Ik zocht een woord voor het zien van de colonne ME’ers en ineens had ik het: ongepast. En dan letterlijk dat het zien van mensen met knuppels, schilden, helmen, beenbeschermers niet past in mijn beeld van deze campus waar ik al behoorlijk wat jaren rondloop. Het was afgelopen zondag een onwerkelijk beeld.

Toch was het geen nieuw beeld. Begin december 2022 reden er ook politiebusjes de campus op om een einde te maken aan de bezetting van het Sandersgebouw door klimaatactivisten. Daar liep het echt uit de hand en werden studenten niet al te zachtzinnig uit het gebouw gesleept.

Ik stond buiten bij Sanders en zag de studenten elkaar in solidariteit leuzen toeroepen, terwijl anderen aan hun armen naar buiten werden gesleept. Ik schoot vol. Het zal je kind maar zijn dat zo wordt afgerekend op alles wat je het hebt meegegeven: idealen, opkomen voor de mens en de planeet en solidair zijn met je vrienden.

Het College van Bestuur had er ‘buikpijn van’ dat het zo had moeten lopen. Toch gebeurde het daarna nog een keer toen het Erasmusgebouw om dezelfde reden werd bezet. Hier verdwenen de demonstranten bij handen van de politie via de trap naar buiten.

En nu weer. Een politie-overmacht die via de zijkanten de campus binnensloop. De studenten bleven scanderen en schoven dichter naar elkaar toe. Rustig blijven en standvastig zijn, hadden ze elkaar vooraf beloofd en dat deden ze. Terwijl de politie in een breed cordon optrok als een donkerblauwe sneeuwschuiver die alles wat op z’n wegstaat zal meeschuiven, haakten de demonstranten de armen in elkaar en liepen schouder aan schouder tot ieders verrassing het terrein af. De plek achterlatend die – zoals een woordvoerder van de demonstranten het ’s middags verwoordde – ‘velen van ons na tien dagen in ons hart hebben gesloten’.

Het bestuur meldde na afloop opgelucht te zijn dat de studenten ‘vrijwillig de campus hebben verlaten’. Maar dat is natuurlijk niet waar. Wat is nu vrijwillig als de ME op je afkomt? Ze kozen ervoor geweldloos en met opgeheven hoofd en met zorg voor elkaar weg te lopen van de confrontatie. En ik schoot weer vol, het zal je kind maar wezen.

Lees 24 reacties