Weblog Ilse

Weblog Ilse

2 mei – Koninginnedag 2007!

Dat was een bijzondere dag! Zoals ik vorige keer al zei, ik had een uitnodiging voor Koninginnedag op een bijzondere plek, namelijk het Nederlands consulaat in Istanbul! Afgelopen vrijdag hadden we een lunch daar gehad met een discussie over multiculturaliteit, waarbij we na afloop een uitnodiging voor de viering van Koniginnedag op maandag kregen. Van tevoren werd al gezegd dat het wel een wat officiëlere gelegenheid was, dus dat we netjes gekleed moesten komen.

Dus wij op ons paasbest maandag naar het consulaat. Deze ligt midden in de stad aan de Istiklal Cadessi (Kalverstraat zeg maar), het is een schitterend paleis genaamd ‘Palais de Hollande’ en was voor de gelegenheid uitgebreid met een paar ‘partytenten’, een rode loper en een heus ‘geitenhoekje’! We werden bij de ingang welkom geheten door o.a. de consul-generaal en daarna gingen we de Hollandse versie van ‘luilekkerland’ in…

Overal waren hapjes en drankjes te vinden (alles gratis) en het een nog lekkerder dan het andere. Orange slagroomsoesjes, verse aardbeien, gedroogde vruchten, mini pizza’tjes, sushi en met stip op nummer 1: de kaastafel!! Joehoe!! Hollandse kaas 🙂 zoals een vriendin van mij zei: “goed om te horen dat jij als kaasjunkie goed onderhouden wordt door onze vaderlandsvrienden van het consulaat”, inderdaad! Verder hebben we onszelf getrakteerd op een glaasje oranjebitter, hihi, en andere lekkere dingen.

Ondanks al deze Nederlandse (nou ja, bijna allemaal Nederlandse dan) lekkernijen, voelde ik me toch niet altijd even op mn plek. Dat kledingvoorschrift klopte inderdaad wel, het stond helemaal vol met allemaal Nederlanders waar wij als studentjes een beetje bij afstaken… Veel ondernemers, (rijke?) zakenlui en andere welvarende ‘kaaskoppen’. Maar daar hebben we ons niet te veel door laten afleiden 🙂

Nadat iedereen binnen was, klom Marco Hennis, de consul-generaal, op z’n sokken (!) op een stoel en vroeg om aandacht. Hij had een paar koninklijke berichten, natuurlijk het bericht dat hij die dag naar de koningin had gestuurd, maar ook haar reactie op zijn eerdere bericht over de geboorte van Ariane. Daarna werd het tijd voor een officieel momentje: het volkslied! Dat was wel bijzonder, sta je daar in Turkije ineens met nog zo’n 400 anderen het Wilhelmus te zingen! Grappig was trouwens dat er overal briefjes lagen met de tekst, haha! Voor mensen die al erg lang in het buitenland wonen ;-), maar misschien ook omdat niet alleen het 1e maar ook het 6e couplet werd gezongen en die toch wat minder bekend is. Daar kwam mijn korte studentenverenigingsverleden toch nog handig van pas, met een paar keer het 1e woord van de zin spieken kon ik het goed meezingen 🙂

Na afloop van de feestelijkheden op het consulaat bleek er ook nog een soort afterparty te zijn georganiseerd door een journalist. Daar kwam de sfeer wat meer los en heb ik ook nog even mn meegebrachte oranje shirtje aangehad (die Hollandse leeuw was niet zo gepast voor het consulaat…)! Maar de laatste shuttle om ons naar de campus te brengen ging al weer, dus helaas niet veel meer van het feestgedruis meegekregen… 🙁 Al met al toch een bijzondere koninginnedag!! Weer eens iets anders dan Museumplein, haha! En eentje die ik niet snel zal vergeten…

Bye bye, ils

PS: dank voor de berichtjes gister, ik begrijp dat de berichten over de 1 mei demonstraties beangstigend overkwamen, maar ik zat veilig opgeborgen op de campus! Ik was blij dat ik niet in de stad was…

29 april – Home sweet home? en eindelijk naar Ortaköy!

Hai hai! Ben weer helemaal gesetteld in Turkije, eerste dagen was ’t heel raar om weer terug te zijn. Mijn “ik voel me hier thuis gevoel” had denk ik een vliegtuigje later genomen, want het duurde even voordat ik me weer op mn plekje voelde hier. Zo raar om na twee maanden weer in Nederland te zijn, waar alles nog steeds hetzelfde is, je de weg weet, de mensen kent en je ook alles herkent van het alledaagse leven en dan ineens weer hier terug te zijn! Nu had ik ook een fikse verkoudheid opgelopen in het vliegtuig, dan wil je natuurlijk niets liever dan in de armen van je vriendje kruipen, en als je die dan net weer gedag hebt moeten zeggen voor 2,5 maand… ja dat helpt niet echt nee. Maar goed, ik ben na vele uren slapen en snotteren weer volledig herstelt en heb al mn vrienden hier weer gezien en gesproken! Superleuk om te horen wat iedereen heeft gedaan tijdens spring break en om er weer samen op uit te gaan 🙂

Zo zijn we gister eindelijk naar Ortaköy en Bebek geweest, twee wijken hier in Istanbul. Iedere keer als we de grote Bosporusbrug over rijden, dan kijk ik naar Ortaköy en zie ik de leuke schattige straatjes, de kleine winkeltjes, het pleintje met de terrasjes en denk ik: daar moet ik naar toe!! Hehe, eindelijk gelukt en de verwachtingen werden waargemaakt. Een schilderachtig wijkje met een gemoedelijke vakantiesfeer, helemaal leuk! Terwijl we over de markt liepen kwam er man met een grote poster van Atatürk langslopen, op de poster stond iets in de trant van ‘we zullen je nooit vergeten’. Zoals je waarschijnlijk wel hebt gehoord op het journaal, zijn er in Turkije vele protesten tegen Erdogan en zijn partij. Dit was een van die protesten. Het was heel bijzonder om mee te maken, iedereen stond op en begon luid te applaudiseren, heel gemoedelijk en op een positieve manier.

Na Ortaköy zijn we doorgegaan naar Bebek. De eerste wijk is heel boheems, maar de tweede is een wijk voor de rijken van Istanbul. Als je ziet wat voor auto’s er geparkeerd staan naast de boulevard dan weet je al hoe laat het is. Hoogtepunt van Bebek was de Starbucks aan het water 🙂 Na drie keer verhuisd te hebben hadden we een tafeltje aan de Bosporus bemachtigd met zon! Zeker geen verkeerde plek om van je iced coffee te genieten, haha!

Zo tijd om een tukje te gaan doen! Iedereen heel veel plezier morgen met Koniginnedag! Ik heb een uitnodiging op zak om dat dit jaar eens op een hele andere plaats te gaan vieren 🙂

Tot snel!

Ils

23 april – Spring break!

Zo ik ben weer terug van mn spring break! Wat een luxe he, dat hebben we niet in Nederland! Ik heb een week vrij gehad om leuke dingen te doen (die doe ik hier namelijk nog niet 😉 ) en me op te laden voor de laatste twee maanden. Bijna niemand van de exchanges is op campus gebleven, of ze gingen in Turkije rondreizen of naar huis of ergens anders naar toe, kortom leuk om nu van iedereen alle verhalen weer te horen. Ik heb een combinatie van de laatste twee gedaan. Ik ben zowel naar Nederland als naar Madrid geweest!

In Madrid had ik namelijk een ‘vriendinnen reünie’! Een van mn vriendinnen, Petra, woont nu een half jaar in Madrid om daar een taalcursus Spaans te doen en die ging ik samen met Maaike en Su(zanne) opzoeken 🙂 Superleuk om weer even met de meiden samen te zijn! Madrid is een mooie stad en we hadden een goede gids dus we hebben veel gezien. Zo hebben we een middag fietsen gehuurd (jaja, we blijven Hollanders he…) om de stad te verkennen. In Barcelona hadden we dat eerst ook al gedaan en het is een hele leuke, snelle, goede en vooral Nederlandse manier om een stad te zien, hihi. We zijn over de brede stoeppaden gereden, door de vele parken, wijken, langs paleizen, kerken, mooie gebouwen en nog veel meer. Daarnaast hebben we uiteraard van het mooie weer genoten op terrasjes en in het Retiropark (erg mooi!) en tijdens het shoppen.

Ook hebben we nog iets echt Spaans gedaan, we zijn naar het stierenvechten geweest. Hoewel we er eigenlijk allevier niet erg enthousiast over waren, wilden we dit toch eens gezien hebben, vooral om te weten hoe dat er nou eigenlijk aan toe gaat en hoe het in het echt is. Vooral de ‘heldhaftigheid’ van de matadors viel me tegen. Voordat zij de stier de doodsteek geven, worden er door verschillende toreadors al meerdere speren in de rug van de stier gestoken. Deze wordt eigenlijk stukje bij beetje afgemat, waardoor hij lang niet meer zo woest en gevaarlijk is als in het begin. En die matador maar stoer zn rug naar het beest keren van ‘kijk mij eens!’… Al met al blijft het verschrikkelijk zielig, zeker als je bedenkt dat dit iedere week gebeurd en in vele arena’s in heel Spanje.

Naast mn Spanje tripje heb ik ook nog een paar dagen in Nederland doorgebracht. Ik ben bij mn mama op bezoek geweest en met wat vrienden afgesproken, maar vooral heb ik veel tijd doorgebracht met Bas 🙂 Met het lekkere weer zijn we veel buiten geweest, maar ook bijvoorbeeld naar het gala van zijn studentenvereniging SSR-R, dat was een hele leuke avond! En vanochtend was het al weer heeel vroeg tijd om terug te keren naar Istanbul… 🙁

Dat was trouwens ook nog apart! Zat ik in het vliegtuig, waren we aan het taxi’en naar de baan, zei de purser: “Dames en heren, van harte welkom op deze vlucht naar Antalya. Onze vliegtijd bedraagt ongeveer 3 uur en 45 minuten. …. Wij wensen u een prettige vlucht.” Uhm… vraagje! Ik moet naar Istanbul?!? Help? Bleek dat het een gecombineerde vlucht was geworden en we eerst naar Antalya zouden vliegen… hmm juist, heel logisch. Fijn dat ze dat dan ook even melden aan alle reizigers die naar Istanbul moeten! Maar uiteindelijk toch nog goed aangekomen, iets later dan gepland, maar ach kan nu wel zeggen dat ik Antalya heb gezien, weliswaar alleen vanuit het vliegtuig, maar wel gratis 😉

Dag dag! Ils

10 april – Filmfestival en Prince’s Islands

De weken vliegen voorbij, volgende week is het al spring break!! We doen iedere week ook zoveel dat je af en toe niet doorhebt dat we al bijna op de helft zijn. Een korte update van de belevenissen van afgelopen week 🙂

Vorig weekend is het filmfestival hier begonnen, twee weken lang loopt filmminnend Turkije (en ook veel buitenlanders!) hier menig bioscoop af om een filmpje mee te pikken. Er zijn een aantal bioscopen hier in het centrum die daar aan meewerken en op die plekken is het dus nog eens extra druk. Samen met Marion en Banu ben ik naar drie films geweest, allemaal sterke films over veranderende samenlevingen en de gevolgen daarvan. Samen met Marion had ik de website af zitten speuren op zoek naar goede films en ik moet zeggen dat we een goede keuze hadden gemaakt! Toch altijd nog maar even afwachten… Banu heeft een baantje gevonden bij het filmfestival en werkt nu als vrijwilliger voor de PR afdeling! Op deze manier kan ze tevens heel veel contacten opdoen voor haar scriptie onderzoek over de Turkse filmindustrie, supergoed! Ze staat al met verschillende Turkse beroemdheden op de foto, maar toen wij die gingen bekijken herkenden we er geen een, haha! 😉

