Lezen is het medicijn voor ontspanning in het drukke leven van arts Tim Ewoldt

Lange tijd had Tim Ewoldt (31) het te druk om te lezen. Hij volgde een studie Geneeskunde in Maastricht en werkte een paar jaar in Limburgse ziekenhuizen. Drieënhalf jaar geleden begon hij aan zijn promotietraject in het Erasmus MC. Tegelijkertijd startte hij met de opleiding Klinische farmacologie. Lezen kwam er niet van. Totdat hij het boek Project Hail Mary van Andy Weir erbij pakte. “Sciencefiction lezen heeft een ontspannende werking. Het geeft tijd om even niks te doen, behalve lezen dan. Sinds dit boek lees ik ook weer andere boeken.”

In het boek wordt een man wakker in een ruimteschip. Hij zit ergens tussen sterrenstelsels en heeft geen idee hoe hij daar terecht is gekomen. Hij is alles kwijt – ook zijn geheugen. Via een systematische aanpak ontrafelt de man wat er gebeurd is. De hoofdpersoon is een onderzoeker. “Dat is onze gelijkenis. Verder is de geschapen wereld niet te vergelijken met de mijne. Als ik een boek lees, wil ik fictie. Voor non-fictie lees ik wel de krant of een wetenschappelijk artikel.”

Ewoldt is onderzoeker in het ziekenhuis. Dat hij hier terecht zou komen voorspelden verpleegkundigen al toen hij twaalf was. Hij werd met buikpijn opgenomen in het ziekenhuis. Drie dagen later liep hij ongedeerd weer buiten. De doktoren wisten niet wat er aan de hand was en Ewoldt voelde zich weer beter. “Opgenomen worden in het ziekenhuis is erg voor een kind, maar voor mij niet. Ik stelde gewoon heel veel vragen aan de verpleegkundigen.”

Aanvankelijk had Ewoldt zijn zinnen gezet op chirurgie, maar tijdens zijn coschappen veranderde hij zijn koers. “Ik realiseerde me dat ik wil doen én denken. Als chirurg ben je vooral aan het doen. Als anesthesist, de slaapdokter op de operatiekamer, doe je het allebei.” Daarbij is Ewoldt geïnteresseerd in de interactie tussen mensen en geneesmiddelen. “Als je slaapmedicatie geeft, zie je real time wat het effect is.”

Als promovendus richt Ewoldt zich op het effect van een grote groep antibiotica – voor de kenners: bètalactamantiobiotica – op patiënten. Dat medicijn wordt vaak voorgeschreven als artsen nog niet precies weten welke bacterie in het lichaam actief is.

De dosering antibiotica is voor iedereen afgesteld op een jonge man tussen de 18 en 30 jaar, met een gewicht van 70 kilo en een lengte van 1,70 meter. Dat is niet het gemiddelde type patiënt dat Ewoldt in het ziekenhuis ziet. Hij ziet juist vaker mensen met een hoge BMI of vrouwen. “Er is weinig onderzoek naar vrouwen, terwijl we weten dat mannen antibiotica gemiddeld sneller uitplassen dan vrouwen.” Hoe sneller je antibiotica uitplast, hoe meer je ervan nodig hebt voor een effect. “Vrouwen zouden misschien dus af kunnen met een lagere dosis dan mannen.”

Tijdens zijn onderzoek test Ewoldt verschillende ethisch verantwoorde dosissen op echte patiënten op de intensive care, altijd met toestemming van de patiënt of diens familie. Alle coronapatiënten werden buiten het onderzoek gehouden. In dit onderzoek vond Ewoldt de combinatie van denken en doen. Hij zit in zijn afrondende fase. “De grote artikelen moeten er nu uit.”

Na zijn promotietraject wil Ewoldt in opleiding tot anesthesist, een populair specialisme met veel geschikte kandidaten. Er zijn een beperkt aantal plekken in het land. Als hij wordt aangenomen heeft hij de komende vijf jaar een vaste baan. Tot die tijd is er veel onzeker. “Ik weet niet waar ik terecht zal komen. Het kan Groningen zijn, Nijmegen, Amsterdam, Rotterdam. Ik durf geen huis te kopen.”