Dit is hoe ‘onze’ zeven studenten hun eerste jaar in Rotterdam beleefden

De duizenden eerstejaars studenten van de EUR zitten allemaal vol dromen, ambities en mooie toekomstplannen. EM volgt een paar van deze nieuwelingen gedurende hun eerste jaar. Hoe gaat het met…? Zo begonnen de 21 artikelen die EM afgelopen jaar schreef over de belevenissen van zeven eerstejaars. Hannah, Isabelle, Julia, Mitchell, Ruaira, Tirza en Tristan deelden hun verhalen. Mitchell Rekko (19) en Isabelle Lins Pereira (22) kunnen helaas niet bij dit laatste gesprek zijn, maar het gaat goed met ze, zo laten ze weten. Mitchell begint volgend collegejaar aan zijn derde studie in Den Haag, en de Braziliaanse Isabelle is hard op weg om alle studiepunten van haar internationale bachelor Psychologie binnen te slepen.

Ter afsluiting van het jaar gaan we eten bij Mangiare in de Van Oldenbarneveltstraat. Al voor de twee grote planken met antipasti voor onze neus staan, gaan de studenten met elkaar in gesprek. De meesten kennen elkaar niet, maar ze weten wel wie wat studeert, wie waar vandaan komt en waar de anderen tegenaan liepen dit collegejaar. “Ik heb alle stukken gelezen”, verklaart Hannah van Riswijk (18) enthousiast.

Julia Federowicz (19) is de enige aan tafel die gestopt is met haar studie. Spijt heeft ze niet, want nu kan ze op 1 september opnieuw beginnen aan Rechten. Wel heeft ze het zwaar gehad met haar beslissing. “Op de basisschool kreeg ik eens hetzelfde schooladvies als de pestkoppen uit mijn klas: mavo. Dat vond ik heel erg, dus toen heb ik zo erg mijn best gedaan en mocht ik uiteindelijk naar het vwo. Dat ik eind januari stopte, voelde aan als falen. Ik heb er hard voor gewerkt om hier te komen.” De laatste maanden stonden voor Julia vooral in het teken van veel werken. Ze hoopt zo genoeg te sparen om niet te hoeven werken naast haar studie.

Geneeskundestudenten Tristan, Tirza en Hannah liggen allemaal volledig op schema qua studie en studiepunten, net als IBCoM-student Ruaira Maitimu (19). Zij moet alle 60 studiepunten binnenhalen om naar het tweede jaar te mogen (De geneeskundestudenten moeten 45 studiepunten halen). Om alles af te ronden moet Ruaira nog wel even knallen. En dat gaat helemaal lukken, zegt ze lachend. “Ik heb bijvoorbeeld geen vriendje meer. Geen man die tussen mij en mijn ambities komt hoor!” Die droom is het hele jaar onveranderd gebleven: op uitwisseling gaan naar de Verenigde Staten. Als haar bachelor binnen is, is ze een stapje dichter bij San Francisco.

Het gesprek aan tafel gaat al snel over in Rotterdam wonen, wat de drie geneeskundestudenten allemaal doen. En ze vinden het ook alle drie helemaal het einde. Op kamers zitten is namelijk vooral heel erg gezellig. Maar ze kunnen zich zo naar eigen zeggen ook heel goed focussen op de studie. Hannah staat op het punt om te verhuizen. Ze woont nu ‘helemaal’ in Rotterdam-Alexander. De afstand is niet zozeer het probleem, maar als er nu een feestje is in de stad slaapt ze altijd bij vrienden. “Het is geen fijn stuk om ’s nachts terug naar huis te fietsen, zo langs het Kralingse Bos.” De andere meiden aan tafel knikken, ze snappen dat volledig. Hannah verhuist binnenkort naar de Rochussenstraat, vijf minuten lopen van het Erasmus MC.

