Dorottya Kiss is één van de jongste choreografen van Nederland met een eigen dansgezelschap. De 32-jarige studente algemene cultuurwetenschappen verovert met ‘De Kiss Moves’ momenteel de Nederlandse theaters.
“Ik moet nog even snel wat eten hoor”, zegt Kiss en ze loopt haastig de kantine van het L-gebouw in. De Hongaarse toert de komende tijd met de voorstelling ‘Carmina Burana & Free-dom’ door heel het land. Een druk schema dat, naast haar studie, veel planning vereist. “Vaak moet ik ’s nachts studeren. Ik zal daarom minder slapen dan de meeste mensen.” Ook haar sociale leven lijdt er soms onder.
Dorottya Kiss toert met haar dansgezelschap ‘De Kiss Moves’ door heel het land.
Bewuste keuze
Toch heeft ze er bewust voor gekozen om nog een studie te volgen. In 2002 studeerde ze al af aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten en eerder behaalde ze een diploma aan de dansacademie in Hongarije. “Ik wil niet alleen mijn lichaam laten bewegen, maar ook mijn hersenen”, zegt Kiss lachend.
Eigen realiteit
Met ‘De Kiss Moves’ richt ze zich voornamelijk op fusion. Als klein kind begreep Kiss niet waarom verschillende dansstijlen apart werden opgevoerd. “En waarom is klassiek beter dan hiphop?” Met haar eigen dansgezelschap wil ze die hiërarchie doorbreken. “Ik wil mijn eigen realiteit creëren. Door stijlen samen te brengen heb je opeens veel meer mogelijkheden.”
Klassiekers
‘Carmina Burana & Free-dom’ is zo’n voorstelling waarin verschillende stijlen bij elkaar komen. De show bestaat uit twee delen. Het eerste deel is gebaseerd op de beroemde opera van Carl Orff. “Een jongere generatie kent het stuk nauwelijks. Ik vind het belangrijk om klassiekers te updaten”, zegt de danseres vastberaden.
Het tweede deel is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Het gaat over onze vrijheid. Hoe worden we gezien als individu in de maatschappij? “Ik praat met de dansers over een onderzoek, waardoor ze gestimuleerd worden hun gevoelens in bewegingen om te zetten.”
Ouders
Als vierjarig meisje zag Kiss ‘De Notenkraker’. Waarschijnlijk begon daar haar passie voor dansen. “Ik weet dat ik vanaf toen zeker wist dat ik choreografe wilde worden.”
Ze vertelt dat haar ouders haar keuzes niet altijd begrepen. Bijvoorbeeld de keuze die ze in haar laatste jaar van de dansacademie maakte. “Je moet in dat jaar een heel belangrijke toets maken, maar ik werd ook gevraagd om in de musical ‘Cabaret’ te spelen”, legt de choreografe uit. “Mijn ouders wilden niet dat ik die twee dingen zou combineren, dus ben ik stiekem gaan repeteren. De première vonden ze leuk, maar ze waren ook hartstikke boos.” Die toets heeft Kiss overigens wel gehaald. “Ik voelde me absoluut niet schuldig tegenover mijn ouders, want ik was altijd al een workaholic.” CH