Voor deze studente zijn drie EUR-studies tegelijk niet genoeg uitdaging

Vier jaar geleden begon Sabina Adim aan haar bachelor Bedrijfskunde, maar de inhoud van de vakken vond ze heel oppervlakkig. “Ik wilde de diepte in, de mens leren kennen en inzicht krijgen in de achterliggende gedachten van de theorieën”, vertelt Sabina. Dus een jaar later begon ze met Psychologie. De combinatie van de studies beviel haar goed. “Niet lang daarna begon ik met een onderneming en wilde ik de wettelijke regels graag onder de knie krijgen, vandaar dat ik begon met een Rechtenstudie.”

Drie studies combineren vergt vooral veel organiseren. “Soms is het lastig, omdat de regels op elke faculteit verschillend zijn”, vertelt Sabina. “Ook overlappen colleges vaak, maar dat is op zich geen ramp. Ik haal ze dan thuis in.”

De vrijheid om haar tijd in te delen vindt ze fijn, maar dat ze drie studies tegelijkertijd kan doen laat volgens haar zien dat er ergens een gat zit in het systeem. “Je hoeft niet superslim te zijn om dit te kunnen doen. Zolang je maar je tijd goed indeelt en de leerstof die je meekrijgt goed leest”, vervolgt ze. “Wat ik echt heb geleerd, is dat de universiteit heel goed meet hoe studenten presteren in geheugentestjes. Wij werden namelijk alleen getoetst op het stampen van de stof door middel van meerkeuzevragen.”

De universiteit leert haar studenten niet om kritisch te denken, vindt Sabina. Er is volgens haar nauwelijks ruimte om te discussiëren. “Bij Bedrijfskunde heb je meestal hoorcolleges waarin de docent praat en jij luistert. Bij Psychologie werk je meer in groepen, maar je krijgt er ook stof opgelegd en er is geen ruimte voor een eigen mening. Het is meer dat we herkauwde theorieën aan elkaar voorlezen”, vertelt ze. “Ook moeten we in de lessen nazeggen wat een theoreticus ooit heeft gezegd. Dat geeft een bagage aan voorkennis, maar het creëert nog geen nieuwe gedachtestructuren.”

“Op de basisschool had ik taalachterstand waardoor ik heel onzeker werd”, vertelt Sabina. Haar ouders zijn afkomstig uit Afghanistan en haar moeder vluchtte in haar eentje naar Nederland toen ze zwanger was van Sabina. “Door mijn taalachterstand kon ik niet goed meedoen met de lessen en geen vrienden maken.”

Op een gegeven moment bleef ze zitten. “Ik dacht dat ik gewoon niet slim genoeg was.” Ze werkte extra hard en uiteindelijk wist ze een sprongetje te maken. Vanaf toen miste Sabina juist de uitdaging en kon ze niet genoeg extra sommetjes krijgen. “Ik wist nog dat mijn leraar zei: ‘Later als je groot bent kun je naar de universiteit, waar je je ei kwijt kan’. Er werd mij een fantasie beloofd dat de universiteit een plek was waar je intellectueel wordt uitgedaagd en getriggerd.”

Dat heeft ze zo niet ervaren, vertelt ze. “Nu zijn we voor de universiteit alleen maar nummertjes. We moeten goede cijfers halen, afstuderen en dan ergens anders carrière maken. Maar studenten zijn geen schapen die door een slagerij moeten.”

Haar studies Bedrijfskunde en Psychologie gaat Sabina dit jaar afronden, maar ze weet nog niet of ze de Rechtenstudie gaat afmaken, want ‘ze heeft alleen de kennis nodig en niet het diploma.’ Nu ze bijna klaar is met haar studies, gaat ze haar ontevredenheid aankaarten bij de opleiding Psychologie. Ze is met twee studenten een onderwijsmethode aan het ontwikkelen. “Het is nog pril, maar de nadruk van onze methode ligt op de ontwikkeling van kinderen, zodat ze het beste kunnen uithalen van hun leerjaren. Op de lange termijn hoop ik dat ze kritisch leren denken en obstakels goed kunnen herkennen en wegnemen.”

Tot slot vindt Sabina dat de EUR haar studenten meer kan betrekken in de maatschappelijke vraagstukken. “De maatschappij heeft nieuwe inzichten nodig van studenten. De kennis van nu moet je toepassen op de problemen van nu.”