EUC-studenten beginnen collegejaar op een cruiseschip

Geen gloednieuwe studio in het centrum van de stad, maar een piepkleine hut op een schip. Het collegejaar is voor de nieuwe lichting studenten van het Erasmus University College (EUC) iets anders begonnen dan gepland, maar dat heeft ook zo zijn voordelen. “Je leert elkaar wel lekker snel kennen.”

Als Holly King (19, Zimbabwe) de gordijnen opentrekt en niet alleen de zonnestralen door de ramen de hut binnenkomen, maar er ook een prachtig uitzicht op het Noordereiland tevoorschijn komt, moet medestudent Daphne Cornelisse (20, Nederland) toch wel even slikken. Zij moet het vanuit haar hut op de onderste verdieping van het schip met uitzicht op de kademuur doen in plaats van op het water en de Erasmusbrug. En de zon, die ziet ze alleen bij hoog water. Anders blokkeert de kade het daglicht. “Maar ik wil niet klagen, want het is best leuk op de boot hoor. Met elkaar is het gezellig en je hebt tenminste je eigen kamer met douche en toilet. Alleen je weet wat je mist en dat is toch wel jammer.”

Want wat Daphne, Holly en hun ruim tweehonderd mede-eerstejaars (hebben) moeten missen, is een omgebouwd kantoorpand aan het Stadhuisplein in het centrum van de stad. In de ‘Lucia’, zoals het nieuwe wooncomplex voor eerstejaars van het EUC heet, heeft elke student de beschikking over een eigen gemeubileerde of gestoffeerde studio van bijna 20 vierkante meter, inclusief keuken en badkamer.

Alleen een klein probleem: het gebouw is nog niet helemaal klaar. Daarom zitten ongeveer honderd studenten nog niet in hun eigen studio. Over twee weken verhuist de helft van deze groep naar het Stadhuisplein, de rest volgt over twee maanden. Ter compensatie (de eerstejaars betalen wel gewoon de volle mep aan huur) krijgen de bewoners munten die ingewisseld kunnen worden voor ontbijt, lunch en diner.

Maar tot die tijd moeten de studenten het doen met de riviercruiseboot die aan de Boompjeskade ligt. Het is dat de tientallen (Swap)fietsen voor de deur verraden dat er ander publiek aan boord is, anders zou je denken dat de boot op weg is met een groep 65-plussers voor het volgende reisje langs de Rijn. De eetzaal, het bovendek, de vloerbedekking, alles ademt oubolligheid. Maar de studentes zien er vooral de lol wel van in. “Doordat de kamers zo klein zijn, moet je wel je kamer uit”, lacht Daphne. “Je maakt dus heel snel contact met andere studenten, dat is heel fijn.”

Ook Holly benadrukt de positieve invloed die de tijdelijke huisvesting heeft op de sociale contacten. “Het is voor mij een zachte landing geweest vanuit Zimbabwe. We eten elke avond samen in de eetzaal, overdag kan je daar studeren en zo leer je heel veel mensen kennen. En de feestjes op het dek zijn heel leuk. Het is net alsof je op schoolkamp bent.” Die feestjes waren zelfs zo leuk, dat de boot al verplaatst is. Oorspronkelijk lag het cruiseschip een kade verder richting de binnenstad, maar de bewoners uit de omliggende flatgebouwen klaagden volgens de studenten al gauw over de herrie.

“Natuurlijk had ik liever een grotere kamer gewild”, zegt Holly, die over twee weken mag verhuizen. Lopen in haar hut is namelijk nogal een opgave, aangezien ze haar inventaris voor haar eigen studio al had aangeschaft voordat bekend werd dat die niet op tijd af zou zijn. “Maar die gezelligheid maakt heel veel goed.” Daphne klinkt instemmend, maar heeft nog wel een wens voor de resterende twee maanden. Haar toekomstige studio zit op de bovenste verdieping van de Lucia, waardoor zij pas als allerlaatste het schip mag verlaten. “Ik ga vragen of ik de kamer van Holly over mag nemen. Heb ik ook de hele dag zonlicht.”