Kuan Chung doet het liefst duizend dingen tegelijkertijd

Op de middelbare school vroegen Chung en zijn maatje zich af hoe ze het beste konden leren. Die vraag bracht hen bij de methode van Richard Feynman. Volgens de Amerikaanse natuurkundige en Nobelprijswinnaar weet je dat je een concept begrijpt, als je het in je eigen taal kunt uitleggen aan een kind. “Heel simpel eigenlijk”, zegt Chung, maar het maakte genoeg indruk om een paar jaar later het boek The pleasure of finding things out van Feynman te lezen.

Het boek is een verzameling van lezingen, interviews en toespraken die Feynman gaf, waarmee de lezer een inkijkje krijgt in zijn leven als wetenschapper. Het gaat om ideeën, stelt Feynman in het boek, niet om verdiensten. Als net afgestudeerde durfde Feynman tegen Nobelprijswinnaar Niels Bohr te zeggen dat dat het hem niet uitmaakte wie Bohr was; Feynman wilde weten wat hij te zeggen had. “Dat perspectief op het leven, geïnteresseerd zijn in ideeën en niet luisteren naar mannen in pakken, inspireerde me wel”, zegt Chung.

Zelf heeft Chung moeite met autoriteit. Dat zorgde nog wel eens voor onrust tussen hem en zijn ouders – ‘vanwege mijn Aziatische achtergrond’. Maar ook toen hij al lang en breed op kamers woonde en zijn coschappen liep in het ziekenhuis, moest hij af en toe op zijn lip bijten. “Ik ben niet het type dat een cardioloog gaat likken omdat ik in een machtsverhouding zit. Ik neem elke andere persoon óók serieus, in welke positie dan ook. Ik zag artsen in het ziekenhuis laag doen tegen schoonmakers; mensen met familie, hobby’s en een persoonlijkheid.” Nu is Chung huisarts in opleiding, waarbij hij naar eigen zeggen ook in een machtsverhouding zit via verschillende vormen van leiding en begeleiding. Maar hij heeft geleerd dit te omarmen. “Ik beweeg mee met het systeem, dat is nu eenmaal een onderdeel van het leerproces”, legt hij uit.

Als huisarts in opleiding leert hij, naast zijn moeite met autoriteit kanaliseren, ook zichzelf beter kennen. Er zijn grofweg twee soorten huisartsen. Het ene kamp gaat vrijwel meteen over tot behandeling, terwijl de andere groep de situatie eerst even aankijkt. Chung hoort bij die laatste categorie. “Je hebt de tijd vaak mee”, zegt hij. “Veel dingen gaan na een tijdje vanzelf weer over.” Dat perspectief kreeg hij niet zozeer van huis uit mee. Zijn moeder kon wel eens wat zeggen vanuit de traditionele Chinese geneeskunde. “Bijvoorbeeld dat je aften krijgt van gefrituurd eten. Er zal vast een kern van waarheid inzitten, maar ik gebruik het niet in mijn werk.”

Chung gelooft wel in de kracht van gezond eten en bewegen, maar in de spreekkamer krijgt hij slechts een kwartier voor elke patiënt. En dus is er vaak geen tijd om leefgewoontes met iemand door te nemen. Laat staan dat hij gesprekken kan voeren over iemands ideeën, over zijn eigen uiteenlopende interesses of over The pleasure of finding things out. In de huisartsenpraktijk tikt de klok door. Dat vraagt om een resultaatgerichte aanpak; iets waar Chung aan moet wennen.

Maar het plezier om dingen te ontdekken blijft overeind. In zijn vrije tijd organiseert hij het wetenschapscafé, ‘om wetenschap voor iedereen toegankelijk te maken’ en onlangs is hij een boekenclub begonnen ‘om zijn boekkeuzes te verbreden’. En dan zijn er nog vijftien uur in de week over om te sporten. Chung traint voor de hele triatlon. Ooit wil hij meedoen aan een Ironman (3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,2 km lopen red.). Hij vraagt zich nu al af: wat daarna? Lange fietsafstanden misschien. Want fietsen doet hij het liefst. Maar als hij een sport mag kiezen, is het surfen.