Eind april opende de LSVb het Meldpunt Energiearmoede, waar studenten hun verhaal kwijt konden. Van de 150 studenten die zich tot nu toe meldden betalen de meesten tussen de 50 en 80 euro per maand meer voor hun energie, schat de LSVb. Tegelijkertijd richtte ook de Rotterdamse studentenvakbond STUUR een meldpunt op. Daar hebben nu tachtig studenten aangegeven dat ze te maken hebben met hogere prijzen. 32 studenten geven aan dat ze problemen hebben met het betalen van de rekening.
Ruim twee keer zo hoog
Een student van de Erasmus Universiteit huurt bijvoorbeeld een kamer voor 625 euro per maand en betaalde daarbovenop 125 euro servicekosten. Dat is nu verhoogd naar 275 euro. “Ik ben al op zoek naar een andere kamer omdat ik simpelweg niet genoeg geld overhoud voor studieboeken, kleding en eten.” De student zegt verder genoodzaakt te zijn tot wel vier keer per week genoodzaakt te zijn bij zijn ouders te eten. Dat terwijl hij vanuit Rotterdam twee uur onderweg is naar zijn ouderlijk huis.
Bij STUUR hebben inmiddels tachtig studenten gereageerd op een Instagramoproep. Voorzitter van STUUR Nathaniel Germain ziet in de meldingen een onderscheid tussen huurders van particulieren en van corporaties. “Studenten die niet bij een corporatie huren krijgen de energie direct doorberekend in hun huurprijs. Soms wordt de toename helemaal niet van tevoren aangekondigd. En dat tikt aan, want het gaat in één klap om meer dan honderd euro per maand. Het eerste waar studenten dan op bezuinigen zijn de boodschappen, waardoor ze minder gevarieerd en gezond eten.”
Minima krijgen anders dan studenten wel een energiecompensatie op dit moment. Dat die tegenstelling soms wrang uit kan pakken komt naar voren in een verhaal van een Fontys-student die in een zelfstandig appartement woont maar zijn energierekening deelt met de bewoners van andere appartementen in hetzelfde huis. “Zij krijgen de energiecompensatie van 800 euro voor huishoudens met een laag inkomen wel, maar ik niet, met als enige reden dat ik nog student ben.”
Ook geen bijstand
Een beroep op individuele bijzondere bijstand bij hun gemeente is de enige optie voor deze studenten, zegt LSVb-voorzitter Ama Boahene. “Alleen hebben gemeenten als Utrecht, Amsterdam, Den Haag – en het zijn er vast meer – al laten weten dat studenten die bijstand niet krijgen. Sommige willen wel, maar laten ons weten dat ze de middelen er niet voor hebben.” Volgens STUUR-voorzitter Nathaniel Germain is dit in Rotterdam ook een obstakel.
Minister Carola Schouten van Armoedebeleid schreef de Tweede Kamer twee weken geleden dat gemeenten altijd de mogelijkheid hebben om in schrijnende situaties individuele bijzondere bijstand toe te kennen aan studenten. Maar ze erkende ook dat deze vaak uitgezonderd zijn van het lokale minimabeleid. Aanstaande dinsdag neemt ze de verzamelde meldingen van de LSVb in ontvangst.
Hoewel Germain van plan is om de meldingen zo snel mogelijk te bespreken met de Rotterdamse gemeente hoopt hij eigenlijk op een landelijke aanpak. “Door het rapport van de LSVb is er nu meer urgentie en als hier een landelijke oplossing voor komt dan is dat ook beter. Als dit probleem alleen binnen de gemeente Rotterdam zou worden aangepakt zouden er studenten die buiten Rotterdam wonen maar die wij evengoed vertegenwoordigen buiten de boot vallen.”
