De roots van Max lagen in Ens, onder de rook van Emmeloord. Toen hij op 17-jarige leeftijd met zijn opa de open dag van de geneeskundeopleiding in het Erasmus MC bezocht, was hij snel verkocht: In dit onderwijscentrum wilde hij studeren. En zo geschiedde, want als Max gemotiveerd was, dan kon weinig hem weerhouden.
Max voelde zich direct thuis in Rotterdam, zowel binnen als buiten de geneeskundeopleiding. Hij ontpopte zich als een zeer gemotiveerde en sociale student en doorliep zijn studie met gemak en optimisme. Gaandeweg kregen zijn toekomstdromen vastere vorm. Daarbij resoneerde bij Max een brede kijk op gezondheid. Hij nam deel aan het extra-curriculaire ESCAPE-project, en langzaam maar zeker tekende een carrière als huisarts zich af.
Als onderdeel van zijn masteropleiding, begon hij in oktober met zijn onderzoeksstage over dementie bij de afdeling Epidemiologie. Ook daar begon Max met groot enthousiasme, met een vliegende start tot gevolg. Het bleek helaas een korte vlucht.
Max overleed geheel onverwacht door een acute medische oorzaak op 13 november, aan de vooravond van zijn 23e verjaardag. Onze gedachten gaan uit naar zijn ouders en broer, overige familie, medestudenten en vrienden.
Door een medestudent
”Ik heb Max leren kennen als een energieke en nieuwsgierige jongen. Al sinds zijn eerste meeloopdag in 5 VWO was hij zeer enthousiast over de studie en wilde alles eraan doen om binnen te komen. Eenmaal toegelaten, straalde Max van ambitie om arts te worden. Als toegewijde student was hij actief betrokken bij de lessen en behaalde hij consequent mooie cijfers. Voor Max was het nog niet duidelijk welk richting hij op wilde, maar zijn interesse voor cardiologie was wel opmerkelijk; naast zijn reguliere studie volgde Max ook extracurriculaire cursussen over cardiologie en thoraxchirurgie.
Max was meer dan zijn academische streven. Hij was een wonderbaarlijk persoon die een impact heeft gemaakt op mensen, waaronder ikzelf. Max zal altijd herinnerd worden als iemand die niet alleen zijn doelen nastreefde, maar ook anderen hielp om hun eigen doelen te bereiken. Max stond ongetwijfeld op zijn plek in de wereld van de geneeskunst.”
Door het studententeam van interventie Cardiologie
Wat ons als team het beste bijblijft is dat hij altijd vrolijk was, bescheiden, eerlijk, open en altijd klaar stond voor een praatje. De uitjes met het interventieteam blijven ons het meest bij. Hoewel we niet sterk waren als studententeam in softballen was Max enorm enthousiast en genoot hij van zijn dag daar. Verder is hij keurig met de harde kern van het studententeam interventie cardiologie altijd mee uit geweest bij Witte de With. Hoevell Max geen interventie cardioloog wou worden, had hij altijd een interesse in het werk van de verpleegkundigen en artsen op de afdeling.
Wij condoleren familieleden met het onvoorstelbare verlies van Max. Ook gaan onze gedachten uit naar al zijn vrienden, studie- en huisgenoten en collega’s met wie hij de afgelopen jaren dierbare tijd heeft doorgebracht; hij zal intens gemist worden.
Namens,
Directie, docenten, studieadviseurs, collega’s en medestudenten van het Erasmus MC