Een groep van 50 laurentianen vertrok eind juli voor een fietstocht naar Huesca in Spanje, de geboorteplaats van de heilige Laurentius. Via deze krachtsinspanning hopen zij geld in te zamelen voor de Richard Kraijcek Foundation, die zich inzet voor het stimuleren van sportieven activiteiten voor jongeren uit wijken met beperkte mogelijkheden. EM vraagt aan Laura Berendsen, voorzitter van Laurentius en deelnemer aan de fietstour, hoe het er voor staat.
Hoe was het vertrek zaterdagochtend 24 juli? Zijn jullie door verenigingsgenoten uitgezwaaid?
“Het vertrek was erg leuk. Het was nog erg onwerkelijk dat we aan de grote reis gingen beginnen. Er waren ontzettend veel ouders, vrienden, huisgenoten en clubgenoten. De eerste dagtrip was ook nog niet erg zwaar, we waren maar net Nederland uit. Dus het vakantiegevoel kwam pas later.”
Hoe hebben jullie getraind voor deze tocht?
“De meesten hebben redelijk getraind. We trainden een aantal maanden lang, minstens een paar keer per maand. Anderen hebben door tijdgebrek minder kunnen trainen, en hebben het daardoor beduidend zwaarder.”
Hoe bevalt het fietsen tot nu toe?
“Het fietsen is erg leuk. Het wordt wel met de dagen zwaarder, vooral omdat het af en toe lange tochten zijn,161 km bijvoorbeeld. We hebben onderweg al 2 ongelukjes gehad, waarna één jongen met een hersenschudding naar huis moest. Een andere jongen brak zijn sleutelbeen.”
Hoe lang zitten jullie per dag op de fiets? En hoe ziet zo’n dag er verder uit?
“We zitten meestal van half 10 tot 4 uur op de fiets. De lange tochten duurden tot 6 á 7 uur. We fietsen wel vrij hard, maar kunnen door de route niet altijd goed doorfietsen. Vaak zijn dan het bergen of onduidelijke bewegwijzering die dwarszitten.”
Jullie zijn nog tot 17 augustus bezig. Zakt de moed je soms niet in de schoenen?
“Vooral de tochten in spanje zullen erg zwaar worden. Daar wordt iedereen wel steeds banger voor. Verder gaat het met vrijwel iedereen nog prima.”
Hebben jullie al pech gehad onderweg?
“Twee gewonden dus. Verder veel lekke banden en een paar slagen in wielen. Gelukkig hebben we een reparatiebusje bij ons en een busje met eten, dus alles is goed georganiseerd.” GH
