EUR moet zich schamen voor het gebrek aan vrouwelijke profs
Universiteiten sloven zich enorm uit om meer vrouwen in hoge academische posities te krijgen. Toch staat Nederland – en Rotterdam staat nog lager – onderaan de ranglijst in Europa. Uit nieuw onderzoek blijkt dat vrouwen nog steeds in benoemingsprocedures worden overgeslagen. Houdt het dan nooit op?
Karen Maas, promovenda faculteit Economie
“Dat er iets mis is met het huidige aandeel vrouwelijke profs realiseert men zich langzamerhand wel. Maar of het glazen plafond alleen bestaat voor vrouwen die tegen zichzelf zeggen dat er zo’n plafond is? Recent onderzoek toont aan dat er vaak geen vrouwen in benoemingscommissies zitten en dat de beslissende mannen zich achter gesloten deuren zelfs wel eens afvragen of deze vrouw “het wel aan zal kunnen, ze heeft net haar derde kind gekregen”. Wonderbaarlijk vind ik dat mannen zich dit soort dingen alleen afvragen bij vrouwen en hier, als het een man betreft niet bij stil staan. Waarom niet? Mannen hebben ook een leven naast hun werk en misschien zelfs wel een familie. De EUR accepteert dat om het tij te keren een duwtje nodig is en heeft allerlei stimuleringsprogramma’s geïnitieerd; van vrouwelijke netwerken en diversiteitbeleid tot het uitgeven van promotie boekjes over “een carrière in de wetenschap?” en het initiëren van het zogenaamde ‘Mature Talent’ programma waarin vrouwelijke onderzoekers die hun sporen buiten de universiteit hebben verdiend worden aangetrokken. Welnu vrouwen, ik zou zeggen geen adem meer verspillen aan het wel of niet bestaan van het glazen plafond de zet is nu aan ons. We hebben de wind in de rug en moeten nu bewijzen dat wij niks minder zijn dan onze mannelijke collega’s en dat het niet aan ons ligt dat er een gebrek is aan vrouwelijke profs!”
Elaine Mak, universitair docent faculteit Rechtsgeleerdheid
“De EUR zich schamen? Ja en nee, zou ik zeggen. Zeker, het aantal vrouwelijke hoogleraren is bedroevend laag. Alle Nederlandse universiteiten scoren echter slecht op dit punt. Zij zijn zich hiervan bewust en dat is al iets.
Dat benoemingsprocedures voor hoogleraren nog steeds niet ‘genderneutraal’ blijken te verlopen, verbaast mij niet. Het is naïef om te denken dat het gebrek aan vrouwelijke hoofddocenten en hoogleraren met de aanpassing van procedures is opgelost. Ik sprak hierover ruim twee jaar terug met José van Eijndhoven, voormalig voorzitter van het CvB van de EUR, voor het promovendiblad Cubic!. Zij wees erop dat vrouwen minder goed dan mannen in staat zijn om zichzelf te profileren. Daarnaast zijn mannen vaak overtuigder van zichzelf. Vrouwen hebben waardering nodig om te geloven dat zij capabel zijn. Als ik om mij heen kijk op de rechtenfaculteit, dan klopt dat beeld wel.
Om de achterstand echt weg te werken is een ‘kritische massa’ van vrouwelijke profs nodig. Zij bewijzen dat vrouwen wel degelijk de capaciteiten hebben om een goede hoogleraar te zijn. In selectieprocedures hebben zij bovendien oog voor geschikte vrouwelijke kandidaten. Daarnaast moeten vrouwen leren om zich beter te profileren.
Kortom, schamen heeft geen zin, kansen bieden aan vrouwelijk talent wel.”
Leonora de Boo, student geneeskunde
“Vaak zie je dat wanneer vrouwen voor de keus staan tussen hun gezin en werk, zij voor het eerste kiezen. Wanneer de eierstokken beginnen te schreeuwen en de interne klok harder gaat tikken, is het vaak moeilijk deze te negeren, ook al zit je tijdens overuren, deadlines en nachtelijke uurtjes niet te wachten op een krijsend en snotterend kind die niet stil te krijgen is.
Wanneer eenmaal de baby de eerste maanden heeft gepasseerd, au pairs zijn geregeld en manlief ook ingeschakeld is om bij te dragen in de opvoeding, zou je denken dat de vrouw zich weer kan storten op haar werk en onderzoek. Als zij de zaken goed op orde heeft, hoeft het hebben van een gezin helemaal geen barrière te zijn in haar carrière.
Helaas echter blijkt in de praktijk dat de vrouw toch tegengewerkt wordt door een onterecht vooroordeel dat aan haar kleeft. Het is eigenlijk zielig dat nu nog mannen zo ouderwets over vrouwen denken. Of dit simpelweg komt doordat zij vrouwen onderschatten of het gewoonweg niet kunnen hebben dat een vrouw én een gezin heeft én zo hard kan werken, laat ik in het midden. Wanneer een vrouw ervoor kiest om gezin met carrière te combineren moet dit juist toegejuicht worden!”
