Waar zijn de chips?
Onlangs zag ik een geinig berichtje op www.erasmusmagazine.nl met
de titel: ‘Verpletter met je stijl’. Nieuwsgierig geworden las ik verder. Ik
leerde dat excellente studenten van de Erasmus School of Law die op de
Dean’s List staan, adviezen van een stylingadviseur kregen aangesmeerd.
Tjonge! Waarom in godsnaam? Ik heb geen idee waarom een
zichzelf respecterende decaan van de ESL zijn allerbeste studenten uitnodigt
voor een college waarin ‘allerlei weetjes over kleuren en stoffen’
de revue passeren. Het is mij een raadsel. De toelichting dat je dan ‘zowel
zakelijk als privé met stoffen en kleuren precies kunt uitstralen wat
je wilt’, maakt het er wat mij betreft allemaal niet duidelijker op.
Kijk, in plaats van wat dom gelul over kleurtjes, stoffen, gebreide truien
en colbertjes, kun je je studenten natuurlijk ook trakteren op een fijne
verdiepende lezing over een thema dat niet of nauwelijks in het onderwijsprogramma
voorkomt. Gewoon om die goede studenten nóg een
beetje beter te maken. Eigenlijk waar het op een universiteit allemaal
om hoort te draaien: De inhoud, niet de vorm!
In mijn naïviteit dacht ik dus dat naar aanleiding van dit stijluurtje van
de decaan wel eens ongenadig de pleuris zou kunnen uitbreken. Zo van:
‘Moet dat nou van onze belastingcenten?’ En: ‘Kunnen die topstudenten
die daar interesse in hebben zich niet gewoon aanmelden bij de lokale
volksuniversiteit?’ Of: ‘Hebben die gasten daar aan de ESL niks beters te
doen dan studenten lastig te vallen met het verschil tussen oranje (‘vrolijk’)
en geel (‘creatief’)’? Maar nee hoor! Niks van dat al! Geen onvertogen
woord! Zelfs de studenten die dit allemaal hebben moeten doorstaan
vonden dit door de dean aangeboden stijlfestijn blijkbaar ook wel
prima. Misschien vonden ze het zelfs wel ‘leuk’? Ze hebben althans niet
ter plekke de boel afgebroken. Of met spandoeken met leuzen als:
‘Normaal Onderwijs: Nu!’ op het Tinbergenplein staan wapperen.
Dat ze dat niet deden kan ik overigens best verklaren. Ik passeer regelmatig
op de campus kraampjes waar studenten met stampende muziek
heen worden gelokt om deel te nemen aan een of ander evenement. Ze
worden dan altijd meteen volgepropt met heerlijke koekjes, hartige
hapjes, en met de onvermijdelijke paprikachips. Zonder chips houden
studenten het niet lang bij je uit, en gaan ze op zoek naar andere met
chips gezegende evenementen. De decaan van de ESL kan dus op één
ding trots zijn: Kennelijk was de catering bij zijn verpletterende stijlcollege
prima in orde!
Peter Achterberg, cultuursocioloog aan de FSW, heeft een rode trui. Hij
heeft ook een groen vest. Spijkerbroeken, zwarte onderbroeken
(Hema), hij heeft het allemaal. Witte T-shirts heeft hij ook. En ook
T-shirts in andere kleurtjes. Vaak van katoen, maar synthetisch spul
schuwt hij zeker niet. Iemand nog chips?