Is het hoorcollege nog van deze tijd? Waarom zou je als docent pratende en facebookende studenten dwingen om naar je te luisteren?
De Nijmeegse hoogleraar Jan Derksen pleitte in de kerstvakantie voor online colleges. Deze week vraagt EM studenten en docenten naar het nut en de toekomst van het hoorcollege. Universitair hoofddocent Sociologie Ferry Koster vindt die ‘echte’ colleges zo gek nog niet.
Niet zo lang geleden was er een studiedag van een instelling gespecialiseerd in afstandsonderwijs. Die dag gingen zij het hebben over allerlei nieuwe toepassingen voor colleges via internet. Mij was gevraagd zitting te nemen in een panel. Vol goede zin toog ik naar de bijeenkomst. Uiteraard waren mijn verwachtingen hooggespannen. Deze organisatie had al de nodige expertise opgebouwd, dus de kans was groot dat ik kennis ging maken met allerlei innovaties. Wellicht zou ik nog iets opsteken voor mijn eigen colleges.
De laptop en beamer werden aangesloten. Het licht werd gedimd. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Vervolgens werd een filmpje getoond van een opgenomen college. Mijn eerste reactie was: “Ah, ze beginnen met een voorbeeld van hoe het niet hoort. Leuk.” Toen mij vervolgens naar mijn mening werd gevraagd was dat dan ook mijn reactie. Ik was ook zeer verbaasd dat de reactie van een deel van de zaal ronduit vijandig was. Die gebruikten op hun beurt termen als “dynamisch” (er stond een man achter een katheder heel saai een lap tekst voor te lezen) en “interactief” (tijdens het opgenomen college werd inderdaad een vraag uit de zaal beantwoord).
Een ervaring rijker keerde ik huiswaarts. Die “echte” colleges zijn zo gek nog niet. Er gaat veel verloren als je ze opneemt. Hetzelfde geldt voor een online college. Vragen uit de zaal zijn een verrijking en maken een college pas echt dynamisch en interactief. En daarvoor wil ik best naar de faculteit rijden.