Dit weekend zijn naar de Prince’s Islands geweest. Dit is een eilandengroep die hier zo’n 20 km uit de kust ligt, op heldere dagen kan je de eilanden zien liggen vanaf de campus en de stad. Met een ferry zijn we in 1,5 uur naar Büyükada (het grote eiland) gevaren en daar hebben we van het heerlijke weer genoten. Eerst hebben we lekker op een terrasje gezeten, daarna zijn we het eiland over gaan zwerven. Bijzonder aan deze eilanden is dat er geen gemotoriseerd verkeer is toegestaan! Alles gaat dus per paard en wagen of per fiets!! Ik voelde me even helemaal thuis, haha. Daarnaast wonen er meer katten dan mensen op het eiland en kwamen we verschillende ‘zwerfpaarden’ tegen. Deze stonden gewoon los ergens op een graslandje een beetje te hangen en te eten, heel apart. Het meest bijzondere was de groep katten en paarden die we tegen kwamen, die waren samen uit de afvalbakken aan het eten!! Niemand in de buurt en ze bleven ook allemaal onverstoorbaar dooreten toen wij erbij kwamen staan…

Maar goed, het eiland was geweldig, lekker rustig, fijn om de stad uit te zijn en het zag er schitterend uit, heel Mediterranees. Wat ik vooral erg gaaf vond was het vakantiegevoel dat je onmiddelijk krijgt nadat je voet zet op het eiland en het zicht vanaf de heuvel over het eiland, het water en Istanbul. Er schijnt ook een strand te zijn, dus we gaan zeker nog eens terug!!

Tot volgende keer! Ils

2 april – Hmm scriptie schrijven of sparen voor een lift?

Zoals beloofd hierbij eindelijk eens een update over mijn studiegedrag hierzo 🙂 Het schrijven van een response paper is nou eenmaal niet zo spannend en aangezien ik jullie liever entertain met leuke, interessante dingen die ik hier meemaak, zijn de studieverhalen nog een beetje achter gebleven… Maar na vele opmerkingen in de trant van ‘doe je daar ook nog iets aan je studie?!?’ nu dan toch eindelijk meer info daarover.

Ik zal beginnen met eerlijk te bekennen dat ik de eerste maand inderdaad bijna niets heb gedaan… Maar na twee keer Eurekaweek organiseren en de start van een drukke master had ik nog wat achterstallige vakantiedagen staan, die heb ik hier eerst maar eens opgemaakt 🙂 Sinds twee weken ben ik niet meer alleen mn Media & Politics en Turks huiswerk aan t maken, maar ook met mn scriptie begonnen. Helaas werd mn werk vorige week al weer gedwarsboomd door een presentatie voor Media & Politics (ipv een midterm essay schrijven), die zou ik vrijdag geven, groot deel van de week er hard aan gewerkt, was ik vrijdag ziek! 🙁 dat schoot niet op… Hoe nu verder is nog niet helemaal duidelijk, maar de docente deed er gelukkig niet heel erg moeilijk over.

Maar over mn scriptie! Even jullie geheugen opfrissen, waar ga ik over schrijven? Ik ga twee Turkse steden onderzoeken die bekend staan om hun porseleinindustrie: Iznik en Kütahya, beide in het noord westen van Turkije gelegen. Ze proberen (cultuur)toeristen te trekken, maar op de een of andere manier werkt dit nog niet zo goed als zou kunnen. Ik ga nu onderzoeken hoe zij met behulp van het ‘cultuuraspect’ in citymarketing hun bereik zouden kunnen vergroten en dus succesvoller kunnen worden in het aantrekken van toeristen. Daarbij kijk ik bijvoorbeeld naar het mediagebruik van verschillende partijen.

In het University Center heb ik vrij makkelijk een stapel boeken gevonden over mn onderwerp, dat was een prettige start moet ik zeggen! 🙂 Die ben ik nu zo’n beetje aan het doornemen op zoek naar relevante info. Ik heb mn afspraak met een docent moeten verzetten omdat ik ziek was, maar via haar hoop ik nog wat praktische tips en namen te krijgen van docenten die hier met iets bezig zijn waar mijn onderwerp mee te maken heeft. Kortom, het grote scriptietijdperk is nu echt begonnen!

Mocht het nou niets gaan worden met die scriptie, dan kan ik misschien eens overwegen om te gaan sparen voor een mooie lift. Een lift?! Ja, een lift 🙂 De eigenaar van het hotel waar ik met Bas verbleef studeert aan een andere universiteit hier in Istanbul. Naast zijn studie houdt hij er niet alleen een hotel op na, maar ook een restaurant, een juwelierszaak en is hij bezig met het opzetten van een appartementencomplex… Kortom, veel tijd voor studie heeft hij niet, maar hij wil wel graag z’n papiertje ontvangen. Je zou zeggen dat dat dus een onmogelijke opgave is, maar niets is minder waar! Als je maar rijk genoeg bent, komt dat papiertje alsnog jouw kant op. Zo vertelde hij dat als je een keer je tentamen niet had gehaald, je voor de universiteit iets kon kopen dat ze nodig hadden, een lift bijvoorbeeld, en dan had je je tentamen toch wel gehaald… Raar soort praktijkexamen is dat! Helaas vrees ik dat het voor mij niet zo gaat werken. Niet alleen zijn ze bij Sabanci en de EUR denk ik niet gevoelig voor het ontvangen van een schitterende lift, mijn financiële bronnen zijn vrees ik ook niet toereikend hiervoor… Maar als iemand een donatie wil doen hou ik me aanbevolen! 😉

Ciao! Ils

27 maart – Leuk weekendje Turkse cultuur snuiven

Weer een leuk weekendje achter de rug! Waar we een paar weken geleden de traditionele Turkse cultuur hebben verkend, was dit keer de hedendaagse Turkse muziekscéne aan de beurt!

Op de campus hebben we een cultuurcentrum waar je spotgoedkoop naar allerlei verschillende optredens kan, waaronder ook van vele bekende Turkse artiesten. Als je Sabanci student bent betaal je 2 hele Turkse lira’s voor een kaartje, omgerekend is dat iets meer dan € 1,- 🙂 Voor afgelopen donderdag had ik via een vriendin een kaartje bemachtigd voor het optreden van Emre Aydın, een pop/rockzanger. Nog nooit van gehoord natuurlijk, maar voor het geld hoef je het niet te laten he 😉

Het was erg leuk om eens een optreden hier te zien, de muziek was wel leuk, maar het leek wel een beetje op elkaar (zeker als je er niets van verstaat). Hoogtepunt van de show voor mij was het ene liedje dat ik op de een of andere wonderbaarlijke wijze zowaar kende!! Jaja, kon ik er eindelijk ook eentje ‘meehummen’! Verder was het erg grappig om te zien hoe de rest van het publiek zich gedroeg. Het was gewoon een grote zaal met allemaal stoelen, maar na een minuut of 5 ging er 1 meisje vooraan bij het podium staan en bleef ze daar staan en Emre dromerig aankijken. Nog geen 10 minuten later stonden er nog zo’n 200 mensen naast haar!! Huh? Nou ja, blijkbaar kan dat hier? Ook het einde was ‘bijzonder’, de zanger zei nog iets, liep het podium af, de band speelde het liedje nog even af, lichten gingen aan, crew kwam direct het podium oprennen om de boel af te bouwen en het publiek stroomde de zaal uit. In het Sabanci cultuurcentrum wordt blijkbaar niet aan ‘nog een liedje! nog een liedje!’ gedaan…

Zaterdag had de International Students Club van onze uni een uitje georganiseerd naar Eyüp, weer een ander deel van de stad 🙂 Dit maal reisden wij af naar het uiteinde van de Gouden Hoorn (een vertakking van de Bosporus) voor een kennismaking met deze oudere traditionelere wijk van Istanbul. Weer heel anders! Waar je in andere delen van de stad nauwelijks hoofddoekjes ziet, hier was het een en al hoofddoekje.

We begonnen de dag met een overheerlijke traditionele Turkse brunch! Uiteraard met Turks brood, tomaat, komkommer, olijven en kaas, maar daarnaast verschenen er ook bordjes met honing en boter op tafel, twee verschillende eigerechten (waaronder ‘menemen’ bestaande uit paprika, tomaat en ei) en börek (bladerdeeg met kaas, spinazie oid ertussen).

Na de brunch gingen we door naar Miniaturk, de Turkse versie van Madurodam 🙂 In twee uur heb ik heel Turkije verkend, ik kan weer terug naar Nederland! Haha! Nee, erg grappig om alle gebouwen te zien, het was tevens leuk en nuttig om te kijken wat ik nog wil gaan bezoeken de komende tijd! We waren er samen met exchange studenten van Boğaziçi universiteit, wederom nuttig en leuk om ervaringen uit te wisselen en tips te vragen.

Het uitje werd afgesloten met een bezoekje aan ‘Pierre Loti’, een gebied in Eyüp hoog op de heuvel vanwaar je een adembenemend uitzicht over de Gouden Hoorn hebt! We kwamen boven door een alternatieve route te nemen, tussen de grafstenen door… De hele helling van de heuvel bestaat namelijk uit een kerkhof!! Vrij bizar, maar ik moet zeggen dat deze mensen het goed voor elkaar hebben: grafsteen met UITZICHT!! Er schijnen dus ook vele bekenden te liggen, maar ja die namen herken ik natuurlijk niet…

Na het exchange uitje werd het tijd voor ons eigen georganiseerde uitje! Samen met Wouter, Marion, Antonia, Ozan (en een vriend van hem) hadden we samen met Banu op haar aanraden kaartjes voor “Mor ve ötesı” gehaald, een Turkse rockband. Het scheen een hele goede band te zijn, maar aangezien ik geen enkel nummer van hen had gehoord, stapte ik zonder enige verwachting de zaal binnen. Toen ik de zaal weer uitstapte was ik echter danig onder de indruk en had ik een topavond gehad!!! Wow wat een band!! Steengoede muziek, geweldige zanger, sympathieke bandleden, goed geluid, leuk publiek, gave visuals, topsfeer en 3 ‘nog een liedjes’ bezorgden ons een zeer leuke avond! Leuk, leuk, leuk! 🙂

Tot volgende week!

Ils

22 maart – Dutchy in Istanbul

Aloha! Dat is al weer een tijdje geleden, he? Maar daar heb ik een hele goede reden voor! Ik had bezoek uit Nederland en niet zomaar iemand, nee, Bas (mijn vriendje) kwam langs! Joehoe! Afgelopen donderdagochtend stond ik ongeduldig te wachten op het vliegveld hier in de buurt, klaar voor de start van 4 heerlijke dagen! Eerst zijn we even naar de campus geweest, even laten zien waar ik nou het grootste deel van mijn dagen doorbreng en de helft uit zijn koffer halen (dingen die ik moest achterlaten toen ik wegging en o.a. Hollandse stroopwafels enzo 🙂 ). Daarna zijn we snel naar de stad gegaan met de shuttle.

