Heldere zonering, faciliteiten in de werkomgeving, unitoverstijgend: wie wil ontdekken wat de wereld van flexplekken inhoudt, komt niet weg met wat standaard kantoorterminologie.

Dus: geen tafel met comfortabele stoelen, maar een rumoerzone. Het ouderwetse overleg? Een stand-up. En klaar is het geklaag bij het koffieapparaat. Ervaringen worden gedeeld op de ‘kansen & uitdagingen-poster’, die natuurlijk in diezelfde rumoerzone hangt. Het spoor bijster? Dan is het hoog tijd om aan te sluiten bij de flexplekkensafari van EM.

Sinds half maart werken de medewerkers van het University Support Centre (USC), waaronder de afdelingen Human Resources en Marketing & Communicatie, in het nieuwe Sanders-gebouw. Bij een nieuwe werkplek hoort volgens de universiteit ook een nieuwe manier van werken: het Grenzeloos Werken.

em 08 flexplekken sandersgebouw (17)
Beeld door: Aysha Gasanova

Aan technologische snufjes geen gebrek in het nieuwe gebouw. Op elke verdieping zijn er lange tafels te vinden (inclusief bijbehorend computerscherm) waar overleg en samenwerking toegestaan is.

em 08 flexplekken sandersgebouw (12)
Beeld door: Aysha Gasanova

Behoefte aan een intiem tête-à-tête-overleg? De nieuwe stoelen in de rumoerzones zijn er uitermate voor geschikt. De medewerkers van het USC lopen er alleen nog niet heel erg warm voor. Tijdens onze safari zijn we geen duo’s tegengekomen die gebruikmaakten van de stoelen.

em 08 flexplekken sandersgebouw (8)
Beeld door: Aysha Gasanova

Een van de nieuwe technische snufjes: de mogelijkheid om bij elk bureaublok (in beperkte mate) de temperatuur te regelen. Nooit meer last van die  collega die hartje zomer nog steeds zit te klappertanden. Maar schijn bedriegt, want van enig temperatuurverschil is (nog) geen sprake.

Excelleren en tevens flexibel

In het kort: slechts enkele vaste werkplekken, veel flexplekken en vooral veel verschillende ‘zones’ om in te vergaderen of te werken. “Een werkomgeving die jou helpt te excelleren en tevens voldoende flexibel is om mee te bewegen met veranderingen binnen de organisatie”, ronkt de officiële folder van de universiteit.

Wat betekenen deze mooie woorden in de praktijk? Tijdens ons bezoek in het Sanders-gebouw zijn de medewerkers van het USC in de rumoerzone (een uit de kluiten gewassen pantry met loungestoelen en lange vergadertafels) in eerste instantie enthousiast. “Het is heel mooi geworden allemaal, alles ziet er heel goed uit,” zegt een man die samen met zijn voormalige kamergenoot een kop koffie komt halen.

Ook een aantal verdiepingen hoger heerst er positiviteit. “Even wennen zo zonder vaste werkplek, maar dat komt vast goed,” eindigt een vrouw fluisterend, aangezien een aantal collega’s na haar eerste woorden boos haar kant opkijken. Maar na wat zoeken komen de eerste frustraties bovendrijven.

Op papier ziet de ‘heldere zonering’ er heel handig uit, maar in de praktijk blijkt het toch een stuk minder te werken. Zitplekken waar over koetjes en kalfjes mag worden gepraat, zijn door de vides maar een paar meter verwijderd van de vaste werkplekken.

em 08 flexplekken sandersgebouw (16)

Wel in trek: de afgesloten ‘vissenkommen’ waar collega’s zich kunnen terugtrekken voor een overleg. Handig, modieus en stijlvol zijn deze aquaria zeker, maar erg comfortabel zien ze er niet uit.

em 08 flexplekken sandersgebouw (13)

Niet Grenzeloos Werken: persoonlijke spullen die overal rondslingeren. Wanden met lockers bieden de helpende hand. Wel Grenzeloos Werken: posters in gemeenschappelijke ruimtes waar naar rustgevende mood- en parkeerborden kan worden gekeken.

Even wennen

“Ik had niet verwacht dat ik zo zou moeten wennen. Het is wel echt anders, die flexplekken”, concludeert een gebruiker van een stilteruimte op de vierde verdieping. Deze negatieve gevoelens worden veel gedeeld. “Normaal werken is er af en toe echt niet meer bij”, klinkt het uit meerdere monden.

De grootste natuurlijke vijand van de USC-medewerkers is het geluid. Op papier klinkt het allemaal heel mooi: rustzones waar bellen en privégesprekken niet zijn toegestaan. Maar omdat door de (voor het oog prachtige) vides in het gebouw soms geen muren of andere barricades tussen werkplekken en rumoerzones zitten, hebben die afspraken in de praktijk weinig waarde.

Werken onmogelijk

“Vorige week hadden collega’s twee verdiepingen hoger een feestje, maar ik werd gek van het geluid”, zegt een trotse bezitter van een van de weinige vaste werkplekken. “Toen ben ik er iets van gaan zeggen. Werken was echt niet mogelijk.”

Het geluid zorgt ook voor veranderend gedrag in het gebouw. Wie een tevreden Grenzeloos Werker in het wild wil spotten, moet er bijvoorbeeld vroeg bij zijn. “In de buurt van de lift is werken op een gegeven moment niet meer te doen door het geluid en alle mensen die langslopen,” zeggen twee medewerkers van HR in koor. “Daarom merk je nu al dat iedereen een stuk vroeger komt. De beste plekken worden als eerst vergeven.”

Ook de temperatuur in het gebouw is vooralsnog een probleem. “Bij elke werkplek zit de mogelijkheid om de temperatuur te regelen, maar dat zet geen zoden aan de dijk.”

Ambassadeurs van de flexplek

Gelukkig is er voor deze kinderziektes iets bedacht: De Ambassadeurs. Dit zijn medewerkers die volgens de universiteit ‘een voortrekkersrol hebben en collega’s helpen in het gebruik van de werkomgeving’. Ook moeten zij medewerkers aanspreken als zij zich niet aan de regels houden.

“Collega’s vinden het moeilijk om elkaar te wijzen op de regels”, zegt een ambassadeurs. “Daar kunnen wij bij helpen. Bijvoorbeeld als er te hard wordt gepraat of als iemand zijn werkplek niet schoon achterlaat.”

Het Grenzeloos Werken heeft na twee weken dus nog wat haken en ogen. De belangrijkste gevaren in de flexplekjungle zijn geluid, temperatuur en a-collegiale collega’s. Is er dan niets positiefs te benoemen? Toch wel: “Ideaal die flexplekken. Hoeven we tenminste niet elke ochtend hetzelfde verhaal tegen elkaar te vertellen.”

Lees 3 reacties