Een land met kleverige stroopwafels, allemaal steden met grachten en de chaos die elke stad in de greep houdt vanwege Koningsdag. Na wat zoekwerk op Google een aantal jaren geleden, kwam ik er al snel achter dat dit de drie zaken moesten zijn waar Nederlanders het meest over opscheppen.
Na aankomst in Nederland was mijn eerste hap in een stroopwafel echt magisch. Het was de perfecte combinatie van gladde, stroopachtige karamel, ingeklemd in een zachte maar krokante wafel. Geniaal! De eerste paar maanden werd mijn behoefte aan zoetigheden volledig bevredigd door deze betoverende en vernieuwende koek. Mijn eerste impressies van de vele grachten waren net zo indrukwekkend. Deze schijnbaar eindeloze waterstromen, kronkelend tussen de straten, vol heen en weer varende bootjes, behoren altijd tot de belangrijkste bezienswaardigheden van een stad als Amsterdam.
Voor veel toeristen of newbies zijn dit de eerste attracties die ze proeven of zien van Nederland. Maar samen zijn ze niet opgewassen tegen alle reacties die Koningsdag oproept in de Nederlandse cultuur. De stroopwafel en de grachten hadden hun reputatie inmiddels waargemaakt, dus ik was erg benieuwd naar mijn eerste Koningsdag. Helaas was mijn eerste editie van Koningsdag een beetje vlak. Ik was ervan overtuigd dat mijn tweede keer beter zou worden, maar ook die was saai.
Wat was er misgegaan? Mijn beeld was vertroebeld door mijn hoge verwachtingen van het feest. Hard proberen er de beste dag ooit van te maken, werkte averechts. Het werd gewoon een standaardfeestdag zonder hoogtepunten, zonder memorabele momenten of speciale gebeurtenissen. Mijn ervaringen vielen in het niet bij de grootse verhalen die ik van klasgenoten en vrienden had gehoord.
De derde keer moest het wel raak zijn. Met beduidend lagere verwachtingen begon ik op 27 april aan een nieuwe Koningsdag. En deze keer werd het onvergetelijk. Er scheen een bescheiden zonnetje toen ik aankwam in Amsterdam, en ik besloot drie eenvoudige principes toe te passen die ik elke lezer kan aanraden die op zoek is naar een ander soort Koningsdag.
Ten eerste: besteed een flink deel van de dag aan doelloos rondlopen in de straten van de stad waar je aan het feesten bent. Je komt gegarandeerd overal spontane, bruisende straatfestiviteiten tegen. Gevolg? Ik heb me bij de hare krisjna, een hindoeïstische organisatie, even in een wilde, broederlijke dans gestort, midden op de Dam. Dat was ontzettend vermakelijk én spiritueel verheffend: meteen een goede compensatie voor de zonden die ik later die dag nog zou begaan.
Ten tweede: zorg ervoor dat je genoeg willekeurige vreemde figuren benadert, want die zorgen voor positieve herinneringen die het langst blijven hangen. Gevolg? Ik heb Mr Gasoline ontmoet: een wilde motorrijder met een serieuze hangsnor, gekleed in een strak wit racepak met blauwe en rode strepen. Volgens Mr Gasoline was hij onderweg op ‘route 69’, op een missie om zijn zogenaamd beroemde ’benzine-energiedrank’ – die hij rechtstreeks uit een jerrycan schonk – aan de man te brengen. We hebben die tamelijk smerige guayusadrank geproefd en kregen er een fotokaart van Mr Gasoline bij, ‘aantrekkelijk’ druipend van het water, liggend op zijn motor. Een even pijnlijke als hilarische herinnering.
Ten slotte: hoe minder beperkingen je jezelf oplegt, hoe beter de dag je naar waanzinnige afgelegen plekken brengt. Op de ochtend van Koningsdag stond ik passief, zonder plannen in Rotterdam te wachten, totdat ik na een onverwachte wending in Amsterdam belandde. Nog vreemder was dat ik ’s middags de haven overstak naar Amsterdam-Noord en in een gebied terechtkwam dat ik nog nooit had gezien. Verkenningsdrift en nieuwsgierigheid zorgden voor het hoogtepunt van mijn dag.
Een Nederlandse vriend zei tegen me: “Koningsdag is echt ironisch: de monarchie wordt gevierd door de straten te vullen met anarchie en stomdronken feestgangers. Daarom is het het mooiste feest van Nederland!”. Twee jaar later klonk die uitspraak me beter dan ooit in de oren.
Pietro Vigilanza uit Venezuela woont sinds twee jaar in Rotterdam en studeert IBCoM