We hadden een hotelletje in het toeristische Sultanahmet gebied. Ik wil jullie niet jaloers maken, maar we hadden een waanzinnig uitzicht over de Bosporus en een jacuzzi en sauna in de badkamer… 😛 en nog betaalbaar ook! Niet vervelend! 🙂

In de vier dagen dat Bas hier was hebben we lekker de toerist uitgehangen. Zo zijn we naar de Ayasofya geweest (dit keer was ik de gids ;-)), de Grand Bazaar, op de Galatatoren (schitterend uitzicht!) en naar de cisterne geweest (hele oude ondergrondse wateropslag, indrukwekkend!). Daarnaast hebben we een boottocht over Bosporus gedaan waarin we ons verbaasden over twee diersoorten die we daar niet hadden verwacht. Zo zaten er ontzettend veel kwallen!!! Af en toe was het water gewoon wit van de kwallen! Maar ook hebben we dolfijnen gezien! Eerst dacht Bas dat ik dronken was en ze zag vliegen, maar even later zag hij ze zelf ook 🙂

Naast de ontzettende toerist spelen, heb ik ook laten zien waar ik nou naar toe ga hier in de stad als ik wil shoppen, koffie drinken, uit eten, drankje doen, stappen en heeft hij bijna al mn exchange vrienden ontmoet. Ik vond het superleuk om hem te laten zien waar ik leef en met wie. Heeft hij na al die uren van beschrijvingen via Skype het ook eindelijk zelf gezien. Zoals hij het zelf treffend verwoordde: “Ik loop in de foto”.

Dat klopte ook wel een beetje. Het is heel erg leuk om je vriendje hier te hebben, maar tegelijkertijd ook raar en onwerkelijk. Dit is een ‘wereld’ waarin ik alleen leef, zonder hem, nou ja met een digitale versie van hem op de webcam dan, maar dan is het best een beetje raar als diegene hier dan ineens in het echt rondloopt! Een beetje vreemd, maar wel heel erg leuk 🙂

Helaas kwam er ook weer een eind aan die vier mooie dagen… Zondagavond kon ik dat vliegveld (waar ik donderdag zo blij mee was) wel vervloeken. Toen zat ik weer alleen in de taxi op weg naar mn kamer op de campus, back to my daily life…

Jaja… nou ja, vanaf nu gaat mijn studietempo in ieder geval omhoog en ga ik aan mijn scriptie beginnen! Volgende keer daar meer over. Nu wil ik tot slot nog even mijn trouwe schare fans bedanken voor de leuke berichtjes en mailtjes! Ik doe mn best om ze allemaal te beantwoorden, maar vergeef me als het soms wat langer duurt, ik heb een taak: genieten van mn tijd hier! 😉 Nee hoor, ik vergeet jullie niet en ik vind het heel erg leuk om van iedereen iets te horen! Mijn familie en zelfs schoonfamilie is fan, vrienden en vriendinnen en wie weet nog meer? Wil jij me nou ook een berichtje sturen? Via [email protected] kan je me bereiken 🙂

See ya next week!

Ils

PS: nog een laatste opmerking, of eigenlijk felicitatie aan een van mn ‘fans’ 🙂 Ik geloof dat we Nico kunnen feliciteren met het behalen van zijn Bachelor!! Na vele statistiektentamens (ik zal niet zeggen hoeveel… 😛 ) heeft hij het (zéér waarschijnlijk?) gehaald! Met recht een feestje waard! Gefeliciteerd!!!

12 maart – 1e (cultuur)schok te boven

Vandaag ben ik hier precies een maand! In die eerste maand heb ik me een flink aantal keren verbaasd over hoe het leven en de mensen hier zijn. Een aantal voorbeelden:

• Het verkeer… er schijnen verkeersregels te zijn, maar ik heb ze nog niet kunnen ontdekken. Zo wordt er links, rechts en schuin ingehaald, staan de verkeersborden er alleen om het straatbeeld wat op te vullen maar worden ze verder niet gebruikt, lopen er mensen in de berm van de snelweg zonder dat duidelijk is waar zij vandaan komen of naar toe gaan en is oversteken iedere keer weer een soort zelfmoordpoging… Welcome to the jungle!
• Er wordt hier twee keer gezoend ipv onze Hollandse drieklapper. En niet alleen vrouw-vrouw en man-vrouw, alle mannen zoenen elkaar ook. Mannen van Nederland u bent gewaarschuwd…
• Iéderéén rookt hier, het aantal niet-rokende Turken is op één hand te tellen.
• Het Turkse toetsenbord heeft een aantal rare letters… ı ş ğ ő ç ű?! Als je blind kan typen is dat een ware ramp!! Ik werd knettergek van die ‘i’ zonder puntje die op de plek van de ‘i’ met puntje zat! Om over de verplaatsing van de punt en de komma nog maar te zwijgen… Ik ben dan ook heeeel erg blij dat ik mn eigen laptopje met vertrouwde knopjes heb meegenomen!

Naast de ‘standaard’ cultuurafwijking, zijn er op Sabanci nog een aantal extra afwijkingen te vinden. Sabanci is een privé universiteit waar de studenten grofweg in twee groepen ingedeeld kunnen worden: de combi slim & rijk en de combi slim & (volledige) studiebeurs. Het grootste deel van de studenten valt in de eerste categorie, om een paar absurde voorbeelden te geven:

• De parkeerplaatsen staan hier helemaal vol! En nee, niet met de vierde/ vijfdehandswagens waarin de gemiddelde Nederlandse student rijdt (als hij zich al een auto kan veroorloven), nee met gloednieuwe BMW’s, Volkswagens, Audi’s, Toyota’s, etc. In het weekend gaat bijna iedereen naar huis, uiteraard met de auto, de foto’s zeggen genoeg denk ik: vergelijk zaterdag (links) en maandag (rechts)… zoek de verschillen 😉
• Die auto’s worden niet alleen gebruikt om de campus af te komen, maar ook om op de campus bijv. even een koffie te gaan drinken… Zo gingen we met de auto van de FASShane (café in het cultuurgebouw) naar de Dunkin Donuts, wat toch zeker zo’n 3 minuten lopen is. Maar, je moet wel twee lange trappen op! Nou nou…
• Een alternatief is de shuttle bus die hier op het terrein rond rijdt. Zo kan je van het sportcentrum(!) een shuttle pakken om terug te gaan naar je ‘dorm’, welke je in max 10 min ook lopend kan bereiken.
• Niet alleen de auto wordt gebruikt om naar huis te gaan. Zo sprak ik laatst een jongen die ieder weekend naar huis gaat. Dat ’thuis’ is in Ankara, wat toch een behoorlijke reis is per auto of bus. Daarom pakt hij ieder weekend het vliegtuig! Logisch toch?
• Iedereen heeft hier op een of andere rare manier exact dezelfde kledingsmaak. Iedereen ziet er hetzelfde uit. In de stad zie je veel meer variatie, maar hier niet. Zo lijkt het alsof iedereen hier óf All Stars óf bergschoenen draagt (vrouwen ook!! het staat schijnbaar ook erg leuk onder een rokje?!?). Vrouwen dragen geen hakken, hoewel ze die met hun lengte (gemiddeld 1.55 m) best zouden kunnen gebruiken.
• Over het algemeen is iedereen hier trouwens klein (mannen gemiddeld 1.70-1.75 m). Ik weet dat wij Nederlanders tot ‘langste volk ter wereld’ zijn bestempeld, maar ik voel me hier af en toe echt een reus met mn 1.78 m… Ik krijg al klachten van Turkse mannen dat ze zich zo klein voelen naast me… Mijn vriendje is 1.94 m, dat wordt lachen 🙂

Tja, het zijn wat extreme voorbeeldjes, maar wel typische en kenmerkende dingen waardoor je je realiseert dat je niet thuis in Nederland bent, haha! Tot de volgende keer!

See ya, ils

4 maart – Vakkenselectie en Culture Night!

Gister kreeg ik een mailtje met de volgende tekst: “Vandaag heb ik na enige geworstel met de techniek toch je weblog boven water gekregen. Maar tot mijn verbazing was het een beetje oude koek.” Jaja, zelfs mijn opa ‘klaagt’ over het feit dat er nog geen nieuw berichtje online was verschenen! Bij deze dan :-), en een beetje speciaal voor opa en oma!

Dat het al weer een tijdje geleden is heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat me hier absoluut niet aan het vervelen ben! Afgelopen week heeft in het teken gestaan van verhuizen, vakkenselectie en gisteravond hadden we een heuse Turkish Culture Night!

Wat ik vorige keer al zei, ik zou gaan verhuizen. Dat bleek uiteindelijk nog een hele klus met veel gedoe en vooral heel veel mensen die erbij betrokken waren… Maar het resultaat is er wel! Ik woon nu samen met Banu! Dat wilden we al graag voordat we naar Istanbul vertrokken, maar het universiteitsbeleid laat dat eigenlijk niet toe… Nu hebben we op sneaky wijze het toch voor mekaar gekregen en heb ik dus een hele leuke nieuwe roomie 🙂 Mondje dicht he! 😉

Vakken

Verder heb ik mn definitieve vakkenselectie gemaakt. Ik hoef maar heel weinig vakken te doen, want ik moet mn scriptie hier ook schrijven. Daarom volg ik nu hier eigenlijk maar één echt vak: Media & Politics. Een erg leuk vak waarin alles wat ik eerder al met mn studie in R’dam heb gehad een beetje samenkomt! In de studiehandleiding heb ik al wat bekende schrijvers en zelfs een artikel zien staan die ik al heb gelezen, erg prettig! Net als alle vakken aan deze universiteit wordt het vak in het Engels gegeven, dan kan ik het tenminste ook verstaan 🙂 Naast dit vak volg ik ook een cursus Turks (dat is hard nodig…) en volg ik een vak als ‘audit-student’. Ik had nog nooit van het ‘audit’ principe gehoord, maar het komt er op neer dat je het onderwerp van het vak interessant vindt, maar het vak feitelijk niet volgt. Ik ga wel naar de colleges (ijverig he? 😉 ), maar verder lees of schrijf ik niets. Het vak gaat over de oost-west tegenstelling in Turkije en aangezien ik eigenlijk vrij weinig van het land af weet leek dit me wel interessant. Daarnaast is het wel leuk dat ik ook nog wat meer mensen leer kennen, want mn Media & Politics klas bevat maar ongeveer 15 studenten…

Turkish Culture Night

Gisteravond werd er door ESN (Erasmus Student Network) een cultuuravond georganiseerd voor alle exchange studenten die via het Erasmus Socrates programma op uitwisseling zijn. Niet alleen mijn universiteit, maar nog 8 andere uni’s uit Istanbul deden daar aan mee. Het werd georganiseerd op het Yildiz Paleis, een van de oude ‘buitenhuizen’ van de sultan. Eerst kregen we een rondleiding door het paleis, schitterende kamers vol met mooie meubels, grote glazen hanglampen en tapijten. Omdat alles heel oud en teer is mochten we alleen niet met onze schoenen aan naar binnen zonder dat we eerst plastic zakjes aan hadden gedaan… haha! Daarna was er een diner voor alle studenten met typische Turkse gerechten. Vervolgens begon een programma met dans- en muziekoptredens uit verschillende streken van Turkije, heel veel toeristische promotiefilmpjes, een optreden van de Whirling Dervishes (soort religieuze dansers die heeeeel lang ronddraaien zonder duizelig te worden!!), een kaligrafeerdemonstratie en een demonstratie van ‘Hebreeuwse kunst’ (soort tekeningen gemaakt met water, olie en verf, lastig te omschrijven, maar verbazingwekkend om te zien hoe het wordt gemaakt!). Tussendoor werden we nog verwend met allerlei Turse lekkernijen en mochten we ons verkleden als de Sultan of zijn vrouw, haha! Uiteraard ging ik als Sultan… 😉

Nou je ziet het, ik vermaak me hier prima! Naast bovenstaande dingen spreken we bijna iedere dag met de groep exchanges af om samen te gaan eten, de stad in de duiken, etc. Maar die verhalen komen een volgende keer!

