De vijftien EUR-studenten die de Tour de France een dag vooruit fietsen zijn weer terug in Nederland. Met hun initiatief haalden ze 100.000 euro op voor Kika, de stichting die zich inzet voor kinderen met kanker. EM vraagt deelnemer Simon Knops naar zijn ervaringen.
Hoe was de aankomst in Parijs en het onthaal in Nederland?
“De aankomst in Parijs was fantastisch en onvergetelijk. We kregen champagne op de Champs-Elysees. De aankomst in het Velodrome met familie en vrienden was schitterend. We werden allemaal in het geel gehuldigd door Burgemeester Aboutaleb.”
Hoe verliepen de bergetappes?
“We hadden al een trainingsweekend in de Alpen gehad en konden er dus al even aan snuffelen. Maar meerdere dagen in het hooggebergte gaan je toch niet in de koude kleren zitten. De rustdag na de rit in de Alpen naar Avoriaz was dan ook meer dan welkom. Ik had nog nooit eerder in mijn leven een berg van de hors categorie beklommen. Met een snelheid van ongeveer 12 kilometer per uur fiets je dan in ongeveer 2 uur omhoog. Klimmen doe je zelfstandig, daar kan niemand je bij helpen, maar het was wel erg mooi dat er bovenaan de serieuze cols op elkaar gewacht werd, zeker op de dagen met meerdere zware beklimmingen zoals de koninginnerit met de Tourmalet. De zwaarste beklimming was de bergopfinish in de etappe naar Mende. Het was erg mooi om de volgende dag de professionals met veel vuurwerk tegen deze berg op te zien knallen.”
Foto’s Michael Robertson – Velodramatic
Hebben jullie onderweg lastgehad van blessures?
“Er zijn geen renners uitgevallen. We hadden wel een aantal mensen met een off-day. Vooral maagproblemen, oververhitting en vermoeidheid. Dan ga je achter de feiten aanlopen. Tijdens de laatste rustdag waren er vier mensen ziek. De volgende dag is iedereen toch weer opgestapt. Ongelooflijk waar het menselijk lichaam toe in staat is.”
Was het mentaal zwaar?
“Met onze mentale gesteldheid zat het wel goed. Er werd goed op elkaar gelet. Iedere avond werden er duidelijke afspraken gemaakt tijdens de Avondetappe. Dan werd de etappe gepresenteerd en werd de strategie voor de volgende dag besproken. Tijdens het fietsen werd de kracht van het peloton benut om de wind te trotseren. Waar nodig werd er op elkaar gewacht.”
Wat deden jullie tijdens de rustdagen?
“Dan werden de fietsen gepoetst en alle materialen in orde gemaakt. Er was een uitgebreide sportmassage en er moest natuurlijk naar de WK finale gekeken worden tijdens de eerste rustdag in Avoriaz. Tijdens de tweede rustdag in Pau hebben we naar de finish van de Tour de France gekeken op de tribune en daarna een meet & greet met de Raboploeg gehad. De eerste rustdag was bijzonder welkom. De tweede rustdag waren er een aantal jongens ziek.”
Wat was het hoogte en dieptepunt van de tour?
“Het hoogtepunt was de rit over de kasseien van ruim 13 kilometer. Onbeschrijflijk wat dit met je lichaam doet. Het devies is om hier zo hard mogelijk overheen te fietsen. Na een paar honderd meter stuiter je echter zowat van je fiets af en beginnen je handen extreem te tintelen en pijn te doen. In het gootje fietsen is natuurlijk mogelijk maar dat doet toch afbreuk aan de ervaring. Verder verdient de beklimming van de Tourlamet een erevermelding. Daar ben ik diep gegaan. Wat een monsterberg! Het was nog eens exra zwaar door de ongekend hoge temperatuur die dag.
Mijn persoonlijke dieptepunt was de tweede rustdag waarop ik ziek werd. s’ Avonds lag ik met koorts en koude rillingen in mijn bed en kon ik niet meer dan droge rijst naar binnen krijgen. De dag daarna heb ik toch het zware hooggebergte weer beklommen, de Tourmalet stond namelijk voor de tweede keer op het programma. Afstappen was geen optie.” GH
