‘Een mooie afleiding’

Willem van der Deijl (24) is net begonnen aan promotieonderzoek naar het concept van welzijn in de economie. Hij speelt basgitaar in de band ‘The 30 days 3’, maar is ook graag in zijn eentje met muziek bezig.

tekst Gert van der Ende fotografie Michel de Groot

Samen met middelbare schoolvrienden Rob en Loes richtte Van der Deijl zo’n acht jaar geleden in het Brabantse Geldrop een band op: ‘The 30 days 3’. Die naam werd gekozen om dat ze alle drie precies dertig dagen na elkaar jarig zijn – 2 maart, 1 april en 1 mei. Aanvankelijk maakte ze een soort punkrockmuziek, onder meer geïnspireerd op The Arctic Monkeys. Van der Deijl liep zelfs een tijdje met spikes in zijn kapsel rond. Muziek maken was voor het trio een serieuze zaak; regelmatig werd dan ook opgetreden in barretjes of op evenementen in de regio. Totdat ze in 2008 de middelbare school verlieten, en ze allemaal gingen studeren. De een ging naar het conservatorium in Tilburg, de ander voor een studie natuur- en wiskunde naar Utrecht, en Van der Deijl zelf belandde voor een studie economie en filosofie in Rotterdam.

De klad zat er dus even in, maar sinds anderhalf jaar komen de drie weer wekelijks bijeen. De muziek die ze maken is in die tijd ook wel enigszins veranderd. Gingen de teksten op de middelbare school nog hoofdzakelijk over de perikelen rond meisjes, nu zijn de onderwerpen wat minder uit het eigen leven gegrepen. En de punkrock heeft plaatsgemaakt voor meer indierock-achtige muziek, al is Van de Deijl de eerste om te zeggen dat een etiketje ook maar een etiketje is. “Wat wel min of meer hetzelfde is gebleven, is dat de teksten van de songs tamelijk poëtisch zijn.”

Hij stamt uit een muzikaal gezin –zijn vader en zijn vijf jaar oudere broer spelen gitaar, twee zussen piano – maar toen hij op zijn achtste zijn eerste gitaar kreeg, zette hij die meteen weg in een hoek. “Ik vond het vervelend, het heeft zeker tot mijn elfde geduurd voor ik mijn eerste muziekles nam.”

Dat het trio sinds anderhalf jaar de draad weer heeft opgepakt, kwam gewoonweg omdat ze het alle drie enorm misten. Ook al speelde Van der Deijl in de tussenliggende periode wel eens met andere bandjes. “Bovendien, nu ik ben afgestudeerd, heb ik er weer wat meer ruimte voor in mijn hoofd.”

Zoveel ruimte, dat hij ook alleen aan de slag is gegaan als singer-songwriter. Vorige week nog trad hij in die hoedanigheid op tijdens de wedstrijd ‘De beste singer-songwriter van de EUR’ in het Erasmus Paviljoen. Hij werd er, niet onverdienstelijk, tweede.

“Alleen op een podium staan is best spannend”, vindt hij. “In je eentje ben je toch wat kwetsbaarder dan als je in een band speelt. Aan de andere kant is het juist heel leuk om je eigen liedjes ook alleen te spelen.”

Voor Van der Deijl vormt muziek maken vooral een fijne afwisseling met het alledaagse studenten-, en nu dus promovendusbestaan.

“Het gaat me eigenlijk helemaal niet om het optreden, maar veel meer om het creatief bezig zijn. Nu moet je dat als promovendus ook wel zijn, maar op een heel andere manier. Muziek vormt een mooie afleiding.”