Görüsürüz!

Ils

21 februari – Living on campus

Hoi! Na een week vol eerste indrukken komen we deze week in iets rustiger vaarwater. Vorige week waren wij als exchange studenten zo’n beetje de enige levende zielen hier op de campus, deze week duiken er ineens veel meer studenten op! Je raadt het al: de colleges zijn begonnen! Ik hoef maar heel weinig vakken te volgen omdat ik hier ook aan mn master thesis (scriptie) ga werken, mn eerste college is pas donderdag, dus daarover later meer. Eerst zal ik wat meer vertellen over waar ik nou eigenlijk terecht ben gekomen hier in Istanbul.

Sabanci University ligt in het Aziatische deel van Istanbul en vormt zo’n beetje de oostelijke grens van de stad. De universiteit heeft een campus die onderdak biedt aan ongeveer 2000 studenten en docenten. In totaal heeft Sabanci ongeveer 3300 studenten, in vergelijking met de EUR is het dus een vrij kleine universiteit (EUR heeft ong. 22.000 studenten). Op de campus bevinden zich alle faculteitsgebouwen, ongeveer 12 ‘dorms’ (woongebouwen), een bibliotheek, het University Center (met supermarktje, bank, mensa, etc), een sportgebouw, cultuurcentrum en ‘Café Dorm’ en de ‘Dunkin’ Donuts’. Het is een vrij nieuwe universiteit (eerste collegejaar was ’99/’00), dat zie je ook aan de gebouwen en faciliteiten, welke overigens zijn vormgegeven naar Amerikaans voorbeeld. Sabanci University is een van de beste universiteiten van Turkije. Ze zijn trots op hun prestaties en willen hun filosofie ‘Creating and developing together’ graag zo breed mogelijk uitdragen en studenten onder de beste omstandigheden laten studeren.

De campus ligt ongeveer 45 minuten rijden van Taksim square, het (uitgaans- en shop)centrum van Istanbul. Met de shuttle busservice kan je van de uni naar Taksim en Kadiköy reizen, maar deze rijden maar één keer per 2 of 3 uur en als je in de spits zit ben je makkelijk 1,5 uur kwijt… Kortom, we zitten wel in Istanbul, maar toch ook weer niet… Vanwege de afstand wonen daarom veel studenten die in Istanbul wonen toch op de campus. Wel probeert iedereen die hier op de campus woont zoveel mogelijk de stad in te gaan, want de campus is mooi en modern, maar er is weinig te beleven. Iedereen roept hier dan ook dat je zo vaak mogelijk de stad in moet gaan, anders sterf je een eenzame dood hier… 😉 Wij als exchanges doen uiteraard ons best om zo goed mogelijk te integreren en zijn inmiddels gewend aan de (voor Hollandse begrippen) lange busritten en gaan regelmatig op avontuur uit. Mocht de dreiging ontstaan dat we hier zielig en alleen wegkwijnen, dan duiken onze mentoren op als redders in nood en komen zij met plannen om andere delen van Istanbul te verkennen 🙂

Ik woon op de campus in een van de ‘dorms’. Je kan hier kiezen uit een twee of vierpersoonskamer. Mijn voorkeur ging uit naar de eerste, zodoende deel ik nu mijn kamer met een eerstejaars genaamd Ece (spreek uit als èdje), een schat van een meid met wie ik goed kan opschieten. Waarschijnlijk ga ik volgende week verhuizen naar een ander gebouw, waar ik een kamer ga delen met een graduate student, dit komt voor alle partijen eigenlijk iets beter uit.

In de kamers staan twee hoogslapers die ieder een groot bureau, een bureaukastje en een boekenplank herbergen, daarnaast staan er twee megagrote kledingkasten waar je heel veel in kwijt kan (veel meer dan dat er in die 30 kg bagage mee mocht!). Verder deel je met je kamergenoot een badkamer. De kamer is niet super groot en vooral gericht op studeren. Zo hangt er achterop de deur een lijst (in het Turks, erg handig…) met wat je allemaal niet op je kamer mag hebben: o.a. tv, magnetron, kookapparatuur en waterpijp (!). Een kleine koelkast, haardroger en waterkoker zijn bijv. wel toegestaan.

In ieder gebouw zijn verschillende studieruimtes te vinden en ook een soort van zitkamers, daarnaast zijn er keukens en washokken. Echter, geen van deze ruimtes straalt ook maar in de verste verte iets huiselijks of gezelligs uit, dus er wordt zeer weinig gebruik van gemaakt… Beetje tegenstrijdig: ze willen niet dat je op kamertje in je eentje zit weg te kwijnen, maar vervolgens maken ze de campus zo doods dat vluchten de enige optie is! Gelukkig zijn wij exchange students heel goed in vluchten 😉

Nee, de campus is mooi en heeft goede voorzieningen, maar voor het echte avontuur naast je studie moet je toch echt ergens anders naar toe. Als exchange student is het verkennen van die nieuwe omgeving toch wel de reden om op uitwisseling te gaan, dus wees niet bang, ik zorg wel dat ik vaak genoeg van die campus af kom! 🙂

Dag dag!

Ils

18 februari – Welkom in Istanbul!!!

Merhaba! Vanuit wereldstad Istanbul hier eindelijk een eerste berichtje! Afgelopen week heb ik kennisgemaakt met de stad, de universiteit, het leven hier en een heleboel leuke mensen (zowel exchange students als Turkse studenten)! Een goed begin is het halve werk zeggen ze wel eens, na 1 week hier kan ik denk ik concluderen dat er 5 geweldige maanden voor de deur staan! 🙂

Afgelopen maandag was de dag waarop ik sinds maart heb gewacht, eindelijk zou ik naar het buitenland gaan om daar 5 maanden te gaan studeren! Na een kleine koffercrisis (30 kg is echt te weinig als je als vrouw zo lang in het buitenland gaat wonen, buitengewoon vrouw-onvriendelijk beleid 😉 ) vlogen Banu (studiegenootje) en ik dan echt richting Istanbul! Op Atatürk Airport werden we opgehaald door haar opa en Burak (een kennis van haar die ook op Sabanci University studeert). Burak stelde voor om ons de stad alvast een beetje te laten zien en ons ’s avonds naar de campus te brengen. Dat leek ons wel leuk en zo stond ik nog geen twee uur nadat ik was geland op het dakterras van een van de hipste clubs in Istanbul! De club heet 360 en biedt een 360 graden uitzicht over Istanbul en de Bosporus, niet verkeerd toch? Hij bleek daar te werken als een soort manager van de dj’s en introduceerde ons aan een aantal andere studenten die op de een of andere manier ook verbonden waren aan de club. Daarna hebben we wat gegeten in een leuk Italiaans restaurantje en ’s avonds heeft hij ons naar de campus gebracht.

De volgende dag begon ons vierdaagse introductieprogramma. Dit bestond voor drie dagen uit presentaties van de verschillende afdelingen waar we mee te maken krijgen, algemene kennis over Turkije en het voltooien van verschillende inschrijfprocedures. Noodzakelijk, handig, maar niet heel erg uitdagend… Direct nadat we hadden kennisgemaakt met de andere exchange students werd besloten om die avond de stad in te duiken en het introprogramma wat aan te vullen met het onderdeel ‘verkenning van uitgaansgelegenheden in Istanbul’ 🙂 Ook voor donderdagavond werd dit onderdeel ingeroosterd. Beide avonden hebben we ons door een aantal leuke mentoren laten leiden naar allerlei leuke restaurantjes en barretjes en werd het extra onderdeel een geslaagd experiment!

Op vrijdag zijn we overdag de stad in gegaan naar het Sultanahmet gebied in het oude gedeelte van Istanbul. Daar hebben we onder leiding van een leuke gids de Blauwe Moskee, de Ayasofya en het Topkopi paleis bezocht. Hele mooie gebouwen, erg indrukwekkend! ’s Avonds weer ons eigen onderdeel ingevoerd en uitgebreid met een bezoekje aan een van de tientallen kleine clubs hier. Met een groepje van 7 studenten zijn we vervolgens in een goedkoop hostelletje in de stad blijven slapen omdat de laatste shuttlebus richting de campus al lang was vertrokken…

Zaterdag was het tijd om een van de vele winkelcentra hier onveilig te maken en ben ik met 4 andere meiden op jacht geweest naar praktische dingen als handdoeken, borden, bestek, glazen, etc. Maar we konden het natuurlijk niet laten om ook wat kledingwinkels aan te doen, zeker niet nu er over groot ‘sale’ op de ruiten staat! We hebben ons netjes ingehouden, maar ik heb toch nog wel even een leuk winterjackje op de kop getikt voor € 20! 🙂 ’s Avonds met de meiden, Burak en twee vrienden van hem lekker gegeten bij Midpoint en daarna nog een drankje gedaan bij Posh. De naam zegt het al, het is een fancy place 🙂 Toen ik dit vertelde tegen een andere Turkse student, noemde hij me voor de grap een ‘Tiki’ (of zoiets), wat staat voor een ‘upperclass Turkse jongere die graag geld uitgeeft’… Zoals je ziet, ik integreer me hier een ongeluk! 😉

Vandaag eindelijk een dagje rust gehad en heerlijk genoten van een lazy sunday afternoon 🙂 Komende week starten de colleges en zullen veel studenten weer terug zijn op de campus, volgende keer meer over het leven op de campus!

Tot slot nog een toelichting op de foto’s 🙂 Op de eerste foto zie je mij samen met mijn ‘mentor’ Sirça (spreek uit als Sirtsja) in het zonnetje op het grasveld op de campus (op de achtergrond zie je het University Center). De tweede foto is op donderdagavond gemaakt in een kroegje, vlnr: Banu, ik, Wouter, Michiel, Marion (Frans), Anuoar (Frans) en Sirça. Derde foto is van de Ayasofya en de laatste foto is op vrijdag gemaakt tijdens de lunch waar ik samen met Marion, Banu en Charlotte (Duits en heeft de foto gemaakt, dus staat er niet op 🙂 ) een echt Turks gerecht heb gegeten: Gözmelez, een soort pannekoek waar je vanalles tussen kan doen. We zaten in een iets minder toeristisch tentje waar wij als Europeanen uiteraard opvielen en dus deze schitterende hoofddeksels kregen, haha!

Tot snel! Ils

5 februari – 1 week to go…

Volgende week ben ik zojuist geland op Atatürk Airport in Istanbul en zet ik mijn eerste stapjes op Turkse bodem… wow… Ik blijf het een raar idee vinden dat ik daar 5 maanden ga rondstappen!

Afgelopen week heb ik ’t te druk gehad met van alles en nog wat. De hoofdmoot bestond uit studeren, studeren en nog eens studeren… en guess what… vandaag en morgen ook nog!! Joepie… Maar dan is het ook klaar en kan ik een paar dagen genieten van rust en me klaarmaken voor de grote reis.

Afgelopen weekend heb ik met mn huisgenootjes een 24-uurs-tripje naar Brussel gemaakt, superleuk! Al eerder hadden we het idee om een weekendje iets met zn viertjes te gaan doen, maar toen was het er niet van gekomen. Nu hebben we mijn komende vertrek aangegrepen om daad bij woord te voegen en zijn we vrijdagmiddag in de auto gesprongen richting Brussel!