Tirza en Tristan denken er niet over om te verhuizen. Tirza woont om de hoek bij haar roeivereniging Skadi, waar ze het ‘helemaal’ naar haar zin heeft. Tristan geniet van de woning die hij met vrienden huurt in de Witte de Withstraat. Een week voor dit gesprek hadden ze een huisfeest. “Dat was echt heel erg geslaagd”, vertelt Tristan. Bij het vorige gesprek was het aantal gasten nog een discussiepunt, want Tristan wilde meer mensen uitnodigen dan zijn huisgenoten. “Uiteindelijk waren er veertig mensen, er zijn er altijd bij die last minute toch niet komen.” De woonkamer en de naastgelegen slaapkamer (die van Tristan) waren de feestlocaties. Op zijn, toch behoorlijk schuin aflopende kamer, stond de tweede beerpongtafel. De dag na het feest hebben ze nog wat vrienden uitgenodigd. “Het bier was nog niet op.”

Ruaira en Julia wonen nog thuis, en blijven dat voorlopig ook doen. “Het lijkt mij echt heel leuk om in Rotterdam te wonen. Rotterdam is echt mijn stad”, zegt Ruaira. Julia beaamt dat, maar de hoge kosten zijn doorslaggevend. Dat snappen alle studenten aan tafel volledig. “Je ontkomt niet aan een studielening”, zegt Hannah beteuterd. Haar maag draaide wel even om toen ze de oplopende studieschuld zag. Leuk vond Tirza het aangaan van een studielening ook niet, maar niet alleen het op jezelf wonen is duur. “Al die dure studieboeken komen er ook nog eens bij. Het kan eigenlijk niet anders.” Leenangst hebben de geneeskundestudenten met een studieschuld zeker niet. Alle drie – ook Tristans studieschuld loopt op – vertrouwen op een goed salaris na hun studie.

Inmiddels is het tijd voor het hoofdgerecht. Voordat de ober de schalen lasagne en ravioli met asperges op tafel zet, informeert hij wie nog wat wilt drinken. Alle studenten bestellen wat fris, op Tristan na. Hij bestelt uiteindelijk aarzelend een glas rode wijn, wel pas nadat wij dat ook deden.

Onze eerstejaars zeggen graag eens een drankje te doen, maar vinden zichzelf totaal geen wildebrassen. Stappen, feestjes afgegaan en nachten doorhalen staat niet wekelijks op het programma. “We hebben bij Geneeskunde met zoveel regelmaat tentamens dat het ook niet kan”, vertelt Hannah. Al merkt Tristan nog wel terloops op dat de internationale feestjes op dinsdagen ‘vaak erg gezellig zijn’. De Eurekaweek vonden ze allemaal het beste begin van het studentenleven mogelijk, op Julia na dan. Zij sloeg de introductie over. “Ik kende de stad al, want ik heb jarenlang in Rotterdam gewoond”, verklaart ze. Ruaira kan geen fout woord horen over de Eurekaweek. “Ik heb echt heimwee gehad. Het was zo gezellig!” Tirza vult aan: “In college kom je nog steeds mensen tegen die je kent uit die week. Zo heb je altijd wel aanspraak.”

“Ik heb echt veel nieuwe mensen leren kennen”, vertelt Tristan. “Maar nog lang niet genoeg. Ik wil volgend collegejaar bij Lauri (studentenvereniging R.S.V. Laurentius, red.).” Ruaira zit bij de reiscommissie van faculteitsvereniging ACE. De langere reis van dit jaar gaat naar Marokko. Hannah is eveneens actief binnen een studievereniging, bij de International Federation of Medical Students’ Associations Rotterdam (IFMSA-Rotterdam) zit ze in de commissie Public Health. Daarnaast loopt ze nog hard bij de EUR Roadrunners (de studentenatletiekvereniging, red.).

Tijd voor het toetje, en ineens is er toch nog ruimte voor wat zoets (een deel van de pasta is mee naar huis gegaan in een doggybag). De stukjes cheesecake, tiramisu en brownie zorgen ervoor dat iedereen uiteindelijk naar huis kan rollen. Hopelijk is het een goede bodem voor de laatste weken tentamenstress.