Waar zijn de chips?

Onlangs zag ik een geinig berichtje op www.erasmusmagazine.nl met

de titel: ‘Verpletter met je stijl’. Nieuwsgierig geworden las ik verder. Ik

leerde dat excellente studenten van de Erasmus School of Law die op de

Dean’s List staan, adviezen van een stylingadviseur kregen aangesmeerd.

Tjonge! Waarom in godsnaam? Ik heb geen idee waarom een

zichzelf respecterende decaan van de ESL zijn allerbeste studenten uitnodigt

voor een college waarin ‘allerlei weetjes over kleuren en stoffen’

de revue passeren. Het is mij een raadsel. De toelichting dat je dan ‘zowel

zakelijk als privé met stoffen en kleuren precies kunt uitstralen wat

je wilt’, maakt het er wat mij betreft allemaal niet duidelijker op.

Kijk, in plaats van wat dom gelul over kleurtjes, stoffen, gebreide truien

en colbertjes, kun je je studenten natuurlijk ook trakteren op een fijne

verdiepende lezing over een thema dat niet of nauwelijks in het onderwijsprogramma

voorkomt. Gewoon om die goede studenten nóg een

beetje beter te maken. Eigenlijk waar het op een universiteit allemaal

om hoort te draaien: De inhoud, niet de vorm!

In mijn naïviteit dacht ik dus dat naar aanleiding van dit stijluurtje van

de decaan wel eens ongenadig de pleuris zou kunnen uitbreken. Zo van:

‘Moet dat nou van onze belastingcenten?’ En: ‘Kunnen die topstudenten

die daar interesse in hebben zich niet gewoon aanmelden bij de lokale

volksuniversiteit?’ Of: ‘Hebben die gasten daar aan de ESL niks beters te

doen dan studenten lastig te vallen met het verschil tussen oranje (‘vrolijk’)

en geel (‘creatief’)’? Maar nee hoor! Niks van dat al! Geen onvertogen

woord! Zelfs de studenten die dit allemaal hebben moeten doorstaan

vonden dit door de dean aangeboden stijlfestijn blijkbaar ook wel

prima. Misschien vonden ze het zelfs wel ‘leuk’? Ze hebben althans niet

ter plekke de boel afgebroken. Of met spandoeken met leuzen als:

‘Normaal Onderwijs: Nu!’ op het Tinbergenplein staan wapperen.

Dat ze dat niet deden kan ik overigens best verklaren. Ik passeer regelmatig

op de campus kraampjes waar studenten met stampende muziek

heen worden gelokt om deel te nemen aan een of ander evenement. Ze

worden dan altijd meteen volgepropt met heerlijke koekjes, hartige

hapjes, en met de onvermijdelijke paprikachips. Zonder chips houden

studenten het niet lang bij je uit, en gaan ze op zoek naar andere met

chips gezegende evenementen. De decaan van de ESL kan dus op één

ding trots zijn: Kennelijk was de catering bij zijn verpletterende stijlcollege

prima in orde!

Peter Achterberg, cultuursocioloog aan de FSW, heeft een rode trui. Hij

heeft ook een groen vest. Spijkerbroeken, zwarte onderbroeken

(Hema), hij heeft het allemaal. Witte T-shirts heeft hij ook. En ook

T-shirts in andere kleurtjes. Vaak van katoen, maar synthetisch spul

schuwt hij zeker niet. Iemand nog chips?