Na een leuke verdwaalsessie door hartje Brussel kwamen we bij ons hostel aan in het centrum. Na lekker gegeten te hebben in een van gezellige straatjes van Brussel, zijn we het nachtleven onveilig gaan maken. We kwamen veel pubs tegen en vooral ook veel buitenlanders, die Belgen hadden zich blijkbaar ergens anders verstopt 😉 De tip van de receptionist van ons hostel leidde ons naar een hippe club, waar die avond een gayparty werd gehouden… niet helemaal wat we in gedachten hadden… toch maar weer terug naar die pubs 🙂 Daar hebben we genoten van het overheerlijke witbier en de avond afgesloten met het lekkerste broodje kebab ooit! Ik ben benieuwd of ze die in Turkije kunnen overtreffen 😉

De volgende dag hebben we in korte tijd veel gezien van de stad. We hebben de binnenstad al wandelend verkend, lekker in de zon op een terrasje gezeten – zonder jas!!! – op de Grote Markt, Manneke Pis bekeken, van een chocoladefontein genoten (jummiee!!!) en tot slot naar het Atomium geweest. Ja, in 24 uur kan je veel zien van Brussel! Leuke stad!!

Gisterenochtend had ik geen tijd om uit te slapen en even bij te tanken van 24 uur Brussel, om 7 uur ging mn wekker al weer… ja, op zondag… Maar ik vond het geen probleem! Want ik ging namelijk mn vriendje ophalen vanaf Schiphol!! Na een reis van 6 weken door Australië landde hij gisterochtend weer in Nederland 🙂 Heerlijk om weer samen te zijn! Hij heeft een geweldige tijd gehad, heel veel gezien en gedaan, veel oude vrienden opgezocht en een lekker bruin kleurtje gekregen (daar ben ik wel jaloers op…). Komende week gaan we samen een paar daagjes naar Maastricht, daar heb ik erg veel zin in! Maar voor die tijd moet die beleidsopdracht echt af… dus, tijd om een eind aan dit verhaal te maken!

Voorlopig zal dit mn laatste blog vanuit Nederland zijn, vanaf volgende week doe ik de wekelijkse update vanuit Istanbul!!!

Tot volgende week!!!

Groetjes, Ilse

25 januari – Whaaaaaaa!!!

Wat een drukte… Het einde van het blok is weer in zicht en dat betekent altijd topdrukte in mijn studieprogramma… Niet dat ik het hele blok niets heb gedaan, in tegendeel, maar de laatste loodjes wegen altijd net even iets zwaarder en zijn onverwachts toch altijd iets groter. Daarbij vraagt werken in een groepje ook gewoon veel tijd, zeker als je in twee verschillende groepjes zit, is het soms nogal lastig om met z’n allen te kunnen afspreken… Maar nog even stug doorbikkelen, over een week is alles voorbij!

Zeker als ik het zo druk heb vind ik het altijd fijn om nog wel met vrienden af te spreken en leuke dingen te doen. Je kan jezelf wel opsluiten op je kamer, maar na zo’n superlange dag studeren kan ik toch echt geen woord meer typen dus thuis blijven zorgt er alleen maar voor dat ik duf op de bank ga hangen en supermoe ga slapen. Ondanks dat ik na zo’n lange dag ontzettend gaar ben, krijg ik altijd weer een beetje energie van iets leuks doen. En je hebt je dag dan toch leuk afgesloten 🙂

Nu bedachten vele mensen in mijn omgeving dat afgelopen weekend, hét weekend was om iets te vieren, dus dit weekend heb ik even een studiebreak gehad en mn batterij weer even opgeladen!

Vrijdagavond had ik een verjaardag van een vriendin van de middelbare school, superleuk om weer even bij te praten! Daarna door naar een afstudeerfeestje van een van mn oude commissiegenootjes, daar ook weer leuk bijgepraat.

De volgende dag had ik een soort ‘afscheidsdag’ met mn vriendinnen. Ik ga natuurlijk over 2,5 week naar Istanbul, maar aanstaande zaterdag gaat een andere hele goede vriendin van mij naar Madrid voor 5 maanden! Dus besloten de twee toekomstige achterblijvers ons uit te nodigen voor een high-tea in het Kurhaus! Erg leuk! En ’s avonds in R’dam in het Westelijk Handelsterrein hebben we sushi gegeten. Dat was ook een geheel nieuwe ervaring voor mij, die kaart… daar staat zo ontzettend veel op!! En het lijkt allemaal even lekker!! Kies daar maar eens iets uit… Uiteindelijk hebben we allemaal een goede keus gemaakt en heerlijk gegeten. De avond werd passend afgesloten met een dansje en een drankje in het centrum. 🙂

Op zondag was het feest nog niet voorbij! Eerst heb ik lekker lang met mn vriendje aan de telefoon gehangen 🙂 Hij belde vanuit Byron Bay, Australië, hij heeft het erg naar zn zin in Aussieland en we hebben weer even goed bijgepraat 🙂 Helemaal leuk! Dat is pas een goed begin van je dag 🙂

Daarna in de trein gesprongen richting Zoetermeer, om daar in Snowworld de verjaardag van mn moeders vriend te vieren! Het was al weer zo’n drie jaar geleden dat ik op de latten had gestaan, dus die eerste paar keer ben ik zeer rustig en voorzichtig naar beneden gegleden, haha! Maar na een paar afdalingen kwam het skigevoel weer een beetje terug en ging het allemaal weer een stuk beter 🙂 Toch wel weer erg leuk om zo’n witte berg af te glijden, hmm… zo’n skivakantie lijkt me wel weer wat… Maar ja, voorlopig even niet, eerst maar eens 5 maanden in Turkije gaan bivakkeren!!

Tot volgende week!!

Ils

18 januari – Prik, prik, prik!

“Ja, dan moet je er hier drie van hebben… En laten we deze ook maar doen… Oh en tyfus is ook geen slecht idee…” Zo ging het vandaag ongeveer… Een half uur na dit gesprek verliet ik het GGD-gebouw met drie pleisters op mn armen… Je raadt het al, ik heb mn inentingen gehaald voor Turkije. Ondanks dat het land niet ver weg lijkt te liggen, is het toch raadzaam om de nodige prikken te halen. Dus heb ik vandaag een DTP prik, een buiktyfus prik en de eerste van mn serie Hepatitis A en B prikken gekregen, heel fijn… En heb ik voor volgende week en voor over drie weken nog twee afspraken staan voor nog twee hepatitis prikjes :-S Ach, dan kan ik voorlopig weer veilig over straat he 😉

De serie prikken is onderdeel van de voorbereidingen op mijn reis naar Istanbul. Naast inentingen ben ik afgelopen week bezig geweest met verzekeringen regelen (wat een gedoe…), mailen met het international office van de Sabanci University (waar ik ga studeren), mailen met een van de docenten om meer info over een vak te vragen en heb ik veel met Banu gepraat over onze reis. Banu is een studievriendinnetje van mij en zij gaat ook naar Sabanci, dus nu het zo dichtbij komt hebben we het veel over onze grote reis 🙂 En we worden er alleen maar enthousiaster over! Naast daar studeren, willen we natuurlijk ook Istanbul en de rest van Turkije goed gaan ontdekken 🙂 En plannen daarvoor maken is, zoals je begrijpt, erg leuk!

Maar eerst maar eens die storm van vandaag doorkomen! Wat een wind… Mijn flamenco les voor vanavond is afgelast ivm de wind. ’t Komt me eigenlijk niet eens zo heel slecht uit, door die prikken heb ik onwijze spierpijn in mn bovenarmen en zouden mooie armbewegingen wel eens een groot probleem kunnen worden, haha! Volgende week beter (dan heb ik maar 1 prik gehad ipv 3…) 🙂

Dag dag!

Groetjes, Ilse

9 januari – Starting up…

Hi! Fijne kerstdagen gehad en het nieuwe jaar spetterend ingeluid? Fijn he even vakantie 🙂 Mijn kerstdagen waren redelijk standaard gevuld met familie, maar daarom niet minder gezellig! Het enige minpuntje van deze kerst was dat ik mijn vriendje op kerstavond op het vliegveld heb afgezet voor een zesweekse reis naar Australië… Hij gaat daar vrienden opzoeken die hij heeft leren kennen toen hij een jaar in San Diego op uitwisseling heeft gezeten, zn beste maatjes daar waren Aussies. Supergaaf natuurlijk om die weer op te zoeken! Bij mij als achterblijver is alleen gebleken dat een ‘vriendje 17.000 km verderop op deze aardbol’ en ‘studeren’ niet altijd een even succesvolle combi vormen… Mja… dat studeren gaat dus nog niet zo vlot als ik had gehoopt…

Maar gelukkig heb ik ook een heleboel leuke dingen gedaan om mn twee vrije weken te vullen! Zo ben ik met vriendinnetjes een dagje wezen shoppen in Antwerpen op dé grote uitverkoopdag. Alleen wisten wij niet dat dé Grote Sale die dag zou beginnen… Wat een slagveld!!! Ik heb nog nooit zulk bizar shopgedrag gezien… In een winkel waar we rond 5 uur waren hing 1/3 deel van de kleding nog op een hangertje, maar op de verkeerde plaats, de rest lag ergens los in de winkel (over rekken, onder rekken, onder stapels, naast de tafels, in het gangpad, nou ja overal dus!)…

Verder had ik met oud & nieuw een James Bond feestje, het werd immers 2’007′ 🙂 Dus als miss Moneypenny ben ik het nieuwe jaar ingegaan te midden van verschillende versies van James Bond, Bond ladies, een golden lady en Q!

Tot slot is het inmiddels zover dat het aantal weken voordat ik naar Istanbul vertrek op 1 hand te tellen is… 12 februari vertrek ik voor 5 maanden richting Turkije! Iedereen om mij heen had waarschijnlijk al door dat ik straks 5 maanden ergens anders gaan wonen, maar nu ben ik ook zover… Ik ga 5 maanden ergens anders wonen! Whaaa!!! Heel gaaf natuurlijk, maar het besef dat dit iets anders is dan even een paar weekjes op vakantie dringt nu ook bij mij door en dan is het ineens toch wel erg spannend! Maar mn ticket is geboekt, so there’s no way back 🙂 And I like it!

Tot volgende week!

Ciao, ils

2006 –> 2007: nieuwe start!

Een nieuw jaar, tijd voor een frisse start! Zoals je kan zien ben ik een tijdje afwezig geweest op mn blog… En ja, daar is een goede reden voor en nog wel een die heel suf klinkt, namelijk mn studie. Die mastertitel komt niet zomaar aanwaaien zeg maar… Maar vanaf nu ben ik weer terug online! Het grote ‘Istanbul avontuur’ komt ook steeds dichterbij en ik hou je graag op de hoogte van alle ontwikkelingen daar omtrent 🙂 Maar eerst maar even een korte update van de afgelopen 1,5 maand!

Eureka 2007!

Wat heb ik allemaal uitgevreten? Om te beginnen ben ik bezig geweest met het samenstellen van de nieuwe Eurekaweekcommissie! Gelukkig hoefde ik deze taak niet alleen te doen en bestond het sollicitatiecommittee ook nog uit Jan Willem (projectleider Eureka 2007, mijn opvolger) en Bernard den Boogert (studentendecaan en al 25 jaar betrokken bij Eureka!). Met z’n drieën hebben we zeven studenten geselecteerd die komend jaar de Eurekaweek gaan organiseren. Er waren veel goede kandidaten die het ons erg moeilijk hebben gemaakt, maar uiteindelijk mag ik Karin, Kasper, Loubna, Sabine, Stefanie, Paul en Timon feliciteren met hun plekje in de commissie en wens ik ze ontzettend veel plezier en succes komend jaar!

Nieuwe vakken

Ik zei het net al, ben erg druk met mn studie… Op dit moment volg ik drie vakken, waarvan twee researchworkshops. Dat soort vakken heb ik nog niet eerder gehad, maar ze zijn een hele goede voorbereiding op het schrijven van je masterthesis (scriptie). Het zijn vakken waarbij je veel onderzoeksvaardigheden opdoet, erg handig als je straks een half jaar zelfstandig onderzoek moet uitvoeren.

