‘We zijn doodnormale, vriendelijke mensen’

Een groepje van twintig personen van alle vormen en maten en met allerlei verschillende studie-achtergronden komt meerdere keren per week bijeen in de sporthal om stoten te ontwijken en uit te delen en combinaties van stoten te oefenen.

De training begint met een dynamische warming-up, die ervoor zorgt dat ik na vijftien minuten al aardig begin te zweten. Daarna doet iedereen in de hal zijn bokshandschoenen aan en begint het boksen. De coach, Steve de Veth, laat een paar combinaties van stoten zien en iedereen oefent met een partner de bewegingen. Iedere oefening is gericht op een andere combinatie en tussen de oefeningen moet iedereen van partner wisselen.

Vóór deze training bestond mijn ervaring met boksen hoofdzakelijk uit het uitdelen van stoten op de Wii-spelcomputer, dus ik was enigszins onder de indruk toen ik de sportzaal binnenstapte en iedereen nonchalant hun handen in lappen stoffen zag wikkelen en zag hoe gespierd iedereen in werkelijkheid was. In de loop van de oefeningen en met iedere nieuwe partner werd het me echter al snel duidelijk dat deze boksers de vriendelijkheid zelf waren en me maar al te graag wilden helpen. De andere deelnemers gaven me een hoop tips. Zo wezen ze me er bijvoorbeeld op dat ik mijn handen omhoog moest houden, mijn linkervoet voor moest houden en vanuit mijn heupen moest stoten. De volgende tip is me nog wel het beste bijgebleven: “Het gaat er niet om hoe hard je stoot. Het gaat erom hoe je stoot, het gaat om techniek.”

Aan het begin van het sparren bekroop mij het spannende gevoel om in het diepe gegooid te worden en iets te doen dat ik nog nooit eerder had gedaan. Het is tijdens het sparren niet de bedoeling om je tegenstander knock-out te slaan, maar om punten te scoren door je tegenstander met zuivere, goed geplaatste stoten te raken. Ik kreeg een paar stoten op mijn gezicht. Dat was natuurlijk een ongelukje en ik haalde mijn schouders op, tikte de bokshandschoenen van mijn tegenstander aan en ging verder met sparren. Ik droeg geen mondbeschermer en daarom mocht ik niet in mijn gezicht geraakt worden, maar ik kan wel begrijpen dat het in het heetst van de strijd wel eens gebeurt. Geen probleem. Echt niet.

“Sommige mensen denken dat er alleen maar bullebakken boksen, maar dat is helemaal niet zo”, merkt iemand na de training op. “We zijn doodnormale, vriendelijke mensen.” Iedereen eigenlijk! De sporthal was inderdaad een oase van vriendelijkheid, van de goed bedoelde bokstips tot de gesprekjes tussen de oefeningen en de conversaties na de training.

Hoewel niet alle leden van de club goede vrienden zijn, bestaat er tussen iedereen wel duidelijk een band. Steve merkt op dat er bij boksen één belangrijk principe geldt: “Je moet elkaar kunnen vertrouwen. Je moet je trainer, je sparringpartner kunnen vertrouwen… dat vertrouwen heb je nodig om te kunnen groeien.” Er zijn hier nauwelijks bullebakken, want het is direct duidelijk dat de andere leden overmatig agressieve personen niet vertrouwen en dus niet met hun willen trainen. Een van de leden vertelde dat hij in vijf jaar precies één bullebak heeft meegemaakt, die praktisch onmiddellijk uit de club gegooid is.

De club organiseert trainingen op maandag, dinsdag, woensdag en vrijdag, maar er zijn ook andere evenementen voor leden van de club. Shannon, een van de bestuursleden van de club, geeft aan dat het bestuur naast het boksen allerlei andere evenementen organiseert, zoals borrels, bowling, paintball, escape rooms en nog veel meer. “En soms gaan we ook gewoon ETEN.” Na deze opmerking van Steve barst de rest in lachen uit.

Het is interessant om te horen om welke uiteenlopende redenen mensen bij RSBV Erasmus Boxing gaan trainen. Sommigen boksten al voordat ze naar Erasmus kwamen en willen graag doorgaan met trainen en anderen hebben nog nooit gebokst en willen het gewoon een jaartje uitproberen. De meerderheid van de mensen geeft echter aan dat boksen hen een prima work-out lijkt. Na al mijn gezweet tijdens de training kan ik zeggen dat deze laatste groep mensen honderd procent gelijk heeft.

Veel van de serieuzer ogende types leken alleen naar de training gekomen te zijn, maar er kwamen ook een paar vrienden samen naar de training, die duidelijk plannen hadden om na de training nog iets te gaan doen.

De club telt ook redelijk wat uitwisselingsstudenten. De meeste van deze studenten hebben al relatief veel ervaring met boksen opgedaan in de landen waar ze vandaan komen. Deze studenten zorgen er mede voor dat er zich ieder jaar weer een hele hoop nieuwe leden bij de club aanmelden en een hele hoop bestaande leden vertrekken. Ieder jaar melden zich nieuwe bachelorstudenten, masterstudenten en zelfs mensen met een baan aan en de oudgedienden doen maar al te graag hun best om al deze nieuwe leden te helpen.

Ieder lid komt ergens anders vandaan en iedereen op de club heeft een ander verhaal. Iedereen in de sportzaal heeft echter een passie voor dezelfde hobby: boksen.