Een open brief aan Jordan Belfort

Met een naar drank stinkende adem mompelde mijn salesmanager ooit: “Verkopen kan best ingewikkeld zijn, maar uiteindelijk maakt het allemaal niet uit, omdat je een hele hoop mensen helpt door ze aan te sporen om ons product te kopen!” Zijn opmerking stelde mij gerust en nam al mijn twijfels weg… voor even.

Daarom schrijf ik u, meneer Belfort, deze open brief, op zoek naar antwoorden op al mijn vragen. U bent waarschijnlijk een van de beste verkopers in de geschiedenis van Wall Street, maar tegelijkertijd ook een van de grootste oplichters die ooit op deze planeet heeft rondgelopen.

Ik moet toegeven dat het zo zijn voordelen heeft om als verkoper te werken. Dankzij mijn verkoopervaring heb ik meer zelfvertrouwen, ben ik soepeler gaan spreken en zelfs maanden na mijn eerste werkdag is het nog steeds een ongelooflijk bevredigend gevoel om een potentiële klant zover te krijgen dat hij/zij het product koopt. Ik kan heel goed begrijpen waarom u zoveel passie voor sales had. Maar afgezien van dit eenvoudige, maar bevredigende aspect van het werk, bleven er bij iedere klant aan wie ik iets verkocht ethische vragen bij mij opkomen.

Dit gevoel werd steeds sterker naarmate de maanden verstreken. Het leidde zelfs tot een omgekeerde relatie tussen mijn deskundigheid en ethisch handelen tijdens het werk. Naarmate ik een betere verkoper werd, kon ik steeds meer oneerlijkheden en wendingen in mijn gesprekken verwerken om ervoor te zorgen dat de balans nog meer in mijn voordeel zou doorslaan.

Op dit moment gaat het niet zo goed, meneer Belfort. Kort nadat ik enkele maanden geleden de top van mijn verkoopcapaciteiten had bereikt, ben ik op een glazen plafond gestuit en zijn mijn prestaties zelfs slechter geworden. De oorzaak hiervan? Mijn geweten dat voor en tijdens ieder gesprek met een klant opspeelde. Ik was er niet meer van overtuigd dat ik iedere klant ook echt hielp.

Er is altijd een mogelijkheid dat een artikel dat ik probeer te verkopen niet aan de verwachtingen voldoet en dat ik schade toebreng aan de verkoper en, nog belangrijker, aan de klant. Schade waarvoor ik volgens mij niet verantwoordelijk kan worden gehouden, omdat ik ook alleen maar mijn werk doe. Bovendien treft deze schade ook delen van de bevolking waar ik zelf toe behoor.

Mijn ethische vraag spookt nog steeds door mijn hoofd. Moet ik gewoon net als u worden, het volgende roofdier onder de verkopers, en beter betaald krijgen voor mijn diensten? Of moet ik gewoon even weg uit de verkoopwereld en een project vinden waar ik echt in geloof?

Pietro Vigilanza uit Venezuela woont sinds twee jaar in Rotterdam en studeert IBCoM