Wat moet ik met die studiegenoten?
Sofie had net een broodje tonijnsalade en een flesje Spa Rood gehaald en liep weer terug naar de tafel. Ze zaten al zeker anderhalf uur in de mensa van het T-gebouw voor hun ondernemingsplan. Cyrille zat een beetje doelloos in een map met uitgeprinte powerpointslides te bladeren. Erik en Lior hadden zich achter een laptop verschanst en zaten lacherig YouTube-filmpjes te zappen.
Toen Sofie in haar stoel neerplofte, veerde Cyrille op en liet ze haar vlakke handen op tafel vallen. “We moeten echt vandaag kijken welk bedrijf we doen”, zei ze, met een half oog naar de jongens. Maar die reageerden niet. “Volgende week moeten we al een afspraak hebben”, zei ze. Het bleef stil.
“Het maakt mij niet zoveel uit”, zei Sofie toen maar. “Ik weet alleen niet of het handig is om een bedrijf in Amsterdam te nemen.”
“Amstelveen”, riposteerde Erik, zonder zijn blik van het scherm te halen. “En het is in ieder geval beter dan een sauna.”
Het kon Sofie echt geen reet schelen. Omdat ze bij het vormen van de groepjes afwezig was geweest, zat ze in een soort verzamelclubje. Erik deed dit vak voor de tweede keer, Cyrille kwam van het hbo en van Lior had ze geen flauw idee – die zei zelden iets. Sofie’s idee om Cinerama, een afgeleefde bioscoop in het centrum, onder de loep te nemen, was al bij de eerste ontmoeting weggelachen. Nu was het kiezen tussen het wellness center van Cyrille of een internetbedrijfje dat tegen Schiphol aan lag – door Erik een ‘veelbelovende start-up genoemd.
Het enige geluid kwam uit de kleine speakertjes van de laptop. Muziek, een of andere Limburgse carnavalskraker. Sofie voelde de behoefte om op te staan en weg te lopen. Ze zou Roderick kunnen bellen, maar daar had ze de laatste weken weinig zin in. Ze zou Marjolein kunnen opzoeken op haar werk. Ze zou naar haar ouders toe kunnen gaan.
“Jongens…”, zuchtte Cyrille.
Toen Sofie haar Spaflesje opendraaide kon ze maar net voorkomen dat de opkomende bubbels over tafel spoten. Met haar mouw veegde ze een paar druppels van haar strategieboek. De tafel was een slagveld van lunchverpakkingen en broodkruimels. Ze keek naar Lior, die lurkte aan een blikje Red Bull, en vroeg zich af hoe hij zou reageren als ze hem een klap in het gezicht zou geven.
