Voor de 19-jarige Alina Pirou was het een chaotische ervaring. Toen ze begin juli in Rotterdam aankwam om haar diploma te overhandigen, kwam ze erachter dat ze nog niet op de lijst stond voor studentencomplex LUCIA, waar alle eerstejaars EUC-studenten samen wonen. De maandag erop bevestigde haar opleiding: er was voor het eerst een wachtlijst, waar zij op stond.
De studenten op de wachtlijst kregen drie opties: alsnog afzeggen omdat ze niet de gegarandeerde huisvesting zouden krijgen, hun studie een jaar uitstellen en volgend jaar gegarandeerd een kamer, of een ‘normale’ kamer zoeken in Rotterdam met hulp van de faculteit.
Alina koos voor het laatste: “Ik had mij binnen de deadline ingeschreven, dus ik snapte niet dat ik op een wachtlijst stond. Dat had ik graag eerder gehoord: de week daarvoor was namelijk de cancellation deadline van Leiden en ook had ik al mijn plek op de wachtlijst voor Utrecht opgegeven. Ik kon dus niet nog van studie wisselen en had ik slechts een maand om een huis te vinden.”
Oneerlijk
Ook de 18-jarige Estelle Pelayo belandde op de wachtlijst: “Het voelde oneerlijk, aangezien overal staat dat je gegarandeerde huisvesting hebt in het eerste jaar. Ook was het jammer dat de opleiding niet duidelijk uitlegde over hoe deze situatie was ontstaan, of op basis van welke criteria ik op de wachtlijst stond. Mensen die uit de buurt van Rotterdam kwamen, kregen namelijk wél een kamer in LUCIA. Ik snap heel goed dat de faculteit geen kamer elders voor mij kan regelen, maar een kamer in één maand tijd vinden is niet makkelijk. Al met al enorm stressvol en frustrerend, ik voelde me machteloos.”
Managing Director van EUC, Kitty Yang, begrijpt die frustratie: ook voor het University College was dit een onverwachte en stressvolle situatie. “Meestal haken in juni een aantal toegelaten studenten af, maar dit jaar was dat onverwacht niet het geval. Dan zit je dus met meer studenten dan kamers. Begin juli hebben we studenten individueel benaderd dat dit een probleem kan worden. De studenten die alsnog dit jaar wilden komen, zijn we toen actief gaan helpen in de kamerzoektocht met wekelijks contact.”
De toename, denkt Yang, hangt grotendeels samen met de pandemie. Daardoor hebben een hoop studenten een tussenjaar genomen, wat dit jaar voor extra aanmeldingen zorgt. “We hebben voor het eerst meer dan duizend aanmeldingen gehad, wat ongekend hoog is. De mensen die al een tussenjaar achter de rug hebben wil je ook faciliteren en we zijn coulant geweest in de selectieprocedure.” Dat, gecombineerd met veel minder afmeldingen, leidde tot de huidige situatie waarbij zestien eerstejaarsstudenten niet in LUCIA wonen.
Lessen getrokken
Yang hoopt dat een dergelijke situatie zich niet nogmaals voordoet, maar heeft wel lessen getrokken. “Als je voorzichtig meldt dat er eventueel iets misgaat eind juni, dan komen studenten niet in beweging. Je moet dus enorm duidelijk communiceren. Daarnaast is het goed om te vermelden dat wij geen zicht hebben op het huisvestingsproces, dat gaat via de verhuurder van LUCIA.”
Yang vervolgt dat EUC explicieter gaat benadrukken dat studenten daarin hun verantwoordelijkheid moeten nemen: snel het contract met de verhuurder van LUCIA tekenen en de aanbetaling doen. “Dat komt bijvoorbeeld nog duidelijker op de website, want het is gebeurd dat aankomend studenten dat niet deden en de verhuurder ‘toedeledokie’ zei.”
EUC-medewerkers hebben deze zomer op allerlei manieren gezocht naar kamers voor de studenten: van makelaars tot oud-studenten benaderen. Dat iedereen een onderkomen heeft is dan ook een opluchting, aldus Yang. “Laatst kwam er een kamer vrij in LUCIA, waarop maar één van de zestien reageerde. Hopelijk betekent dat dat de anderen tevreden zijn met hun onderkomen. Nu iedereen terecht is, blijft het natuurlijk taak om ze goed te betrekken in de EUC-gemeenschap. Het grote gemeenschapsgevoel bij EUC is namelijk uniek en iets waar ik heel trots op ben.”
Betrokken
Ondertussen voelen ook Alina en Estelle zich onderdeel van die gemeenschap, ondanks hun kamers buiten LUCIA. Estelle kwam na veel belletjes en e-mails in een studentencomplex op de campus terecht, Alina dankzij een tip van EUC in een studentenhuis in Delfshaven.
Beiden staken veel moeite in het maken van vrienden aan het begin van het jaar. Estelle: “Het was niet makkelijk, want je komt in tegenstelling tot de rest elkaar niet tegen in de gemeenschappelijke ruimte of op de gangen. Het kostte wat moeite, maar ik heb nu fijne vrienden en maak me geen zorgen meer.” Het kwartiertje fietsen om samen te eten – waar anderen hooguit een verdieping omhoog moeten – neemt ze voor lief.
En, er zijn toch ook wel wat voordelen, zo vertelt Alina. Niet hoeven te betalen voor de wasmachine, een stillere omgeving om te leren, dat bevalt eigenlijk best. “Ik voel me een stuk zelfredzamer door deze ervaring.” Lachend: “En als ik heel eerlijk ben: telkens langs de beveiliging of beheerder moeten als je thuiskomt, dat mis ik totaal niet.”