Het eerste vak heet ‘Future of mobile media’ en richt zich op het uitvoeren van toekomstonderzoek. Daarbij ga je niet de toekomst voorspellen, maar probeer je aan de hand van theorie en (in ons geval) expert interviews trends en onzekerheden vast te stellen die van invloed zullen zijn op de toekomst. Op basis van deze gegevens schets je vier verschillende scenario’s die allen een extreme versie van de mogelijke toekomst weergeven. Dat is weer eens iets heel anders he! 😉 In het begin vond ik het best wel lastig, want je krijgt toch het idee dat je een soort glazen bol moet samenstellen. Zeker aangezien het over een onderwerp gaat waar ik weinig van af weet: mobiele games. Maar na een duik in de wereld van de PSP en de Nintendo DS en interviews met mensen van Nintendo, SEGA, Power Unlimited (zie de foto hiernaast voor de PU wand 🙂 ) en de Universiteit van Amsterdam ziet de toekomst er een stuk helderder uit 🙂 We zijn nog druk bezig met de verwerking van alle resultaten, dus het resultaat hou je nog van me te goed!

De andere researchworkshop heet ‘TV en de moraal van haar verhaal’ en richt zich op iets heel anders: soaps! En in het specifiek Onderweg Naar Morgen (ONM). Weer een onderwerp waar ik eigenlijk vrij weinig mee heb, haha! (Je begint je vast af te vragen waarom ik die vakken in godsnaam heb gekozen 😉 leg ik zo nog even uit) In groepjes onderzoeken we een verhaallijn uit deze soap, waarbij een groepje de producent en tekstschrijvers gaat interviewen, twee groepjes de soap zelf analyseren (inhoudsanalyse) en drie groepjes interviews houden met ONM kijkers (receptieanalyse). Op deze manier kunnen we samen onderzoeken of de intenties van het productieteam ook zo overkomen bij de kijkers. Ik zit in een van de ‘receptie groepjes’ en ben dus druk bezig met interviews afnemen. Voor mn thesis zal ik ook een aantal interviews moeten afnemen, dit is dus een goede en leerzame training!

Que si, que no 😉

Maar weer genoeg over mn studie gebabbeld, naast studeren is er ook nog zoiets als een sociaal leven 🙂 Ondanks alle drukte vind ik het belangrijk om hier tijd voor vrij te maken, niet alleen om met vrienden leuke dingen te doen, maar ook voor een van mn favo hobby’s: dansen! Vorig jaar ben ik begonnen met het volgen van flamenco lessen, een Spaanse dans (die met de lange rokken en castagnettes 🙂 ). Heel erg leuk! In december werd er een workshop ‘Sevillanas’ georganiseerd, ook een Spaanse dans die verwant is aan de flamenco. Daar heb ik aan meegedaan, in een week kreeg je drie keer les, superleuk! Enige nadeel was dat de lerares een echte Spaanse was en de les dus ook in het Spaans werd gegeven, haha! En je raadt het al, mijn Spaans… juist ja, ik kom niet verder dan ‘si’ en ‘no’… Maar gelukkig leer je van kijken ook heel veel 🙂 Nu maar hopen dat ik het allemaal kan onthouden!

Zo, time’s up! Dat was de update, vanaf nu weer wekelijks verse nieuwtjes uit mijn leventje!

Adiós! Ilse

15 november – Knuffelen met Matthijs

Ja, jij denkt nu zeker dat Matthijs mijn vriendje is? 😉 Helaas… Ik heb het over Matthijs van Nieuwkerk, je wellicht bekend als presentator van de programma’s ‘De wereld draait door’ en ‘Holland Sport’ op NL 3. Vooral het eerste programma vind ik erg leuk en afgelopen vrijdag ben ik een keertje naar de opnames hiervan geweest!

Je kan (gratis) kaartjes bestellen via de klantenservice van de VARA en zodoende meldde ik mij samen met mn vriend afgelopen vrijdag om 18.45 uur bij ‘De Plantage’, de studio waar de opnames plaatsvinden. Daar werden we door een ‘plaatsingsmevrouw’ netjes naar een plekje gedirigeerd achter Matthijs, waar we goed uitzicht hadden op de tafel en de gasten 🙂 Achteraf bleek dat we supervaak in beeld waren geweest, vooral als Matthijs iets van de auto-cue moest voorlezen. Van bekenden die ons thuis vanaf de bank ‘gespot’ hadden kregen we allemaal smsjes, erg grappig.

De tafelheer was Marc-Marie Huijbregts, vooral zijn gesprek met Goedele Liekens over ‘Haar penisboek’ was erg grappig! Je zag dat het gesprek leuk liep en ze graag wilden doorvragen. Maar de opnameleider dacht daar anders over en begon steeds duidelijker handgebaren te maken dat de tijd erop zat, haha! Bij ieder interview staat hij naast de camera en laat via het aantal opgestoken vingers zien hoeveel minuten er nog zijn. Het programma is live en ze kunnen dus niet achteraf nog knippen in de opname, daarom is het van belang de tijd goed in de gaten te houden.

Na afloop ging de bar in de studio open en bleef iedereen nog even hangen en een drankje drinken. Daar hebben we nog even kort met Matthijs van Nieuwkerk gepraat, het was leuk om zijn mening over het programma en de gasten te horen. Een dag eerder was bijv. Balkenende langs geweest, die heel leuk had meegedaan en daarna nog een uur was blijven naborrelen! Ook heb ik mn kans waargenomen en even met Matthijs geknuffeld, haha! Een vriendinnetje van mij vind hem een erg leuke presentator, maar zij was er niet bij, dus ja, dan moet zo’n foto even gemaakt worden, haha… Hiernaast zie je het resultaat 😉

Ik vond het erg leuk om eens een keer in de studio te zijn van zo’n programma. Vanuit mijn studie hebben we het vaak over tv en tv-programma’s en dan is het toch erg leuk om een keer bij de bron aanwezig te zijn en te kijken hoe het in z’n werk gaat.

Tot volgende week!

Gr. ils

8 november – My favourite time of the year… NOT!

Druk, druk, druk, druk… Het is weer zover, het collegejaar is al weer een tijdje bezig en mijn eerste blok colleges zit er bijna op! Dat betekent dat deze traditioneel moeten worden afgesloten, door tentamens en/of eindpapers, bleh!

Gisteren heb ik tentamen gehad, waar ik (ook traditiegetrouw?) wel iets eerder voor had kunnen beginnen met leren… Maar ik heb 3 uur lang lustig door zitten schrijven en uiteindelijk 8 kantjes tekst ingeleverd. Nu weet ik dat kwantiteit niets over kwaliteit zegt, maar ik hoop dat ik genoeg zinnige dingen op heb geschreven, even afwachten, toch altijd weer spannend!

Nu ben ik nog druk bezig met mn eindpaper voor het vak ICT, cultuur en samenleving. Daarbij analyseren we websites van zogenaamde ‘creatieve steden’ op de presentatie van het cultuuraanbod. En die analyse vraagt behoorlijk wat tijd! De websites verschillen onderling behoorlijk op soort informatie en hoe ze deze aanbieden en ook hoe overzichtelijk ze zijn… Al met al kost valt het me weer eens vies tegen hoe lang je er mee bezig bent…

Ach ja, aan het eind van deze week zit het er weer op en heb ik even een rustig weekendje. Vorig weekend was trouwens wel druk! Naast leren voor mn tentamen ben ik bezig geweest op de Najaarsdag! Daar heb ik campustours gegeven (zie ook de blog van Jerry, en zie de bijbehorende foto!), altijd erg leuk om te doen. In een klein half uurtje (of als er meer tijd was ietsje langer) laat je dan de campus zien van de EUR, waarbij de 17e verdieping van het H-gebouw altijd een van de hoogtepunten is (letterlijk en figuurlijk, haha).

Maar ik ga weer even snel verder typen, heb nog een hoop te doen!

Tot volgende week, ils

1 november – Turks dagje

Na de introductie tot een Turks onderwerp voor mn masterthesis, heb ik nu ook mn eerste ‘Turkse dag’ achter de rug. Afgelopen week ben ik namelijk naar het Turks consulaat geweest om mn visum te halen. Wat een ervaring is dat!

Het consulaat zit op de Westblaak, midden in het centrum van R’dam, maar zodra je binnenstapt waan je je in Turkije. Voordat ik naar binnen mocht werd ik eerst volledig gescand, toen mocht ik de hal/ wachtruimte in. Daar zaten zo’n 200 mensen te wachten, dit zou wel eens heel lang kunnen gaan duren, de moed zonk me al in de schoenen… Zeker toen ik zag dat alles in het Turks was! Alleen het bordje ‘information’ was in het Engels, dus daar ben ik maar op afgedoken.

Ik kreeg een nummertje en een aanvraagformulier en binnen 10 minuten was ik aan de beurt. Nadat ik mn formulier had ingeleverd en betaald, moest ik beneden weer wachten, daar ergens zou ik mn paspoort met visum weer terugkrijgen. Uh, waar komt mn paspoort dan weer terug? Moet ik ergens in de buurt gaan staan, kan ik gaan zitten, hoe lang gaat het uberhaupt duren?!?

Daar stond ik dan met mn ‘vraagtekengezicht’ een beetje in t rond te kijken… Gelukkig stond er een grote meneer met snor en dikke buik, afgaande op de tekst op zn trui vermoed ik dat hij vrachtwagenchauffeur was, die mij vriendelijk vertelde dat ik nog wel even kon gaan zitten want het zou zeker een uur, misschien wel 1,5 uur gaan duren! Oef, daar had ik niet op gerekend… Hij vertelde dat ze mn naam vanzelf zouden omroepen en ik dan bij het infopunt mn paspoort kon ophalen. Nou, ik ben benieuwd… Magazine erbij gepakt en mn oren gespits om tussen alle Turkse namen “Ilse Starrenburg” op te vangen.

Na een uurtje werd mijn doopnaam verward met mn achternaam en werd er omgeroepen: “Ilse Christelle, vize pasport!”, ah dat zal ik zijn! Ik kwam blijkbaar niet snel genoeg, want het werd nog driemaal omgeroepen, dus ik uiteindelijk sprinten door een haag van Turkse mannen om mn paspoort te bemachtigen. En ja hoor, een schitterende sticker met stempels en handtekening garandeerde mij dat ik 200 dagen in Turkije mag verblijven! Missie geslaagd! 🙂

Weer iets dat ik kan afstrepen op mn ’things-to-do-before-I-go-to-Istanbul-lijstje’, nu de rest nog…

Tot volgende week!

Ils

24 oktober – Turks porselein

Hoi! Lekker weekend gehad? Ik wel 🙂 vrijdagavond het afstudeerfeestje van Maaike waarmee we het weekend goed hebben ingeluid! Zaterdag met een groep vrienden uit Maarssen (waar ik heb gewoond) bijgekletst en zondag de hele familie over de vloer gehad om de verjaardagen van mn broertje, zusje en van mij te vieren. Kortom, t was me weer een druk weekend met veel gezelligheid!

