Voetbal is zonder twijfel een van de gevoeligste gespreksonderwerpen die ik in Nederland ben tegengekomen. Met wie ik ook spreek, er is altijd een gevoel van ontevredenheid als ik over voetbal begin. Nederland is een van de meest gerespecteerde voetballanden ter wereld, maar heeft zich verrassend genoeg niet weten te kwalificeren voor een van de meest prestigieuze sportevenementen ter wereld. Voor een land met Johan Cruijff als nationale held is deze ergernis heel goed te begrijpen. Als doorgewinterde voetballiefhebber en fan van Italië snap ik deze frustratie volkomen.
Ik had me voorgenomen om dit wereldkampioenschap compleet te negeren. Op dit kampioenschap ontbraken niet alleen de twee belangrijkste voetballanden ter wereld, maar rond het hele toernooi hing ook een zweem van schandalen, corruptie, politieke spanning. Dit alles leidde mij teveel af van het belangrijkste aspect van voetbal: het fantastische spelletje.
Maar dit kampioenschap is om twee redenen een verademing ten opzichte van voorgaande toernooien. Als ik terug denk aan recente toernooien, kan ik me niet herinneren dat ik zoveel gepassioneerde teams heb gezien die tegen alle verwachtingen in grote, onverslaanbaar geachte landen als Duitsland en Argentinië wisten te verslaan. Nooit eerder heb ik zo gespannen gekeken hoe een wedstrijd zich langzaam voortsleepte, wachtend op de volgende belangrijke gebeurtenis. Nooit eerder heb ik zo uitbundig gejuicht voor doelpunten van landen waar ik geen enkele band mee heb, zoals Nigeria, Mexico en Uruguay.
Tegen alle verwachtingen in is dit wereldkampioenschap ontzettend leuk om naar te kijken. Hoewel dit kampioenschap omgegeven is met schandalen, hebben de spelers deze negativiteit doorbroken en een toernooi gecreëerd dat voldoet aan alle hooggespannen verwachtingen van een wereldkampioenschap. Dit wereldkampioenschap gaat voor mij verder dan het aanmoedigen van een specifiek team. Ik heb de complexe en diepere betekenis van voetbal gezien. Een sport die adrenaline, wanhoop, frustratie en voldoening oproept; en dat alles in een tijdsbestek van 90 minuten.
Ik kan alle teleurgestelde fans uit de landen die zich niet gekwalificeerd hebben, alle teleurgestelde fans die van mening zijn dat alle schandalen het voetbal in diskrediet hebben gebracht en alle teleurgestelde mensen die niet eens naar voetbal kijken van harte aanbevelen om een paar wedstrijden van dit wereldkampioenschap te bekijken. Dit wereldkampioenschap is meer dan vermaak alleen. Dankzij de gekte van dit wereldkampioenschap heb ik weer vertrouwen in de sport gekregen.
Pietro Vigilanza uit Venezuela woont sinds twee jaar in Rotterdam en studeert IBCoM
