Klassieke housebeats dreunden over de campus tijdens de opening van het Heartbeat Festival, terwijl Studium Generale druk bezig was om het wiel opnieuw uit te vinden. Een wiel in de vorm van een reuzenrad.
Er wordt wel eens gezegd dat er een moment komt dat je te oud bent voor een ritje in een reuzenrad, maar het reuzenrad dat op maandag aan het begin van de campus stond was allesbehalve normaal. In de bakjes van het reuzenrad werden studenten verwelkomd door een wetenschapper die een minicollege gaf, door een gitarist die een serenade bracht of door Fedde van der Spoel, een getalenteerde kunstenaar die in slechts een paar minuten een portret maakte. In het Russische roulette-achtige reuzenrad werden sommige studenten tijdens hun ritje geconfronteerd met een onverwacht college over gedragseconomie of filosofie.
“Mijn ritje duurde maar een paar minuten, maar ik heb alles geleerd over wat mensen doen als ze onverwacht geld krijgen,” vertelde Fan Yi, die een premaster Media en Business doet. “In China zou dit ondenkbaar zijn. Daar gaan we niet zo persoonlijk met onze docenten om zoals ik vandaag heb meegemaakt.”
Bij Analis Indriatun, een masterstudent Accounting, was de verbazing over haar ritje met gedragseconoom Jan Stoop iets groter. Hij vertelde studenten over een onderzoek dat hij eerder dit jaar heeft gedaan, waarbij hij verkleed als postbode enveloppen met geld ‘verkeerd bezorgde’ om te zien of de bewoners de enveloppen naar het juiste adres zouden terugsturen.
“Dit verwachtte ik helemaal niet,” zei Indriatun. “Hij was erg gepassioneerd over het onderwerp, maar het was nogal zware kost voor een ritje in een reuzenrad.
Privéserenades
Terwijl Stoop over zijn onderzoek sprak, zong een gitarist met bruine krullen in het bakje onder hem de longen uit zijn lijf voor iedere student die in zijn kleine bakje met krijtstrepen plaatsnam.
“Hij keek me recht in mijn ogen en gaf me een privéconcert,” zei Stefan Lazarov, masterstudent Marketing. “Ik hoorde dat hij voor sommige meisjes twee liedjes zong, maar voor mij zong hij er maar eentje. Dat slaat natuurlijk nergens op.”
Gitaar spelen terwijl je in een reuzenrad zit, lijkt al een hele opgave, maar stel je voor dat je in een paar minuten een accuraat portret van iemand moet tekenen terwijl je in een schommelend bakje zit dat voortdurend stopt en weer gaat bewegen. Voor programmamanager Fedde van der Spoel was dat klaarblijkelijk geen enkel probleem en met dodelijke precisie tekende hij het ene portret na het andere.
“Op de een of andere manier leek het ritje met hem op een bezoek aan de tandarts, omdat ik tijdens het tekenen niet goed wist of ik mijn gezicht kon bewegen of kon praten,” vertelde Georgina Baker, die onlangs in Rotterdam is aangekomen om een master Marketing te gaan doen. “Ik ben heel blij met de tekening. Je kan heel goed zien dat ik het ben.”
EM zoekt een motto en jij mag ’t bedenken!
Ieder zichzelf respecterende organisatie vindt zichzelf elke paar jaar weer opnieuw uit.…