Naast alleen gezellig was het ook onverwachts nuttig. Zondag heb ik het met mijn oom over mn thesis (heette vroeger scriptie) onderwerp gehad. Hij doceert Turkse kunst en cultuur in Leiden en organiseert volgend jaar een tentoonstelling in het Keramiekmuseum in Leeuwarden. Deze tentoonstelling gaat over porselein uit Kütahya (in Turkije). Naast het maken van porselein, wordt ook gekeken naar de culturele industrie in Kütahya (spreek uit als Qutachia). Deze is in de afgelopen jaren enorm gegroeid, maar qua organisatie en promotie kunnen ze zich nog (sterk?) verbeteren. Naar die culturele industrie ga ik kijken, tenminste dat is het idee. Daarbij zijn vragen te bedenken als ‘welke partijen spelen een rol in deze industrie’ en ‘hoe profileert Kütahya zich als cultuurstad’.

Ik heb het idee op papier gezet en opgestuurd naar een van mn docenten. Met hem maak ik op korte termijn een afspraak om te bespreken of het onderwerp goed aansluit op mijn master en het onderwerp ‘onderzoekbaar’ is (of het niet te groot is, of te onduidelijk, of dat er bijv. niet voldoende informatie beschikbaar is). Ik hoop dat het allemaal kan!

Het onderwerp past bijvoorbeeld ook heel goed in mn hele ‘Turkije-expeditie’. Bij de eisen om naar het buitenland te mogen in je master staat bijvoorbeeld dat je onderwerp te maken moet hebben met je bestemming. Met dit onderwerp is het noodzakelijk dat ik daar onderzoek doe (bijv. interviews afnemen met fabrikanten) en de resultaten zullen worden gebruikt bij de tentoonstelling in Nederland en zijn interessant voor de porseleinindustrie in Kütahya! Nu maar hopen dat het mag!

Nadeel van dit hele plan is dat ik waarschijnlijk een maandje langer in Turkije moet blijven om interviews af te nemen. Dat klinkt niet zo nadelig zou je zeggen, maar als je net een nieuw vriendje hebt is t toch niet zo’n prettig vooruitzicht… 🙁 Maar ja, eerst maar eens kijken of het mag en als dat zo is, moet ie maar een keertje extra naar Istanbul komen 😉

Tot volgende week!

Gr. ils

17 oktober – Tijd voor een applausje!

Afgelopen week was de Studiebeurs in Utrecht, misschien ben jij er ook wel geweest? Ik ben er zaterdag geweest om voorlichting te geven over Algemene Cultuurwetenschappen (ACW). ACW is een kleine studie met gemiddeld 60 tot 70 eerstejaars. Dat betekent ook dat er minder mensen naar komen vragen, maar het leuke van de studiebeurs is dat er genoeg mensen rondlopen die geïnteresseerd zijn om continue voorlichting te geven. Dus ik heb bijna de hele dag gepraat over ACW, af en toe was het wat rustiger zodat je ook iets meer kon vertellen over de opbouw van de studie en de verschillende vakken. Zo in de loop van de middag werd het steeds stiller op de studiebeurs en werd de jacht op gadgets geopend…

Bij een aantal stands geven ze gadgets weg aan bezoekers, dit varieert van pennen tot labello’s, digitale dobbelstenen, strandballen, knipperende buttons en fietsbellen. Een heleboel onzin en rotzooi, maar wel grappig om op te jagen 😉 Vanuit de EUR hadden we niet echt ruilwaar, maar het is verbazingwekkend om te zien waar sommigen mee terugkwamen! Hieronder zie je een foto van Maarten met zijn buit (niet eens alles is zichtbaar…).

Op de andere foto zie je in het midden Willy, zij staat aan het hoofd van het Erasmus’ Ambassadors Office en staat altijd klaar voor alle ambassadors. De Studiebeurs is een van de hoogtepunten op voorlichtingsgebied en vraagt veel voorbereiding, tijd en aandacht. Ook tijdens de beurs zelf was zij alle dagen aanwezig, samen met ‘side-kick’ Sander. Bij deze een applausje van mij voor al dit harde werken! Het zorgt ervoor dat een lange dag op een beurs staan echt leuk is 🙂

Naast het verwelkomen van nieuwe studenten, doe ik tegenwoordig ook aan ‘uitzwaaien’ van voormalig studenten. Dat klinkt heel dramatisch, maar het is heel feestelijk! Vandaag studeren namelijk vier vriendinnetjes van mij af! Maaike, Marijke, Petra en Suzanne ontvangen vanmiddag hun Masterbul! Joehoe! Na vier jaar hard werken, krijgen ze hun welverdiende bul (= diploma) en een groot applaus, in ieder geval van mij!

Het is tijd dat ik mn handen ga opwarmen voor al dat geapplaudiseer 🙂 Tot volgende week!

Groetjes, Ilse

10 oktober – Gezocht: nieuwe Eurekaweekcommissie

Hey hallo! Over een paar weken is het zover en zit mijn Eurekacarrière er echt op. Dan is er een nieuwe projectleider, zijn de sollicitatiegesprekken voor de nieuwe commissie en is Eureka 2006 afgesloten… :’-( Dat wordt wel even wennen denk ik, na 2 keer Eureka georganiseerd te hebben, gaan nu allemaal andere, nieuwe mensen Eureka runnen.

Momenteel loopt de werving voor deze nieuwe mensen en kan er gesolliciteerd worden voor projectleider en commissielid. Ieder jaar weer een spannend moment, hoeveel mensen melden zich aan, zijn het leuke mensen, kun je er een goede ploeg van samenstellen? Ik moet nog even wachten voordat ik je antwoord kan geven op deze vragen, aangezien de deadline voor sollicitatie nog niet voorbij is (16 okt voor projectleider en 27 okt voor commissie). Nieuwsgierig naar wat er nou in zo’n vacature staat of wil jij misschien volgend jaar Eureka organiseren? Kijk even op www.eur.nl/eureka, daar vind je alle info!

Ondanks dat ik het heel erg jammer vind dat Eureka nu echt voorbij is voor mij, heb ik nu wel weer tijd voor andere leuke dingen! Zo duik ik meteen weer vol in een nieuw avontuur: ik ga vanaf februari ongeveer 5 maanden in het buitenland studeren! Supergaaf! Al bij m’n studiekeuze heb ik gelet op de mogelijkheid om in het buitenland te studeren, dat leek me namelijk geweldig om te doen. Maar in het voorjaar bedacht ik me dat ik nog steeds niet gebruik had gemaakt van die kans en dat dit collegejaar waarschijnlijk mn laatste zal zijn (tenminste, daar ga ik wel van uit!)…

Kortom, ik ben direct tot actie over gegaan en heb me opgegeven bij het bureau Internationalisering van mijn faculteit. Er zijn verschillende universiteiten waarmee de faculteit een samenwerkingverband heeft, daaruit heb ik er een gekozen waar ik graag naar toe wilde. Daarbij heb ik gelet op de taal waarin werd lesgegeven (Engels graag!! in het Italiaans, Spaans, Frans, etc ga ik niet ver komen vrees ik…), of er een Master was in mijn richting (ik moet daar ook vakken volgen, die moeten wel aansluiten op mn studierichting hier) en natuurlijk of het land me aansprak! Uiteindelijk is mn keus gevallen op Istanbul, mede door de verhalen van mijn oom, die docent Turks is en Istanbul al vele malen heeft bezocht. Komende tijd moet ik veel gaan uitzoeken en regelen voordat ik vertrek, ik ben nu bezig met een ’to-do-list’ maken en voorlopig groeit die lijst alleen maar… :-S

Tot volgende week!

Groetjes, Ilse

5 oktober – 1e bul is binnen 🙂

Jaja, weer een nieuwe mijlpaal bereikt in mn leven, voortaan is mijn hoogst behaalde diploma niet meer mn VWO diploma maar mn Bachelor diploma! Vandaag was de feestelijke uitreiking der Bachelorbullen van mijn faculteit. Iedereen die afgelopen jaar zijn bachelor heeft gehaald, kreeg z’n diploma uitgereikt en ik was er daar een van. Vanaf nu mag ik mezelf Bachelor of Arts noemen en BA achter mn naam zetten 🙂 Klinkt goed toch?

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een berichtje heb gepost, maar d’r is ook weer zoveel gebeurd! Druk, druk, druk, druk… De regelmaat in mijn leven is nog ver te zoeken. Vorige keer vertelde ik dat ik met m’n studie weer redelijk op gang was gekomen. Dat was ook zo, maar dan nog was het zo druk dat ik gewoonweg geen tijd kon vrijmaken om Eureka af te ronden. Heel frustrerend, als je hard werkt, maar er maar geen eind aan lijkt te komen… Daarom heb ik vorige week besloten om een vak te laten vallen, erg jammer want het was een superleuk vak! Maar ondanks dat ik heel graag het normale studieprogramma wil blijven volgen en er hard voor heb gewerkt, was het allemaal een beetje te veel. Ik heb met de studieadviseur gesproken en zij begreep de situatie, ik kan nou eenmaal niet ‘het vak’ Eureka laten vallen voordat het klaar is, dan helaas een echt vak. Ik heb dus nu weer een beetje tijd om adem te halen 😉

Ondertussen ben ik weer bijna helemaal bijgewerkt met mn andere vakken en ben ik ook begonnen aan een taalcursus Engels. Ik kan me best prima verstaanbaar maken in het Engels, maar een beetje herhaling van de grammatica kan geen kwaad en een iets grotere woordenschat is ook welkom! Met een verblijf op een Engelstalige universiteit in Istanbul in het vooruitzicht leek me het geen slecht idee om een opfriscursus te doen. Ik heb nu dus iedere woensdag van 17 tot 20 uur Engelse les, we hebben een leuk groepje van 11 mensen en een leuke lerares. Ze leert ons veel praktische dingen, zoals het schrijven van sollicitatiebrieven en het beschrijven van processen. Bij al dit soort dingen geeft ze veel tips en synoniemen van woorden, op deze manier breidt je je vocabulair lekker uit! En dat komt goed uit als ik straks mn master thesis (je eindwerkstuk van je studie, voorheen heette dit een scriptie) in het Engels moet schrijven!

Daarnaast heb ik ook nog een heleboel leuke dingen te doen zoals afspraken met vrienden, verjaardagen, (master)buluitreikingen en ben ik binnenkort ook weer actief als ambassador! Zo sta ik volgende week zaterdag op de Studiebeurs in Utrecht en een paar weken later op de najaarsdag op de EUR (zat 4 nov). Misschien zie ik je daar wel en anders tot snel!

Vriendelijke groet,

mw. IC Starrenburg BA 😉

19 september – Studeren? Hoe moet dat ook al weer?!?

Het heeft even geduurd, maar hier weer een blogje van mij 🙂 Nadat je zoiets groots als een Eurekaweek hebt georganiseerd is het altijd even afwachten of je wordt opgeslokt door het beruchte ‘zwarte gat’… Dat klinkt enger dan het is, haha! Je bent zo intensief met iets bezig geweest en dan is het ineens afgelopen, wat doe je dan? Normaal ging ik naar de Eurekakamer, maar ja wat heb je daar nog te zoeken als alles voorbij is?!? Dat gevoel, dat ineens alles voorbij is, dat is het beruchte ‘zwarte gat’…

Nou ik kan je vertellen dat het gat bij mij zelfs niet eens grijs is geweest! Ik kreeg niet eens de kans om het gat van dichtbij te bekijken, zo druk heb ik het al weer gehad. Natuurlijk ben ik ook nog regelmatig bij Eureka te vinden om vanalles af te ronden (bedankjes, verslagen, enquêtes verwerken, etc, etc), maar daarnaast ben ik met mn master Media en Journalistiek begonnen en dat is hard aanpoten.

