“Tijdens de kerstvakantie had ik veel vrije tijd en chatte ik veel met vrienden en familie in Wuhan. Toen hoorde ik voor het eerst dat er vreemde gevallen waren van een nieuwe soort longontsteking in Wuhan. Maar toen ging het nog maar om een handjevol patiënten, dus ik maakte me er niet zo druk om.”
Maar op 20 januari veranderde dat allemaal. “Ineens waren er honderden patiënten, en er was veel paniek in de stad. Mijn ouders probeerden toen zo snel mogelijk maskers te kopen, maar dat lukte nauwelijks. Uiteindelijk konden ze er nog twintig regelen. Maar zo’n masker kun je maar een paar uur gebruiken, dus die zijn zo op. En zonder mag je nu niet meer naar buiten.”
Ook is er een chronisch tekort aan opvang voor patiënten, al stampte de stad in luttele dagen twee ziekenhuizen uit de grond. “De artsen die de inwoners van Wuhan helpen zijn fantastisch, echt helden!”, zegt Shihui.
Niet naar IJsland
De consequenties van de uitbraak lieten zich snel gelden. Het openbaar vervoer werd stilgelegd, en auto’s mochten de weg niet meer op. “Wuhan wordt door rivieren in een aantal delen opgesplitst, en op de bruggen houdt de politie auto’s tegen.”
Het plan om haar moeder eind februari te zien, moet op de lange baan. “We zouden samen naar IJsland gaan, dat zou prachtig geweest zijn. Helaas kan ik mijn ouders in elk geval tot eind maart niet zien (het reisverbod geldt minstens tot die tijd, red.). Ik denk dat het in elk geval tot april of mei gaat duren. Ik mis mijn moeder heel erg.”
Shihui’s vader is voorman in de bouw, haar moeder werkt bij een overheidsinstelling. Maar nu even niet: zolang de virusuitbraak voortduurt zitten ze thuis, op de 22e verdieping van een appartementencomplex in een buitenwijk van de Chinese miljoenenstad. Ze moeten zo veel mogelijk binnen blijven. “Alleen voor boodschappen gaan ze naar buiten. Dat doen ze in een kleine supermarkt op de hoek, en dan halen ze zoveel mogelijk tegelijk.”
De meeste producten zijn daar nog goed te krijgen, al schijnt dat in het centrum van Wuhan minder te zijn. “Ik hoor dat het daar moeilijk is om groenten te kopen, maar dat is bij mijn ouders nog geen probleem. Alleen maskers en ontsmettingsalcohol zijn schaars.” Ook hebben haar ouders inmiddels een methode gevonden om levensmiddelen thuisbezorgd te krijgen.
Schoonmaken en yoga
Haar ouders zijn gelukkig nog gezond, maar ze vervelen zich wel. “Ze maken nu dagelijks het huis schoon, en ze zijn begonnen met yoga. Dat deden ze daarvoor zelden”, lacht ze. “Ze hebben er vertrouwen in dat de overheid goed voor ze zal zorgen. Mijn ouders zijn altijd erg chill.”
Shihui zelf is er minder gerust op, want van verschillende kanten komt het virus wel dichtbij. “De oma van een van mijn vrienden heeft de ziekte inmiddels, en voor ouderen is het erg gevaarlijk.”
Lotgenoten
Ook liggen er twee mensen uit het appartementencomplex van haar ouders in het ziekenhuis, omdat ze het virus te pakken hadden.
Op de Erasmus Universiteit heeft Shihui nog geen lotgenoten getroffen. “Voor zover ik weet ben ik de enige student uit Wuhan. Ik heb zes Chinese studenten in mijn master zitten, maar die komen allemaal uit het noorden, ver weg van de virusuitbraak.”
