‘Zijn jullie de buschauffeurs?’
21 januari
Ze vallen op tussen de jonge deelnemers van de skireis: ‘senioren’ Menno van Dongen, Gertjan van Rangelrooy en diens vriend Arend Uil. De eerste twee werken in het Erasmus sportcentrum en gaan al zo’n vijftien jaar mee met de skireis. ‘We merken dat steeds minder mensen ons kennen.’
V.l.n.r. Menno van Dongen, Arend Uil & Gertjan van Rangelrooy in hun appartement
Tijdens de ‘Ik hou van Holland party’ op de laatste avond stond het drietal lekker een biertje te drinken aan de bar. Ook hebben zij hun zangtalent tentoon gespreid tijdens de karaokeavond. Maar de rest van de avonden hebben de mannen zich niet in het feestgedruis gestort. “We gaan liever klaverjassen”, aldus Van Rangelrooy. “Alleen is het niet zo makkelijk om iemand te vinden die mee wil spelen.”
Wie zijn die mannen?
De sportdocenten gaan al zo’n vijftien jaar mee met de Erasmus Sport skireis, die al twee decennia wordt georganiseerd. De laatste jaren vinden ze het echter jammer dat ze zo weinig studenten kennen en vice versa. Tijdens de pokeravond vroeg iemand bijvoorbeeld of de heren de buschauffeurs waren. “Dit jaar lijkt het nog wel erger dan vorige jaren”, aldus Van Rangelrooy. “Terwijl we juist meegaan voor de studenten en de lol die we daarmee beleven.”
Skileraar Menno
Van Dongen denkt met warme gevoelens terug aan de jaren dat zij als sportdocenten de beginnende skiërs op sleeptouw namen. “Tegen het eind van de reis hadden wij het skigebied al helemaal verkend en namen we de groepjes beginners mee voor een tocht door het gebied. Ze kwamen dan op pistes die ze tijdens hun skilessen nooit hadden gedaan. We hebben erg genoten van die rol als skileraar.”
Minder betrokken
Dat deze traditie is verwaterd, komt volgens Van Dongen en Van Rangelrooy doordat de deelnemers minder bij elkaar betrokken zijn. Eerder was de Erasmus Sport skireis alleen voor studenten van de EUR, tegenwoordig mag iedereen die zin heeft zin inschrijven. Van Dongen: “Vroeger kenden we de studenten automatisch van de sportlessen die we gaven, terwijl het nu grotendeels nieuwe gezichten zijn.” In Briançon voelden de sportdocenten het als een extra handicap dat zij in een ander appartementencomplex logeerden dan de studenten. Hierdoor werd kennismaken nog lastiger.
Geen begeleidende rol
Een andere reden dat de sportdocenten minder contact hebben met studenten dan jaren geleden, is omdat hun rol in de loop van de tijd is veranderd. In het begin gingen ze met een aantal sportdocenten mee als ondersteuning van de skicommissie. Elke dag liepen ze even bij ze langs of alles in orde was. Nu is de organisatie en begeleiding geheel in handen van de skicommissie.
Nachtburgemeester
Aangezien Van Rangelrooy en Van Dongen al zoveel jaren meegaan met de skiresi, kennen ze genoeg smeuïge verhalen. De gênantste vertellen ze liever niet, maar het is regelmatig voorgekomen dat er een medesportdocent mee was die wel van een feestje hield. “In Les Deux Alpes werd een van de collega’s gebombardeerd tot nachtburgemeester, omdat die elke nacht om vijf uur thuiskwam”, lacht Van Dongen. “Wel stond hij elke dag weer vroeg op de piste, maar aan het eind van de week stortte hij in.”
En in bar Vie
Met veel plezier denken ze dus terug aan de tijd dat er nog meerdere docenten van het sportcentrum meegingen. “We waren zelfs een keer met tien ‘ouderen’, en dat was echt top”, glundert Van Dongen. Van Rangelrooy geeft toe dat hij best zou willen dat meer docenten mee zouden gaan. En liefst iemand die kan klaverjassen.
Lindemarie Jongste
