Feyenoord is zo lang geen kampioen van de eredivisie geweest dat de meeste studenten zich de laatste keer niet kunnen herinneren. De liederen van de Rotterdamse club, die de overwinningen en tradities uit het verleden beschrijven, zoals het feestvieren op de Coolsingel, klonken voor hen vooral nostalgisch.
Nu, na achttien seizoenen vol teleurstelling, spreken die liedjes eindelijk weer de waarheid. Feyenoord claimde zondag zijn plek aan de top van het Nederlands voetbal terug.
Om te begrijpen hoe het voelt om na bijna twee decennia weer kampioen te worden, mengde EM zich maandag in het feestgedruis, sprong het de Hofpleinfontein in en sprak het met enkele van de die-hard Feyenoord-supporters van deze universiteit.
Milan Boer (Communication and Media)

“De wedstrijd van gisteren was anders dan alle andere. Er werd gelachen en gehuild, er was vreugde en er waren tranen. Het voelde als totale chaos en puur geluk. Ik werk voor Feyenoord, en ik bekeek de wedstrijd terwijl ik drankjes tapte achter de bar in de Kuip. Toen de wedstrijd voorbij was, liep mijn vader naar de bar waar ik werkte en tilde me op, terwijl hij huilde van geluk. Het was gewoon bizar. Feyenoord zit in ons bloed. Mijn overgrootvader speelde voor de club, en ook mijn grootvader. Ik denk dat je kan zeggen dat wij echte Rotterdammers zijn.”
Robin van Zijl (Fiscale Economie)

“Het was een gekkenhuis vandaag. Ik was vlakbij de Markthal, en je kon je nauwelijks verplaatsen tussen de rood-witte zee die de stad vervulde. De manier waarop het gisteren ging, met Dirk Kuyt die met een hattrick de titel binnenhaalde, kon niet beter. Het is gewoon geweldig om na meer dan 18 jaar de schaal terug te laten keren naar Rotterdam. Mijn vader is ontzettend blij. Hij is een fanatieke Feyenoordsupporter. Hij leerde me wat het betekent om een supporter van Feyenoord te zijn, en nu kan ik eindelijk een kampioenschap met hem vieren. Een woord: KAMPIOENEN!”
Peter Moane (Communication and Media)

“Ik ben een groot liefhebber van voetbal, maar ik heb nog nooit een club gehad waar ik wekelijks ga kijken. Dus toen ik van Ierland naar Rotterdam verhuisde, nam ik een seizoenskaart bij Feyenoord. Als ik in de Kuip ben, heb ik me nooit een buitenstaander gevoeld. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven, maar het is surrealistisch om onderdeel van dit kampioenschapsseizoen te zijn. Mensen vertelden me dat ik het geluk van de Ieren heb meegenomen, dat ik de lucky charm van de club ben en nog meer stereotypen. Maar misschien is het ook wel waar: als je één keer een seizoenskaart hebt en gelijk kampioen wordt, is dat een score van 100 procent. En het feest was echt heftig. Ik vind het zo cool om 150.000 mensen te zien die in de kleuren van de club gekleed zijn, en die samen middenin de stad feestvieren.”
EM zoekt een motto en jij mag ’t bedenken!
Ieder zichzelf respecterende organisatie vindt zichzelf elke paar jaar weer opnieuw uit.…