Elke werkdag rond 12.30 uur galmen de klokken over de campus. Het bekende geluid dat ook vaak op andere pleinen in Nederland te horen is, wordt voortgebracht door het carillon van de universiteit, een middeleeuws instrument.
Het carillon van de EUR bestaat uit 23 klokken die met handen en voeten worden bespeeld door op stokken te slaan en op pedalen te drukken. Wanneer er op een stok wordt geslagen, trekt een aan de stok bevestigde metalen draad aan een bepaalde klok die dan een klank produceert.
Het instrument bevindt zich bovenop de loopbrug tussen het Erasmusgebouw en het Tinbergen. Dagelijks bespelen zowel studenten als de carillonspeler van de campus, Mathieu Polak, het carillon. Polak leert de studenten ook spelen. Donderdag mochten alle studenten om beurten een speciaal repertoire aan Griekse muziek spelen, dat door Polak werd samengesteld.
Door het valluik
Een van de meest fascinerende aspecten van het campuscarillon is de weg ernaar toe. Door een verborgen luik in het plafond komt een steile ladder naar beneden. Eén voor één klimmen de spelers naar het dak van de loopbrug.
Het carillon werd in 1968 aan de universiteit geschonken door de stad Rotterdam. Een bonte stoet van internationale studenten, onder andere uit Moldavië en de VS, heeft zich aangemeld om het instrument te mogen bespelen.
“Als je aan de Klokkenluider van de Notre Dame denkt, heb je gelijk een beeld van het vooroordeel over een carillonspeler”, vertelde Polak aan EM. “Dankzij al deze enthousiaste studenten van over de hele wereld veranderen we de reputatie van het carillon. Het voelt goed om te zien dat zelfs jongeren van 18 erop spelen.”
Concert met uitzicht
Wat het carillon zo anders maakt dan de meeste instrumenten, afgezien van het feit dat je vier ledematen nodig hebt voor het spelen, is hoe het voelt om een concert te geven. De klokkenluiders hebben uitzicht op de campus beneden, maar genieten tegelijkertijd van de luxe dat ze verborgen blijven voor het publiek.
“Ik speelde vroeger pianoconcerten en ik herinner me dat het altijd heel spannend was om voor een publiek te spelen,” zei Anastasia Cornovan, die Economics and Business studeert. “Maar hierboven ben je veel meer ontspannen en minder zenuwachtig. Ik vind het een fijn idee dat iedereen me hoort, maar niemand me ziet.”
Het luiden van de klokken om 12.30 uur is doodnormaal voor de studenten die op weg zijn naar hun college, maar voor de oefenende klokkenluiders op het dak was het Griekse concert een kans om elkaar op de stokken te zien slaan en te genieten van een uitzonderlijk zonnige dag in maart.
En toen de laatste student een meeslepende compositie van Zorba de Griek opvoerde, applaudisseerden zelfs een aantal toeschouwers beneden. De volgende keer dat je de klokken hoort op weg naar je college, kijk dan even naar het carillon boven je hoofd. De kans is groot dat een van je medestudenten de moderne campus van die middeleeuwse, Nederlandse sfeer voorziet.
