IFFR Review: Ik ben Alice

Tijdens het Internationaal Film Festival Rotterdam zijn Erasmus Magazine-verslaggevers Anne Kielman en Kate Sytnik overal bij en proberen ze zoveel mogelijk films te bekijken. Anne Kielman zag de documentaire Ik ben Alice.

Wat doe je als in 2025 het aantal zorgbehoevende ouderen met vier keer is toegenomen in Nederland? Juist, dan ontwerp je een zorgrobot van 80 cm groot, met een menselijk gezicht en een robotisch lichaam. De ‘sociorobot’ Alice zou de eenzaamheid van bejaarden moeten verminderen door emoties te herkennen en te uiten, met hen te kletsen en te lachen. Deze documentaire laat een eerste pilot zien met drie bejaarde vrouwen en volgt het team dat zich over het ontwerp van Alice ontfermt.

Hup Holland Hup!

Naast Alice spelen de bejaarde mevrouw Remkes, mevrouw Schellekens-Blanke en mevrouw Van Wittmarschen de hoofdrol. Alle drie eenzaam, alle drie een tikkeltje brutaal en bij alle drie heb je het gevoel dat het je eigen oma zou kunnen zijn. De eenzaamheid van de dames is schrijnend. Zo kan mevrouw Remkes meer dan twee weken haar flat niet uit omdat de lift kapot is en er komt ook nooit iemand bij haar op bezoek. Juist de natuurlijke omgang met de zorgrobot maakt de hele zaal aan het lachen, bijvoorbeeld als één van de dames voetbal kijkt met Alice, haar een oranje bloemenkrans om doet, en ze samen ‘Hup holland hup!’ schreeuwen.

Toch maar bij oma langs

Op verschillende momenten blijkt dat de zorgrobot wel degelijk het menselijke sociale contact kan vervangen, maar samen een liedje zingen of genieten van een kopje koffie zit er niet in. De documentaire eindigt met een wat onwennig en verdrietig afscheid tussen Alice en de bejaarde vrouwen. Want hoe neem je eigenlijk afscheid van een robot? Alle dames gaan Alice duidelijk toch wel missen, maar of Alice de ultieme oplossing voor eenzaamheid is, blijft de vraag. Wat de humoristische en aangrijpende documentaire in ieder geval laat zien, is dat eenzaamheid onder ouderen een heel groot probleem is en blijft. Toch maar één keertje extra bij oma langs dus.

Lees meer over IFFR: Voor vrijwilliger Eva zijn Japanse films favoriet