Mahika heeft een indrukwekkende staat van dienst als het gaat om het helpen van mensen in nood. Een initiatief van haar dat waardig is om genomineerd te worden, is het programma ‘Enlightening Minds and Illuminating Lives’ in Myanmar, waarmee ze vijftig studenten van kansarme gezinnen voorzag van duurzame zonnelampen. Daarnaast is ze actief ambassadeur van de United World Schools (UWS), een liefdadigheidsinstelling die zich inzet voor kwaliteitsonderwijs in afgelegen gebieden over de hele wereld. Haar inspanningen om minderbedeelden te helpen, omschreven als ‘een baken van altruïsme dat anderen tot voorbeeld strekt’, wordt verder geïllustreerd door haar door de VN bekroonde video over het bevorderen van kwaliteitsonderwijs voor iedereen.
Hoe ben je erin geslaagd het programma ‘Enlightening Minds and Illuminating Lives’ op te starten?
“Op de middelbare school gingen we een keer met school naar een dorp – Wan Kaung – in Myanmar. Dat was de eerste keer dat ik in aanraking kwam met kinderen die leven onder de armoedegrens. Alle ouders van de kinderen in het dorp waren opiumboeren. Een van de moeilijkheden waarmee ze kampten, was dat ze van hun ouders overdag op het veld moesten werken en dat er ’s avonds geen elektriciteit was, zodat ze na hun werk niet konden studeren. Dat bracht me op het idee om ze zonnelampen te geven. Dat was makkelijker dan het installeren van zonnepanelen en gezonder dan olielampen. Ik heb vervolgens aangeklopt bij een aantal organisaties om hulp, waarop één bedrijf bereid was me te helpen die lampen van India naar Myanmar te krijgen.
“Toen ik de lampen uiteindelijk had, vond er echter een militaire coup plaats in Myanmar, waardoor het vanwege het geweld vrijwel onmogelijk was om naar afgelegen gebieden te reizen. Uiteindelijk ben ik naar een ander dorp in Myanmar gegaan, waar ook geen elektriciteit was, en waar ik aan elk gezin met een schoolgaand kind een lamp heb gegeven. Dus hoewel het project aanvankelijk bedoeld was voor het dorp Wan Kaung, is het uiteindelijk gerealiseerd in een ander dorp. Maar ik was al lang blij dat het eindigde op een manier die voor iemand nuttig was.”
Wat motiveert je?
“Ik heb het idee dat ik met die trip een gevoelige snaar heb geraakt. Veel landen, waaronder India, waar ik vandaan kom, leven in een vicieuze cirkel van armoede. Als je iets wilt bereiken in het leven, is onderwijs volgens mij de eerste voorwaarde, en het enige dat je uit die armoedecyclus kan halen. Als we echt burgers van morgen willen worden, dan moet elk kind onderwijs krijgen; het is een grondrecht! Het staat in de grondwet van bijna elk land dat je recht hebt op onderwijs.”
Wat voor problemen ondervond je?
“In Aziatische landen is er een enorme mentaliteitsbarrière. Onderwijs is een proces waarvan het resultaat pas na een aantal jaren zichtbaar is. Dus omdat het resultaat niet onmiddellijk zichtbaar is, zien veel ouders vaak de noodzaak niet in om erin te investeren. Mensen hebben het idee dat als kinderen naar school gaan, ze niets verdienen, dus geen financiële bijdrage leveren aan het gezin en dus dat ze geld verliezen als ze in hun kind investeren.
“Op persoonlijk vlak is hulpeloosheid een probleem. Wat kan een middelbareschoolleerling nu helemaal doen om verandering in gang te zetten? Zelfs nu nog kost het enorm veel volharding om binnen te komen bij organisaties en ze je ideeën voor te leggen, en ze te laten zien dat je echt staat achter wat je doet.”
Wat heb je hiervan geleerd?
“Ik weet dat het cliché klinkt om te zeggen dat je nooit moet opgeven, maar alles wat ik heb gedaan kostte meer dan een jaar om te bereiken. Vaak had ik het gevoel dat alles te lang duurde, maar ik had de motivatie dat als het eenmaal gelukt was, het echt een positieve impact zou hebben.”
Iedereen die je genomineerd heeft, beschreef je positieve kwaliteiten. Waar heb je die kwaliteiten vandaan?
“Mijn vader is diplomaat en zit bij de marine. Daarom ben ik, toen ik opgroeide, negen keer van school veranderd in India. De meeste van die scholen waren militaire scholen, waar me terwijl ik opgroeide waarden zijn bijgebracht als vertrouwen, moed en eerlijkheid. Ik heb al deze kwaliteiten te danken aan mijn schooltijd.”
Hoe zou je jezelf dan omschrijven?
“Ik ben volhardend. Als ik eenmaal heb besloten dat ik iets ga doen, dan doe ik het, ook al kost het me een jaar. Ik ga altijd mijn eigen weg en voel niet de behoefte om de massa te volgen.”
Wat vind je van de nominatie?
“Ik ben ontzettend dankbaar. Ik las over de genomineerden van vorig jaar, bijvoorbeeld over diegene die hulp boden in Turkije en Syrië. Het maakt me blij dat ik niet de enige ben die aan morgen denkt.”
Waar wil je in de toekomst werken?
“Ik zou graag werken voor een ngo, of de VN, of UNICEF, omdat ik het gevoel heb dat ik mijn capaciteiten bij onderwijs aan kinderen het beste tot hun recht komen. Dat is waar mijn belangstelling naar uitgaat en mijn cv sluit daarbij aan. Misschien voel ik me dan ook wat minder hulpeloos, omdat ik meer macht heb om iets te bereiken!”
