EUC-studenten klagen over voortdurende bouwwerkzaamheden

De huisvesting voor eerstejaars van het Erasmus University College (EUC) is nog steeds niet af. Voor een groot deel van de studenten is hun kamer nog niet klaar. Zij verhuizen volgende week van hun cruiseschip naar een hotel. En ook voor de studenten die er al wel wonen, voelt het nog niet als thuis: “De bouwlieden beginnen om zeven uur ’s ochtends met boren en komen ongevraagd kamers binnenlopen.”

Het gebouw op stadhuisplein 30, aan de overzijde van de skihut, heeft alle potentie een prachtplek te worden. Maar zo ver is het nu nog niet. De hal is helemaal leeg en kaal, op een bord met mededelingen en een grote tafel na. Op de trap lopen werklui en ligt beschermend plastic. Borden met grappig bedoelde teksten staan op elke verdieping: “Please don’t mind the mess. Your shower should work fine.” En op de gang van de derde verdieping, naast de kamer van Faye Overbeek (18, Singapore) is een schilder bezig de muur zwart te schilderen.

“Ik heb Wolf, de verhuurder van LUCIA, van tevoren gezegd dat ik niet wil dat bouwvakkers ongevraagd mijn kamer binnen komen lopen”, vertelt Faye. “Ik heb hier namelijk al mijn waardevolle spullen liggen. Wolf gaf aan hier rekening mee te houden maar vervolgens kom ik heel vaak bouwvakkers op mijn kamer tegen als ik terugkom van college.”

Die bouwlieden komen niet alleen ongevraagd en op onbepaalde tijden de kamers binnen van studenten, maar gedragen zich ook nog eens ongepast, vindt Gaia Poloni (18, Italië): “Bouwlieden die op mijn kamer iets aan het installeren zijn, gebruiken heel vaak ongevraagd mijn toilet en een aantal keer hebben ze zelfs eten dat in mijn kamer lag opgegeten.”

Decaan van het EUC, Maarten Frens, denkt dat het EUC weinig voor de studenten kan doen. “Wij hebben twee Student Life Officers in dienst die de studenten waar nodig kunnen helpen in het studentencomplex”, vertelt Frens. “Maar we zijn beperkt in wat we kunnen doen: we zijn niet de eigenaar, niet de verhuurder en evenmin de aannemer.”

Daarbij vindt hij dat de studenten van tevoren goed genoeg zijn ingelicht: “Er werd ze van tevoren verteld dat er verbouwingen zouden zijn op de vijfde en zesde verdieping en alle kamers waren op 1 september wel zo goed als af. Daarbij zijn er gedragsvoorschriften voor bouwlieden en als daar klachten over zijn moeten die worden ingediend bij de verhuurder Wolf.”

Faye’s kamer was echter nog helemaal niet af op 1 september, vertelt ze. “Mijn bed hangt aan het plafond en zat nog los toen ik hier in mijn kamer aankwam, waardoor ik er drie nachten niet kon slapen. Ook lag de kamer helemaal vol met stof en troep en deed mijn verwarming het niet. Die doet het nu overigens nog steeds niet.”

En de enige inlichting die de studenten kregen, was dat de vijfde en zesde verdieping nog verbouwd moesten worden, vertelt Faye. Niet dat de gangen en gemeenschappelijke ruimtes ook nog vol zouden staan met bouwgereedschap en bouwvakkers. Ook worden klachten volgens de studenten vaak genegeerd of pas heel laat verwerkt. Zo vertelt de Belgische Emma van der Saag (18): “Mijn wc was kapot en de vele meldingen die ik maakte via de mail werden wel beantwoord, maar er kwam pas na een volle week iemand langs om het te repareren.”

Marlou Snelders, projectmanager van het bouwbedrijf Wolf (de eigenaar een verhuurder van LUCIA), vertelt dat het hele gebouw vóór het einde van het jaar af moet zijn. “Het heeft veel langer geduurd dan gepland, dat kwam door vertraging op verschillende fronten; levertijdvertraging, onvoorziene omstandigheden en kinderziektes.”

Ook geeft ze toe dat de communicatie naar studenten toe niet altijd helemaal netjes is verlopen: “In de eerste maand dat de studenten er woonden (september) lagen de prioriteiten van iedereen voornamelijk op de bouw zelf en werden klachten pas erg laat verwerkt. De afgelopen maand is dit verbeterd, we geven nu altijd binnen twee dagen antwoord.”

De studenten krijgen een eenmalige korting van 200 euro op de huur ter compensatie. Volgens Snelders is dat afdoende voor de eerstejaars: “Als we al hun klachten serieus nemen, zoals we nu doen, worden de studenten al veel positiever. En dit is toch iets wat we met z’n allen op moeten lossen, dan kunnen we maar beter vriendelijk naar elkaar zijn en goed naar elkaar luisteren.”