Wij willen meer weblectures

Overheadprojectors en notitieblokjes hebben plaatsgemaakt voor smartboards en tablets. Ook binnen het onderwijs neemt de digitalisering een hoge vlucht. Toen wij als studentengeleding van de Universiteitsraad nadachten over hoe we de digitalisering van het onderwijs op onze universiteit willen verbeteren, was het voor ons snel duidelijk: meer weblectures.

Lees het volledige voorstel van de studentgeleding in de Universiteitsraad.

In hoeverre de mogelijkheden om colleges op te nemen worden benut, verschilt per faculteit. Maar je kunt stellen dat de mogelijkheden lang niet overal optimaal worden benut. Daarom hebben wij als studentgeleding van de Universiteitsraad vorige week aan het College van Bestuur een voorstel gepresenteerd om het aantal colleges dat wordt opgenomen te vergroten.

Het opnemen van colleges heeft veel voordelen. Voordelen die worden onderschreven door wetenschappelijk onderzoek. Daaruit blijkt bijvoorbeeld dat weblectures zorgen voor betere prestaties van studenten. Het geeft studenten de mogelijkheid om aantekeningen aan te vullen en om lastige stof te herhalen. Daarnaast heeft het grote voordelen voor studenten die, bijvoorbeeld door een lichamelijke beperking, niet fysiek bij de colleges aanwezig kunnen zijn.

Ook voor de EUR zelf heeft het voordelen om gebruik te gaan maken van weblectures. We willen als universiteit natuurlijk niet achterblijven. Als je kijkt naar bijvoorbeeld de TU Delft, waar het grootste gedeelte van de colleges al wordt opgenomen, dan blijven we als EUR toch echt achter. Bovendien is digitalisering een van de belangrijke speerpunten uit de huidige strategie van de EUR. Ons voorstel om meer colleges te gaan opnemen, en zo meer gebruik te maken van de digitale mogelijkheden, past wat dat betreft perfect in de strategie. Daarbij komt dat het vrij eenvoudig te implementeren is, aangezien de meeste faciliteiten al beschikbaar zijn.

Ondanks de vele voordelen die ons voorstel dus biedt, wordt er helaas niet door iedereen even enthousiast op gereageerd. Vooral uit de hoek van docenten en opleidingen lijken bezwaren te komen.

Eén van de bezwaren is dat weblectures het einde betekenen van fysieke colleges en zorgen voor lege collegezalen. Waarom zou je immers naar de uni komen als je ook op je eigen bank kunt blijven zitten? In de praktijk blijkt dit mee te vallen, studenten blijven veel waarde hechten aan de fysieke colleges. In mijn eigen opleiding bij het Erasmus MC worden colleges al jaren opgenomen. Toch moet je er nog steeds vroeg bij zijn om nog een plek in de collegezaal te bemachtigen. Onderzoeken bij andere opleidingen laten ook zien dat de aantallen studenten in de collegezaal nauwelijks afnemen.

Een ander belangrijk punt is dat veel docenten het niet fijn vinden om opgenomen te worden. Iedereen die weleens een bandje van zichzelf heeft teruggeluisterd, kent het ongemakkelijke gevoel wat je hiervan krijgt. Zeker voor docenten, die bovendien nogal eens gevoelige onderwerpen bespreken, is het begrijpelijk dat ze niet staan te springen om opgenomen te worden.

Helemaal wegnemen kunnen wij dit bezwaar natuurlijk niet, en er zullen altijd docenten zijn die het écht niet willen. Als Universiteitsraad kunnen wij niemand ertoe dwingen. Wij vinden ook dat docenten altijd de mogelijkheid moeten hebben om hun opnames te bewerken. Onderwerpen die gevoelig liggen of vertrouwelijke informatie bevatten, kunnen uit de opname worden weggeknipt. Zo behoudt de docent zelf de controle over zijn video- en geluidsmateriaal.

Tot slot moeten we niet vergeten dat we leven in een tijd waarin het heel eenvoudig is om geluidsopnames te maken. Wanneer er vanuit de opleiding geen opnames gemaakt worden, dan zullen er toch altijd studenten zijn die dit zelf doen, met of zonder toestemming van de docent.

Namens de studentengeleding van de Universiteitsraad wil ik daarom het volgende voorstellen: ‘Beste Erasmus Universiteit, laten we onze blik richten op de toekomst, en niet op het verleden, ons focussen op de mogelijkheden en de oplossingen, en niet op de problemen’.

Dit artikel is geschreven in samenwerking met universiteitsraadsleden Abdurrahman Calkin en Daniel Sieczkowski.