Kunstliefhebbers kunnen tot 28 juni in het C-gebouw terecht voor de nieuwste toevoeging aan de kunstcollectie van de EUR: fototekeningen van twee Rotterdamse kunstenaars. Bij de officiële opening op vrijdag 19 april waren beiden aanwezig.
In de expositie ‘Monopole’ staat het gehele oeuvre van het kunstenaarsstel Sarah van der Pols en Marcel Wesdorp. Wat de tentoonstelling interessant maakt is dat het concept van fototekeningen nauwelijks verkend is in de beeldende kunst. De tekeningen van Van der Pols zijn gemaakt door in het doek krassen te trekken en deze met inkt te vullen. Haar figuren zweven als spoken door de lege ruimten. Zij lijken geen deel uit te maken van het leven, maar zijn tegelijkertijd toch aanwezig. Niet alleen lijnen bouwen de tekeningen op, maar ook pijlen en cijfers. Het lijkt een soort collectief droombeeld.
Afhankelijkheid
Centraal in de werken van Sarah van der Pols staat het concept van amae, een Japans woord voor een diepe afhankelijkheid tussen twee personen, zoals een kind en zijn ouders. In haar amae-serie is het verlangen af te lezen aan de figuren. Ook thema’s als energie en vergankelijkheid spelen een grote rol. Niet alleen in de afbeeldingen, maar ook in de materialen.
Vergankelijkheid
Van der Pols werkt veel met roet en dat heeft een bepaald proces nodig om vast te blijven op een doek. Hetzelfde geldt voor het bladzilver, dat snel oxideert. Beide materialen zijn eigenlijk niet bruikbaar in hun ruwe vorm. Haar gebruik van zijden draden kan een schilderij maken of (letterlijk) breken, want de draden moeten door het papier gehaald worden. “Het is een soort spanning die ik opzoek, een moment waarin het kunstwerk wordt bepaald“, vertelt Van der Pols.
Spanning
Het is een spanning die gedeeld wordt door haar echtgenoot, maar op een andere manier. Marcel Wesdorp maakt naast foto’s ook virtuele landschappen op de computer. “Het moet er niet té echt uit zien. Als ik een landschap kan maken dat er net echt uit ziet, waarom zou ik dan niet zelf gewoon heen gaan om een foto te maken? Door bepaalde elementen net iets onrealistischer te maken, krijg je een spanning in je werk tussen echt en niet-echt.” AT
