Druk, chaotisch, stressvol én leerzaam. Zo omschrijft Mina Morkoç, nummer 5 op de lijst van GroenLinks in Rotterdam en student Rechten, de periode in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. En dat was nog voor een positieve coronatest haar schema op het laatste moment volledig overhoopgooit. Ondanks die tegenvaller kijkt ze vol vertrouwen uit naar 16 maart. GroenLinks haalde vier jaar geleden namelijk ook vijf zetels. “Dus ik sta waarschijnlijk, en hopelijk, op een verkiesbare plek.”
Onderbelicht
De politieke carrière van Morkoç begint in de aanloop naar de vorige gemeenteraadsverkiezingen met een bezoek aan de Iraanse supermarkt. Naast het huis van haar broer zit toevallig een campagnepand van GroenLinks en ze wil graag wat betekenen voor de stad. “Als jongere werd ik buiten alle besluitvorming gehouden, maar ik wilde er middenin zitten.” Dus stapt ze met een doos Iraanse koekjes naar binnen om het ijs te breken. “Ik vond het fucking spannend, dacht echt dat het zo’n wereld zou zijn waar iedereen elkaar zou kennen en waar ik niet tussen zou passen. Maar de partij zag mij direct als volwaardig lid, niet als een jongere die toevallig op een mooie plek kan worden gezet.”
Of haar ideeën en enthousiasme of toch de koekjes het beslissende zetje hebben gegeven is onbekend, maar feit is dat Morkoç vier jaar later is waar ze als tiener van droomde. Ze was de afgelopen jaren voorzitter van de commissie Groen binnen de partij, zocht in de scoutingscommissie naar nieuwe talenten voor op de lijst en schreef mee aan het verkiezingsprogramma. Met haar bijdragen hoopt ze het perspectief van jongeren en studenten in het programma te hebben gebracht.
“Ik vind het belachelijk dat er geen studenten in de raad zitten, want belangrijke onderwerpen voor jongeren blijven nu echt onderbelicht. Ik hoop dat ik de stem van de Rotterdamse jongeren en studenten kan vertegenwoordigen. En ik wil echt met ze in gesprek gaan, dat is ook jouw verantwoordelijkheid als raadslid.”
Mobiele nummer
De campagneposter die Morkoç heeft laten maken, laat zien dat ze er veel aan doet om haar voornemens waar te maken. Naast de foto, partijnaam en plek op de lijst neemt ook haar mobiele telefoonnummer een prominente plek in op de poster. “Dat wilde ik zelf, dat is denk ik een laagdrempelige manier om met de mensen in de stad in contact te komen. Als mensen het niet met mij eens zijn? Dan hoor ik het ook graag. Prima als ik het fout heb, laat het weten!”
