Hoger dan de hoge C
Rebecca van Dorsten (23) is sopraan in het Erasmus Studentenkoor Rotterdamsch Schoon. Al op de basisschool was ze helemaal weg van opera’s.
tekst Gert van der Ende fotografie Michel de Groot
De hoge C kon ze al ‘vanzelf’ zingen, maar nu – na veelvuldig oefenen – haalt ze ook de hoge A en zelfs de hoge B. Dat is niet veel mensen gegeven, beaamt Rebecca van Dorsten, bezig met twee masters (Geneeskunde en Moleculaire Geneeskunde). Ze zingt al ruim drie jaar in Rotterdamsch Schoon, en is daarmee een van de ‘oudgedienden’ van het studentenkoor van de universiteit dat sinds een decennium geheel bestaat uit dames. Ze is er (hoog)sopraan, maar wordt af en toe ook ingezet als mezzosopraan.
Het repertoire van het koor bestaat uit bewerkte liedjes uit het popgenre – zoals een vierstemmige a-capellaversie van het nummer ‘Run’ van Snow Patrol, songs van Tina Turner en Michael Jackson – en Oost-Europese (volks)muziek. Een paar keer per jaar zijn er uitvoeringen, doorgaans rond een bepaald thema; de eerstvolgende staat met Kerst gepland.
Rebecca stamt uit een tamelijk muzikaal gezin: ma kan zeker aardig zingen, pa speelt gitaar en heeft een uitgebreide muziekcollectie (zowel klassiek als modern), zus zit op het conservatorium, en een van haar twee broers speelt eveneens gitaar. Als klein kind was ze al fan van opera’s – vooral Le Nozze di Figaro van Mozart. Beginnend als tienjarige op de blokfluit ging het via de altfluit naar keyboard en piano. Op haar vijftiende besloot ze om niet meer geheel autodidactisch te werk te gaan en maar eens les te nemen, omdat ze – naar eigen zeggen – tegen serieuze technische barrières aanliep – aanvankelijk vooral klassiek, later ook meer jazz. En ook al hield ze als puber ook best wel van The Beatles, echt mainstream was haar muzikale voorkeur op de middelbare school niet te noemen. Ze componeert inmiddels soms eigen muziek, maar vindt het van een te simplistisch niveau – ‘Alles in D-mineur klinkt al gauw leuk’ – om die op bijvoorbeeld YouTube te zetten. “Maar misschien ben ik wel iets te streng voor mezelf.” Het is nog maar de vraag of ze bij het Kerstconcert aanwezig zal zijn. Rebecca gaat in januari namelijk voor langere tijd naar Johannesburg, Zuid-Afrika om een PhD-onderzoek te doen. En voor ze vertrekt valt er nog veel te doen. Muziekloos zal die periode zeker niet zijn; haar klavinola (soort keyboard) gaat zeker mee, en ze verheugt zich nu al op de geheel andere muziekcultuur ter plaatse. “Nieuwe invloeden, andere muziek leren en incorporeren, heerlijk lijkt me dat!”
