De film Melody op het IFFR was zondag snel uitverkocht. Erasmus Magazine-verslaggever Anne Kielman was er desondanks bij en zat met hoge verwachtingen in de zaal.
De actrices uit de film Melody wonnen samen al de prijs voor beste actrice op het Montreal World Film Festival. Voor de film begint, hoor ik al gesprekken tussen mensen die voor de tweede keer komen genieten van de film. Al met al belooft de film dus veel goeds.
De film gaat over het taboe van het betaalde draagmoederschap. Alhoewel dit vaak geassocieerd wordt met niet-westerse landen, speelt deze film zich in Europa af. De Engelse rijke en wat arrogante zakenvrouw Emily vindt via een louche site van betaalde IFV-draagmoeders de Franse Melody.
Dakloze wees
Melody is een 28-jarige dakloze wees, met grote onschuldige groene ogen, die eenzaam op straat overleeft door geld te verdienen als thuiskapster. Melody heeft echter de droom om een echt kapsalon te openen. Eigenlijk sta je als kijker snel achter haar beslissing om geld te verdienen voor het kapsalon door het draagmoederschap. De vrouwen verschillen bij hun ontmoeting ontzettend van karakter en bedriegen elkaar met leugens.
Lees ook: ‘Pirates of the Carribean heeft meer diepgang dan de nieuwe film Michiel de Ruyter’.
Uiteindelijk ontstaat er toch een bijzondere emotionele band tussen de vrouwen als Emily Melody in huis neemt tijdens de zwangerschap. Uiteindelijk vindt Melody in Emily de moeder die ze nooit heeft gehad en Emily in Melody de dochter die ze altijd al wilde hebben. Emily besluit Melody zelfs te adopteren als haar dochter.
Grijpen naar de zakdoekjes
Bij het beeld van Melody die voor het eerst iemand haar moeder kan noemen, grijpt de vrouw naast mij naar de zakdoekjes in haar tas. De mannen in de zaal lijken niet zo aangedaan, misschien is het wel echt een vrouwenfilm. De nuchterheid van de mannen vind ik achteraf wel begrijpelijk aangezien het plot van de film enigszins onrealistisch is.
Ik vraag me af hoeveel vrouwen hun betaalde draagmoeder in huis zouden nemen tijdens de zwangerschap en hoeveel van hen de draagmoeder vervolgens ook nog zouden adopteren. De actrices spelen echter zo overtuigend dat ik tijdens de film geen last heb van het enigszins onrealistische plot. Hoe dan ook, ik houd het niet droog. Als het zou kunnen, zou ik morgen weer naar dezelfde film gaan. AK
