Bikram yoga

Anders ging ze toch een keer mee naar yoga? Toen Roderick het vroeg had Sofie een lach met moeite kunnen onderdrukken. Maar ze had hem er al zo vaak enthousiast over horen vertellen – hij sliep beter, hij had minder last van stress, hij had meer energie – dat ze tenslotte had toegegeven. Waarom ook niet, had Sofie gedacht: weer eens wat anders dan een film of een avond in bed.

Het was een speciale vorm van yoga, bedacht door een of andere Indiase wijsgeer die Bikram heette. Het duurde anderhalf uur en de ruimte werd opgestookt tot veertig graden.

Het was verschrikkelijk. Sofie was ergens achterin neergezet, naast een man met een vlezige, witte buik die knopjes in zijn oren droeg. De Amerikaanse instructrice, die tussen de halfblote lijven doorliep en iedereen bij naam leek te kennen, had gezegd dat ze pauze moest nemen als het niet meer ging. Ze had zich natuurlijk voorgenomen om tot het einde door te gaan, maar toen haar hoofd begon te bonken en de druppels zweet zelfs aan haar elleboog hingen, was ze op haar knieën gaan zitten.

Uit de vloerbedekking walmde de geur van oud zweet. De oefeningen waren niet echt moeilijk, maar voordat ze had afgekeken met welke arm ze nou precies haar linkervoet moest pakken, had de groep zich alweer in een andere knoop gevouwen.

Vol afgrijzen keek ze hoe de vrouw pal voor haar, een dertiger met een griezelig dun poppenlichaampje, haar rug hol maakte, haar hoofd achterover liet vallen, een been naar achteren strekte en zonder zichtbare inspanning haar voet in haar nek legde.

De man met de knopjes in zijn oren stond er ook naar te kijken, maar toen Sofie hem grinnikend deelgenoot probeerde te maken van haar verbazing, haalde hij zijn wenkbrauwen op en keek hij weer strak voor zich uit. Dan niet.

Roderick kwam een paar matjes rechts van haar met gestrekte armen omhoog. Hij staarde naar zichzelf in de enorme spiegel. Hij rechtte zijn rug, stak zijn kin vooruit en wiebelde met zijn schouderbladen. Hij merkte niet dat ze hem bekeek, wat Sofie het idee gaf dat ze getuige was van een intiem tafereel. Dit was een mooi moment om ontroerd te raken, bedacht ze, vertederd misschien zelfs. Maar ze kon alleen maar denken dat ze het warm had. Ontzettend warm.