EUR verwelkomt internationals al op Schiphol

De emoties in aankomsthal 2 van Schiphol lopen donderdagmiddag hoog op. Thuisblijvers halen hun geliefden op met ballonen of bosjes bloemen in de hand. Wat volgt is een vrolijke lach, soms inclusief tranen van geluk, wanneer de reizigers tevoorschijn komen met een stapel zware koffers. Precies naast die gezellige drukte staat de balie van het International Office.

Bij de balie kunnen de studenten een gratis treinkaartje krijgen (inclusief Intercity Direct en een enkele reis met de RET) om te reizen naar hun Rotterdamse onderkomen. Twee keer per dag reist een student van het International Office met de internationals mee. Daarnaast rijdt er elke dag een shuttlebus naar verschillende plekken in Rotterdam. De drukte varieert per dag. “Meestal komen er veertig tot vijftig studenten op één dag”, vertelt Paul.

Vanaf 17 augustus is Paul, samen met Hansi en Sophie, aanwezig op Schiphol om de reis van nieuwe studenten zo vlot mogelijk te laten verlopen. “Vandaag is het een rustige dag”, merkt hij. “Sinds vanochtend zijn er zeven studenten langsgekomen voor gratis kaartjes en een simkaart.” Hij kijkt vervolgens naar de aanmeldlijst. “Straks rijden er tien studenten mee met de bus naar Rotterdam.”

Op de balie liggen er, naast een laptop en een mobiele telefoon, verschillende cadeaulintjes en een schaar. “We hebben een kleurensysteem gemaakt voor de lintjes aan de bagage”, licht Hansi toe. Zilver is voor koffers die eruit moeten op campus Woudestein, wit voor koffers bij de SSH, blauw voor het Student Hotel, goud voor de StayOkay en roze bij het Centraal Station of het Erasmus MC. “Maar vandaag rijden er alleen maar studenten die naar de campus of SSH moeten, dus dat is vrij overzichtelijk”, zegt Sophie. De treinkaartjes en simkaart hebben ze veilig opgeborgen in de la. “We hadden ze op tafel liggen, maar willekeurig toeristen kwamen erop af en vroegen of zij ook een gratis simkaart mochten krijgen”, vertelt Paul.

In de twee weken dat zij hier staan, heeft het drietal veel verschillende type studenten voorbij zien komen. “Sommige internationals zijn heel relaxt . Ze haalden hun kaartjes op en reisden zelfstandig naar Rotterdam,” vertelt Paul. “Maar er was ook een jongen die met zijn moeder kwam. Toen we hem uitlegden hoe hij bij zijn studentenhuis in Kralingen moest komen, zag je de paniek in zijn ogen.” Voor zulke studenten is deze ophaalservice echt van waarde, gelooft de masterstudent Finance & Investment.

Over drie kwartier vertrekt de bus richting Rotterdam. Naast de balie staan drie internationals te wachten. Wang Chenyu (uit China) is al meer dan 24 uur onderweg. “Ik heb achttien uur overstaptijd in Moskou gehad”, vertelt hij. “Nu ben ik echt gaar.” Naast hem ziet Giulia Affanni er fris en fruitig uit. “Ik kom uit Rome”, lacht zij. “Dus de reis viel wel mee.” Ook de Vietnamese Khańh Hā vond zeventien uur vliegen wel oké, alleen was het geen pretje om haar zware koffers de hele tijd mee te slepen. “Daarom vind ik deze ophaalservice heel fijn.”

De drie internationals nemen allemaal heel veel bagage mee. “Want in principe neem je je hele leven mee”, lacht Khańh. Zij neemt ‘meer dan veertig kilo’ bagage mee. Kleren, schoenen, jassen, maar ook etenswaren. “Ik weet niet of Vietnamese producten makkelijk te vinden zijn, dus heb ik ze maar meegenomen.” Giulia snapt het helemaal. Zelf heeft zij geen pasta of mozzarella in haar koffers. “Maar mijn vriend komt volgende week en die neemt dan heel veel eten mee.” Wang kijkt de twee verbaasd aan. Ook al heeft hij zeventig kilo bagage (‘allemaal boeken, weet je hoe duur studieboeken zijn in Nederland?’), hij heeft geen etenswaren of specerijen meegenomen uit zijn land. “Ik wil geen gedonder met de douane.” Wél weet hij dat je gemakkelijk naar de Chinese toko’s kan in de stad. Een rijstkoker heeft hij ook alvast gefikst. “Ik heb het overgenomen van een Chinese student in Rotterdam die teruggaat.”

Niet alleen eten is belangrijk. In de papieren tas op de trolley van Khańh ligt een konijnenknuffel. “Dit is mijn lievelingsknuffel”, lacht ze verlegen. “De eerste die ik met mijn eigen geld heb gekocht, vandaar dat ze mee moet naar Nederland.”

Tijdens het gesprek komen Russische uitwisselingsstudenten Polina Litvinenko en Liza Kononova aan. Ze blijven één semester in Rotterdam. Is dat de reden dat hun koffers vrij licht lijken in vergelijking met de andere drie? “Oh, nee. Wij gaan gewoon heel veel shoppen in Rotterdam”, lachen ze.

Het is half drie, maar de bus vertrekt nog niet. “We wachten nog een kwartier”, zegt Paul. “Misschien komt er nog iemand.” Een juiste beslissing, want precies wanneer de studenten richting de bushalte bewegen, komt Clover Nguyen hijgend aan. “Dit is de ophaalservice van de EUR, toch?” vraagt ze half in paniek.

Nadat de chauffeur samen met Paul de koffers – netjes gesorteerd op kleurcode –in de bagageruimte heeft geladen, kan de busreis naar Rotterdam beginnen. Tijdens de reis bewonderen de passagiers het Nederlandse landschap dat voorbij zoeft. Sommigen kunnen het niet laten om foto’s met hun mobiel te maken. “Zo groen en veel koeien”, zegt Clover uitgelaten. Ze woonde in de binnenstad van Hanoi, dus zo veel groen heeft ze lang niet gezien, zegt ze. Wat ze graag wil zien in Nederland? “Zodra ik de tijd heb, ga ik zeker naar een windmolen”, vertelt ze vastberaden.

Wanneer de bus Rotterdam binnenrijdt, kijkt Wang zijn ogen uit. “Het lijkt me een kleine stad, maar heel modern en schoon. Ik denk dat het heel comfortabel zal zijn om hier te wonen”, zegt hij enthousiast. “Ik heb gelezen dat Nederland een ‘paradijs voor fietsers’ is. Nu zie ik het zelf! Wat cool dat ze een apart fietspad hebben.”

Op de campus stapt iedereen uit, op Khańh en Polina na. Zij moeten door naar de volgende halte in de buurt van de Oostzeedijk. De koffers zijn uitgeladen, maar Paul en Hansi, die meerijden met de nieuwe studenten, moeten nog meer regelen; Wang wil met de bus naar zijn onderkomen in Prinsenland en Clover bestelt een Uber naar haar kamer in Capelle aan den IJssel. De rest van de groep gaat mee naar het Hattagebouw. Het was een lange reis voor de internationals, maar ook een lange dag voor de studenten van het International Office. “Ik zal wel heel blij zijn als ik vanavond weer in mijn bed lig”, zegt Paul bij het uitzwaaien.