Bungehuis bezet, Maagdenhuis bezet. In de hoofdstad zijn studenten en docenten al meer dan een week lang in verzet tegen het UvA-beleid. Ze zijn verenigd in De Nieuwe Universiteit en eisen onder meer een democratische verkiezing van het universiteitsbestuur en het stopzetten. In Rotterdam, waar ook flink wordt gesleuteld aan bijvoorbeeld de faculteit Wijsbegeerte, is het daarentegen rustig. EM vroeg hoe bezettingsgezind Rotterdamse studenten zijn.
Xudan (21) en Thamar (19), beide eerstejaars psychologie
Xudan (links op de foto): “Ik vind dat er weinig mis gaat op de EUR. De enige frustraties die ik heb gaan erover dat er zoveel regels zijn en het enorm lang duurt voordat je iets geregeld hebt. Als je bijvoorbeeld een college hebt gemist, duurt het lang om uit te leggen dat je er echt niet kon zijn. Het is frustrerend, maar voor mij niet genoeg om gebouwen te gaan bezetten of ertegen te demonstreren.”
Thamar: “Ik heb wel het idee dat universiteiten studenten vaak het gevoel geven dat ze iets te zeggen hebben over het onderwijs, maar dat ze uiteindelijk gewoon hun eigen gang gaan. Alleen als er genoeg geld is, willen ze wel tegemoet komen aan studenten. Met demonstreren kan je wel wat bereiken, zeker als je media-aandacht trekt. Dat het hier niet gebeurt, komt denk ik vooral door de luiheid van studenten.”
Leon (20), tweedejaars Economie
“De bezetting in Amsterdam? Daar had ik nog niet van gehoord. Je moet natuurlijk als student wel je zegje kunnen doen, maar de vraag is of je meer bereikt met een bezetting. Je benadeelt dan ook medestudenten en docenten die niet naar college kunnen. Als ik dingen niet goed vind in college dan zeg ik daar gewoon wat over. Verder heb ik ook niet heel veel interesse in de bestuurlijke zaken, dus ik voel me ook niet heel erg geroepen om dan te gaan demonstreren.”
Kenan (21) eerstejaars Rechten
“Ze laten niet over zich heen lopen in Amsterdam, dat vind ik sympathiek. Natuurlijk word je boos als blijkt dat je studie opeens verdwijnt of op moet gaan in een ander studie. Als dat hier gebeurt, zou ik ook boos worden. Helaas geldt voor de meeste studenten dat ze pas in actie komen als het beleid effect op hen heeft. Voor rendementsmaatregelen zoals N=N heb ik aan de ene kant wel begrip, maar aan de andere kant draait het alleen maar om geld besparen. Dat is slecht, maar ook ik doe er niets tegen en voel me dan soms wel een zombie. Als anderen in actie zouden komen, is de kans wel groot dat ik zal aanhaken.” EvR
EM zoekt een motto en jij mag ’t bedenken!
Ieder zichzelf respecterende organisatie vindt zichzelf elke paar jaar weer opnieuw uit.…