“Ik ken mezelf en daarom besloot ik pas in mijn tweede jaar lid te worden, zodat ik mijn propedeuse in een jaar kon halen”, zegt Laurentius-preses Tristan Gayral. “Maar achteraf had het niet zoveel uitgemaakt.” Hij had het voorgaande jaar de sfeer bij RSC geproefd maar bleef tijdens zijn tweede Eurekaweek in 2016 bij Laurentius feesten. “Ik voelde dat dit een tent voor mij was. Nu sta ik hier als preses, grappig hoe het kan lopen.”
De waarden van Laurentius zijn volgens hem drievoudig: “De vereniging is je thuisbasis, iedereen heeft gelijke kansen en je krijgt hier mogelijkheden om jezelf te ontplooien. Verder is dit een plek om even stoom af te blazen en vriendschappen voor het leven te sluiten. Niet alleen voor gezelligheid, ook om doelstellingen te behalen zoals je studie. Je trekt elkaar erdoorheen.”
Kippenvel
“De mensen waren net even wat chiller”, zo herinnert Dennis Tak (PvdA-gemeenteraadslid en bankier) zich zijn kennismaking met Laurentius in 2010. De jongens die zich over zijn groepje ontfermden tijdens de Eurekaweek waren daar lid en hij maakte twee vrienden die ook enthousiast waren over ‘Lauri’. “Wat ik aansprekend vond is dat er tradities en gebruiken zijn op een natuurlijke manier. Het is een vereniging die zichzelf is.”
De ontgroening vond hij ‘niet heel chill’, maar ook niet ‘super a-relaxt’. “Ik had echt kippenvel toen het voorbij was, toen snapte ik het nut er wel van. Aan mijn jaarclub en dispuut heb ik mijn allerbeste vrienden overgehouden, we zijn superhecht.” Hij ziet ze dan ook elke week. “Met mijn dispuut zat ik gisteren nog bij Biergarten.”
Duits thema
Een voordeel van Laurentius vindt hij dat het dispuut pas na een jaar gevormd wordt. “Ons dispuut heeft een Duits thema en bestond in mijn tijd voornamelijk uit dikke gasten die veel zuipen. Als je meer dan honderd kilo woog mocht je trots zijn, die heb ik ook wel aangetikt.” Ook het later weer fit worden was een groepsproces. “Op een gegeven moment was iedereen aan het afvallen. Dat was voor mij een teken dat ik aan de slag moest. Vorige week heeft mijn hele jaarclub zich ingeschreven voor de halve Ironman.”
Waar RSG-alumnus Maarten Struijvenberg zich bij alle andere verenigingen op zijn gemak voelde, was dat bij Laurentius niet het geval. “Dan had ik me speciaal netjes aangekleed, maar dan gingen ze aan mijn stropdas trekken en mijn biertje omgooien. Nodig me dan niet uit.” Zou dat nu nog steeds kunnen gebeuren? Gayral: “Ik hoop van niet. Natuurlijk is het leuk om een beetje studentikoos met elkaar om te gaan, maar mensen moeten zich wel welkom voelen.”
Op open avonden ging ex-RSC-president Vincent Karremans juist graag naar Laurentius. “Daar zaten alle knappe meisjes, mijn vriendin is daar ook lid geweest. Die gasten vonden het wel heel a-relaxt dat wij hun chicks kwamen versieren.”
