsverschil met Nederland moesten wennen, het is hier 7 uur later. En daarnaast hadden we ook nog eens onze zwaarste trainingsweek. Dit houdt in dat we s’morgen een intensieve training doen van ongeveer anderhalf tot twee uur waarin we bijvoorbeeld 3 maal 10 minuten hard varen. Vervolgen gaan we naar ons hotel om te lunchen en wat te slapen. ‘s Middags doen we aan krachttraining, gevolgd door een lange duur training.
Het roeiwater is zoals eerder gezegd een stuwmeer. De eerste dagen dat we hier waren was het een graad of 28 met een paar kleine buien, wat erg lekker is omdat het daardoor een beetje afkoelt. Alleen op de derde dag is er 120 milimeter regen gevallen waardoor de hoger gelegen stuwmeren helemaal vol zaten en dus de stuwdammen open werden gezet. Toen wij die middag het water op gingen stond er al een stevige stroming van ongeveer 6 km per uur. Maar het ging eigenlijk steeds harder stromen totdat we uiteindelijk het laatste stuk terug moesten roeien tegen 15 km per uur aan stroming. Aangezien een roeiboot niet veel harder gaat dan een kilometer of 20 was dit erg pittig.
Eenmaal aangekomen bij de roeivereniging bleek het vlot niet tegen de stroming bestand: het was er namelijk simpelweg niet meer, dus zijn we op een ondiep stuk van de rivier uitgestapt en hebben we de boot de kant op gehesen. Gelukkig hebben we door de stroming maar 1 training minder goed kunnen trainen en is het sindsdien warm en vochtig ofwel: het verwachte weer voor de Spelen.
