Veganistische universiteit enige logische keus? Medewerkers zijn verdeeld

Stoops argument luidt als volgt: de EUR verwacht van haar studenten en medewerkers allereerst rationele argumenten en consistentie in hun werk en studie. “De EUR moet lijden,van wat of wie dan ook, waar mogelijk minimaliseren om een goede instelling te zijn. Als dieren pijn hebben dan voelen ze dat volgens studies op een vergelijkbare manier als mensen. Daarom doet het lijden van dieren volgens Stoop niet onder voor het lijden van de mens. Om dus een consistente rationele gemeenschap te zijn die anderen zo min mogelijk schade toebrengt, is de enige conclusie die de universiteit hieruit kan trekken om totaal dieren geen leed aan te doen en alle dierlijke producten uit te bannen.”

Op campus Woudestein zijn de meningen verdeeld over dit onderwerp, bleek uit de reacties op een eerder artikel van Erasmus Magazine waarin Stoop zijn standpunt uitlegde. Docent en onderzoeker Branding en consumentengedrag Arie Barendregt reageerde fel op de positie van Stoop. Directeur van de masteropleidingen bij RSM Gabi Helfert is al jaren actief om veganistische initiatieven op de campus een plek te bieden, maar zij pleit voor minder radicale stappen.

Barendregt: “Of ik het eens ben met Stoop? NEE! In grote letters. De redenen die Stoop noemt voor een veganistische campus zijn subjectief. Het argument gaat uit van de gedachte dat de universiteit consistent moet zijn, en haar doen en laten moet koppelen aan haar missie. Als de universiteit besluit om volledig veganistisch te worden omdat een groep bestuurders of medewerkers kritiek heeft op de huidige voedselindustrie vanwege het dierenleed, gezondheid en de milieu-consequenties dan moeten ze ook consequent zijn en ook zaken als dieselauto’s en fastfoodrestaurants verbannen van de campus.”

“Als de universiteit zich aan zulke logica overgeeft, dan bevinden we ons op een hellend vlak. Waar zou dat moeten stoppen? Op grond van welk mandaat zou de universiteit dit besluit door kunnen voeren? Zonder stemming of peiling is het een eenzijdig besluit. Het is een dictaat en daarmee niet bevorderlijk voor potentiële kritische denkers.”

Barendregt is stellig: “Als veganisten zoals Stoop graag hun levensstijl verplicht willen stellen, dan moeten ze hun punt agenderen in Den Haag. Daarmee zou je bijvoorbeeld een wetsvoorstel kunnen agenderen door handtekeningen op te halen. Dit soort zaken moeten niet worden afgedwongen op een universiteit. Je maakt daar nauwelijks impact mee en je geeft het bestuur een precedent om zich uit te spreken over zaken die totaal niet raken aan de kern van hun bestuurlijke taken.”

Volgens Barendregt moet mensen een vrije keuze hebben in wat ze willen eten. Of het een ander schaadt is belangrijk, alleen de ander is volgens hem geen dier. Hij licht toe: “Dieren hebben het niet voor het zeggen. Mensen wel. Ik denk niet dat er op dit moment voldoende draagvlak voor een totaal veganistische campus is.”

Tegelijkertijd is er wel een opening, denkt hij: “Als het draagvlak er wel zou zijn, dan staat er natuurlijk weinig in de weg. Op dit moment denk ik dat de universiteit wel mag informeren en overtuigen dat veganistisch eten beter is, maar gedrag beïnvloeden gaat me te ver. Producenten zouden veganistische producten gewoon beter en lekkerder moeten maken, zodat ze meer worden gebruikt. Het grote publiek loopt bijvoorbeeld nog lang niet warm voor een veganistische rookworst.”

Executive director van de RSM-masterprogramma’s Gabi Helfert is het eens met Stoops argumentatie: ”Ik ben zelf al tien jaar veganistisch en ik ben het eens, omdat het voor een instelling als de EUR de ethische keuze zou moeten zijn om dierenleed te voorkomen en bewust met het milieu om te gaan. Het is de enige logische conclusie als de EUR ethisch wil handelen. Waar Stoop en ik van mening verschillen is dat ik het ook zou accepteren als we het vlees- en zuivelgebruik zouden afschalen totdat het geleidelijk van de campus verdwijnt, en niet zoals hij oppert om vlees en zuivel meteen van de campus te verbannen. In de laatste tien jaar zijn er ook zoveel goede vleesvervangers bijgekomen, dat het ook steeds makkelijker wordt om veganistisch te eten.”

“Bij de RSM zijn we al langer bezig om een veganistisch assortiment te realiseren”, gaat Helfert verder. Bij de jaarlijkse Leadership Summit zorgen we altijd dat er genoeg veganistische opties zijn en dat er genoeg plantaardige melk op voorraad is. Gedrag sturen helpt, als je wil dat mensen vaker veganistisch eten.”

Helfert ziet wel veel protest: “Politiek beladen is het wel in Nederland. Er is hier zoveel verzet. Het argument dat je dan vaak hoort, is dat het ieders vrije keuze moet zijn om wel of geen vlees of zuivel te eten.”

Geen goed argument, vindt zij: “Toen de universiteit enkele jaren geleden betaald parkeren op de campus invoerde, was er in het begin ook veel weerstand; nu is het normaal. Een ander voorbeeld is het recente rookverbod op de campus.”

Stoop reageert op Barendregt: “Mijn stelling is subjectief, dat klopt, je kunt subjectief beslissen of je onnodig leed wil minimaliseren. Maar de gevolgen van je subjectieve besluit zijn extreem. En mijn argument gaat over een veganistische campus en onnodig leed, niet over dieselauto’s of snackbars.”

Stoop, verontwaardigd: “Barendregt gaat niet in op de inhoud. Dat de consequentie van mijn argument een hellend vlak is, dat kan zijn, maar dat is geen weerlegging van de redenatie. Als het vlees van het bordje gaat, dan kan je dat niet leuk vinden, dat begrijp ik. Maar als je onnodig leed wil minimaliseren als instelling, is de enige logische conclusie het afschaffen van zuivel en vlees op de campus.”

Stoop vervolgt: “En dat je beter je voorstel kunt agenderen in Den Haag, dat kan je over alles zeggen op de universiteit. Dan kan je ook zeggen dat we bijvoorbeeld homo’s mogen discrimineren, als die mensen hun onvrede niet agenderen in Den Haag.”

Hij besluit zijn reactie: “Ik kan me wel vinden in wat Helfert zegt. Het is praktisch lastig om vlees en zuivel meteen van de campus te verbannen. Maar dat kan wel het enige morele en logische langetermijnstreven zijn.”