Bestemming van mysterieus kunstwerk onduidelijk nu G-gebouw sluit

“Het is een mysterie waar het vandaan komt of wie het gemaakt heeft”, zegt Luuk Bode van de kunstafdeling. De sculptuur, een menselijk figuur van stalen draden, is er al minstens zo lang als hijzelf, meer dan tien jaar. Het kunstwerk staat op de tweede verdieping, bij het trappenhuis verderop in de gang. “We hebben geprobeerd het te googelen, maar er zijn best veel kunstwerken met stalen draden”, legt Bode uit. Het werk heeft geen herkenbare handtekening en Bode kon nergens een kunstenaar vinden die bij deze stijl past.

“Ik zou het zelf niet in mijn tuin zetten”, lacht hij. “Ik zie wel dat het heel vakkundig is gedaan, en de kunstenaar had verstand van verhoudingen en materialen. Maar het heeft niet genoeg karakter om mij persoonlijk te raken.”

Formeel gezien is de kunstafdeling niet verantwoordelijk voor het onderhoud van dit kunstwerk, aangezien het geen deel uitmaakt van de kunstcollectie van de universiteit. Toch lijkt iemand ervoor te hebben gezorgd, ziet Bode. Enkele ledematen zijn rudimentair gerepareerd met flexibel ijzerdraad. “Kijk hier”, wijst hij naar de rechterarm van de sculptuur. “Iemand heeft geprobeerd dit te fiksen. En er ligt ook nauwelijks stof op het kunstwerk. Wie weet zijn mensen op deze verdieping gehecht aan deze stalen man, het lijkt alsof iemand voor hem heeft gezorgd”, zegt hij met een glimlach.

Het G-gebouw sluit binnenkort, maar Bode zegt dat de kunstafdeling geen idee heeft wat ze met deze situatie aan moet. Hij hoopt dat iemand het kunstwerk opeist of de kunstenaar identificeert voordat het gebouw sluit. Een paar jaar geleden, herinnert hij zich, stuurde iemand hem een email om te vragen of diegene de sculptuur mee naar huis kon nemen. “Maar we kunnen niet weggeven wat niet van ons is.”

Normaal gesproken besteedt Bode zijn tijd aan het zoeken naar kunst, niet naar kunstenaars. Met het kunstuitleensysteem van de universiteit gaan werken soms verloren wanneer mensen van baan of kantoor wisselen. “Er is zelfs een wanted list voor verloren stukken”, legt hij uit.

“Er bracht eens iemand ons een goedkope museumposter, in de veronderstelling dat het deel uitmaakte van de collectie”, herinnert hij zich. Hij was van plan het weg te gooien totdat hij het uit elkaar haalde. “Op de achterkant van de poster, achter het frame, vond ik een zeer waardevol stuk van de Britse schilder Bridget Riley. Het heeft zijn weg teruggevonden naar de collectie.”