Het Willemsplein ruikt naar suikerspin en frituurvet. Er waait een stevige wind, maar niet genoeg om de penetrante geur te verdrijven. De energie ligt na drie nachten feesten een stuk lager. Studenten liggen op zitzakken in de silent disco. Voor het grote podium zit een man met volle baard op een bankje. Hij is alleen. Kaloyan Petrov (19) heeft steil zwart haar, met een middenscheiding en strak afgeknipt op schouderhoogte. Zijn volle baard laat hem er jaren ouder uitzien. Alleen de beveiligers kunnen aan zijn gezichtshaar tippen.
Hij vertelt uitgebreid over zijn baardroutine, die hij de afgelopen zes jaar heeft ontwikkeld. Elke dag wassen met een speciale shampoo, elke dag kammen met een speciale kam. Elke maand naar een barbier. Hij is pas een week geleden van Bulgarije naar Rotterdam verhuisd en dus nog op zoek naar een nieuw adresje. Niet te goedkoop, niet te duur, niet te veel of te weinig ervan af. “Ik vraag om een ronde vorm. Vooral de zijkant van mijn nek moet goed geknipt worden, anders heb ik geen kaaklijn.”
Stuk bloter
Hij denkt normaal eigenlijk nooit na over kleren, maar doet voor evenementen als deze toch zijn ‘meer formele’ outfit aan om een goede indruk te maken. Strakke broek, polo en een fleece vest eroverheen. Kaloyan heeft het liefst veel zakken, om nooit een tas te hoeven dragen. De mode van anderen interesseert hem weinig. Hij oordeelt niet. Het valt hem wel op dat vrouwen zich een stuk bloter kleden dan in Bulgarije.
Kaloyan heeft nog geen vrienden gemaakt. “Het zijn nog kennissen.” Echte vriendschappen sluiten kost tijd. Hij gaat zijn medestudenten International Business Administration de komende weken op zijn eigen tempo leren kennen, weg van de feesten en luide muziek waar hij nu op is uitgekeken. Hij vindt het belangrijk om hier écht alles uit zijn studie te halen en dat kan alleen maar door zich af en toe in ongemakkelijke situaties te storten. Maar dan wel in zijn meest gemakkelijke kleren.