Afgelopen twee jaar heb ik eigenlijk parttime gestudeerd en veel praktische ervaring opgedaan, zoals stage lopen en de Eurekaweek organiseren (2x…), kortom écht studeren ben ik eigenlijk niet meer gewend. En dat heb ik gemerkt ook de afgelopen twee weken! Na een drietal dagen intro met allerlei leuke excursies en workshops (o.a. naar NOS Journaal in Hilversum, Fotomuseum en de radiozender FunX in R’dam) zijn we hard van start gegaan met colleges, seminars, workshops en master class. En daarbij kwam ook een berg leeswerk en opdrachten om de hoek kijken…

Ik moest er duidelijk weer even inkomen, mijn leessnelheid lag schrikbarend lag… En bij gebrek aan vakantie probeerde ik ook nog een beetje bij te komen van die drukke zomer. Als je dan ook nog eens probeert om je sociale leven weer op te pakken, nadat dat 2 maanden stil heeft gelegen, tja, dan maak je het jezelf erg lastig… Hmm, ook wel een beetje mijn eigen schuld dus…

Maar gelukkig lees ik inmiddels weer vlot al mn teksten en artikelen door, ben ik al een aardig eind op weg voor mn referaat van donderdag en ben ik ondanks alle drukte blij met mn keuze voor deze master 🙂 Oe, dit klinkt als een ‘eind goed, al goed’ verhaaltje, ach ja, misschien is het dat ook wel een beetje 😉

Tot volgende week! Ils

3 september – Hallo wereld!

Ik ben er weer… Vorige week vrijdag was het zover, mijn Eureka oogkleppen gingen langzaam open en lieten een wereld zien die ik een tijdje kwijt was geweest… Naarmate de Eurekaweek dichterbij kwam zag ik steeds minder van alles wat er om me heen gebeurde en dat bleek achteraf toch best veel te zijn, haha! Maar even in je eigen wereldje leven is ook heel leuk, zeker als die wereld ‘Eureka’ heet!

Ik zal me inhouden en kort, maar krachtig zijn 🙂 HET WAS GEWELDIG!!! Het was een drukke week, met name de maandag, maar het was zeker de moeite waard! Op maandag hadden we een bomvol programma, met name achter de schermen en logistiek gezien was het enorme uitdaging. De aanmelding met de e-tickets verliep een stuk langzamer dan verwacht, waardoor we bijna een half uur later startten met de opening en dus ook de recordpoging twisten later begon. Wat levert dat trouwens een enorme berg aan media aandacht op!! Niet normaal!! Ik heb maandag bijna alleen maar aan de telefoon gehangen, natuurlijk met commissieleden en crew, maar voornamelijk ook met de pers! Zo heb ik verschillende persbureaus aan de lijn gehad, lokale radio en tv, maar ook Slam FM en ben ik dinsdagochtend bij Giel Beelen in de uitzending geweest op 3 FM! Erg gaaf 🙂 Is weer eens wat anders dan je huisgenoot vragen of hij vanavond mee eet 😉

Maandagavond vond de cabaretavond plaats bij de verenigingen en in de Aula, volgens ons een zeer geslaagde avond! De dinsdagavond was een nog groter succes 🙂 De Night of the Songs is een van mijn persoonlijke favorieten, ook dit jaar werd die mening weer versterkt! De sfeer was top, ook wij hebben als commissie tijd gehad om een leuk feestje te bouwen en het gezicht van duizenden handen de lucht in op jouw feestje staat garant voor een kippevel momentje…

Naast de ‘feest goden’ waren ook de weergoden ons dit jaar zeer goed gezind, thank god! Met name woensdagmiddag hebben we een paar angstige moment beleefd, toen de voorspellingen op 95 % regen bleven hangen voor donderdag… :-S Niet echt het lekkerste weer voor een festival met bbq… De meneer van Meteo Consult was donderdagochtend nog steeds niet al te optimistisch, maar bewonderde mn postieve instelling (we hebben al 3 dagen mooi weer, dus vandaag ook!), maar wees nadrukkelijk op het “eventuele ontstaan van heftige en zware buien”… Die zullen ongetwijfeld ergens zijn gevallen, maar niet bij ons! Zo zie je maar weer, mooi weer dwing je af 🙂

Ik geloof dat ik inmiddels toch al wel weer redelijk veel heb geschreven… En dit is nog lang niet alles!!! Op onze site komt een kort verslag te staan en zijn de foto’s te zien, hiernaast zie je alvast een klein voorproefje, en wellicht zie ik jou volgend jaar (weer) bij Eureka? Ik heb er nu al zin in 🙂

En nu is het tijd om weer terug naar aarde te keren en allerlei aardse dingen te gaan doen zoals de was ophangen en opvouwen… :-S

Tot snel! Ilse

15 augustus – Jaaaa, bijna!!!

Ik heb het al een paar keer gezegd… maar ik zeg het gewoon nog een keer, de Eurekaweek gaat bijna beginnen!!! Nog minder dan een week!! Volgende week sta ik op dit moment in de Now&Wow, de Night of the Songs is dan net afgelopen (moeten we weer een jaar wachten op dit prachtige feest…) en het is tijd om op te ruimen… De eerste helft van de week is dan al voorbij, het gaat zo snel, veel te snel. Het klinkt zo cliché, maar het lijkt alsof we pas net zijn begonnen. En het ergste is dat het leukste deel van iets organiseren, in ons geval de Eurekaweek zelf, het snelst voorbij is van allemaal 🙁

Het aantal inschrijvingen stijgt nog steeds hard, het lijkt wel alsof we kaartjes verkopen voor Madonna of Robbie Williams, zo hard gaat het af en toe! Zeker nu de inschrijving bijna sluit, loopt het storm. Op dit moment hebben we al meer dan 1600 inschrijvingen, voorzichtig durven wij inmiddels te denken aan het verbreken van het record uit 2004. Toen viel de Eurekaweek erg laat en waren er meer dan 1900 deelnemers, dit willen wij natuurlijk wel evenaren of liever nog… voorbij gaan!

Mocht dat het geval zijn, dan krijgen we te maken met een luxe probleem, door het grote aantal inschrijvingen passen dan niet alle deelnemers, gidsen en genodigden in De Doelen, onze openingslocatie! Helaas zal dan 1 gids van ieder gidsenkoppel de opening niet meemaken. We hopen natuurlijk aan de ene kant dat het niet zover hoeft te komen, maar aan de andere kant zijn zoveel inschrijvingen natuurlijk ook een aantrekkelijk vooruitzicht. Gelukkig levert het bij de andere locaties geen problemen op.

Maar laten we niet op de zaken vooruitlopen, eerst maar eens zien hoever we komen! Als jij erbij bent, dan hoor je tijdens de Eurekaweek ongetwijfeld hoeveel mede-Eureka-gangers jij hebt en anders lees je het over twee weken op mijn weblog 🙂

Zoals je begrijpt gaat het me volgende week niet lukken om een stukje te schrijven hier. Over twee weken geef ik een verslag van mijn kant van de Eurekaweek, of tenminste de highlights daarvan, als ik alles op ga schrijven dan wordt het een hele lang weblog vrees ik… haha! Anyway, als je er volgende week bij bent, tot maandag in De Doelen en anders tot over twee weken!

Groetjes, Ilse

PS: misschien heb je de nieuwe foto’s al gezien aan de rechterkant? Bij die nieuwe foto’s hoort ook een nieuw adres van mijn weblog, nog makkelijker te onthouden: ilse.eur.nl 🙂

8 augustus – Wist je dat…

• afgelopen zaterdag het Eurekalied 2006 “Explore your future” is opgenomen?
• deze sinds gisteren op onze website te beluisteren is?
• er over twee weken 3000 singles van het Eurekalied liggen te wachten om te worden uitgedeeld en te worden gedraaid?
• de pizzakoerier onze kamer steeds beter weet te vinden?
• de draaiboeken mij op dit moment voor mijn ogen dansen?
• wij a.s. maandag de beruchte ‘draaiboekenvergadering’ hebben…
• volgende week vrijdag de gidsentraining plaatsvind?
• de Eurekaweek al over 12 dagen begint?!?
• de Night of the Songs in de Now&Wow plaatsvind?
• het Rabobank slotfeest in de Thalia Lounge én in de Beurs losbarst op donderdag 24/8 om 19.00 uur, ons deel daarvan om 23.00 uur is afgelopen, maar er daarna nog lang zal worden doorgefeest? (o.a. door ons… 🙂 )
• het eerste commissielid heeft bekend zenuwachtig te worden…
• ik al het hele jaar ‘wist-je-datjes’ aan het verzamelen ben over de commissie voor in het Eureka 2006 verslag? 😉
• ik nu naar een vriendinnetje ga om gezellig te eten en bij te praten?

Daaaag! Ilse

2 augustus – De eerste 1000 zijn binnen!!! Zit jij erbij?

Gisteravond heb ik een klein feestje gehad, reden genoeg want ik had mn bachelor thesis ingeleverd en ik was jarig! 🙂 Het was erg gezellig en druk en ik heb me prima vermaakt! Met alle drukte rond Eureka (en de laatste tijd ook nog eens mn thesis) is het af en toe lastig om alle sociale contacten te blijven onderhouden… Maar ik ben weer helemaal bij, haha!

En vanaf nu dus eigenlijk alleen nog maar Eureka! Nog 2,5 week te gaan… Erg spannend! Het aantal inschrijvingen stijgt spoedig, we zijn de 1000 gepasseerd!!! Iedere dag komen er tientallen nieuwe deelnemers bij, via het online inschrijfsysteem kunnen we dat allemaal goed in de gaten houden. Ik moet dan ook eerlijk bekennen dat ik iedere dag minstens 3 keer kijk hoeveel er zijn bijgekomen 🙂 Heb jij je al ingeschreven?

Het aantal deelnemers vind ik zelf een van de meest spannende aspecten van de Eurekaweek. Je weet immers pas op de dag dat de week begint hoeveel deelnemers je hebt! Van tevoren maken wij een schatting van het aantal deelnemers en hoe die verdeeld worden over de verschillende studies (op basis van studie delen we immers de groepjes in), maar ja of dat klopt weet je dus pas heel laat… En die indeling heeft gevolgen voor bijv. de indeling voor het avondeten. Daarbij willen we iedere deelnemer op zoveel mogelijk verschillende eetlocaties laten eten, maar die indeling heeft ook weer effect op de indeling bij de cabaretavond en de stadsverkenning. Kortom, een flinke puzzel die we pas vlak voor de Eurekaweek kunnen oplossen. Lastig, maar wel een uitdaging 🙂

Daarnaast is nu zo’n beetje al het drukwerk binnen! Programmaposters, programmaboekjes, songbundels voor de Night of the Songs, hiernaast zie je een afbeelding van de programmaposter, die ga je tijdens de week zeker nog vaak terugzien!

Nou ik ga weer aan het werk, heb nog een dikke stapel draaiboeken te controleren!

Groetjes, Ilse

28 juli – Hitte, bijbels en finishing touch –> pfff… 😉

Wat een hitte… En er komt maar geen eind aan… Voordeel van dit weer is dat ik toch lekker weer heb met veel zon, zonder dat ik daarvoor naar het buitenland op vakantie hoef, jeej! Nadeel is dat ik moet werken en dus veel binnenzit achter mn pc… En dat is af en toe best frustrerend… Maar ja, dat is het ‘risico van het vak’ he 😉 Als we dit weer (of iets koeler) ook van 21 t/m 24 augustus hebben, hoor je mij niet klagen!

We zitten niet voor niets binnen, we hebben een doel voor ogen en dat doel komt steeds dichterbij! Nog maar 4 weken en dan is het zover!!! Spannend! Iedereen is op dit moment bezig om z’n draaiboek te maken, dat is tijdens de Eurekaweek een soort Eureka bijbel. In het draaiboek staat precies wat er moet gebeuren, wie dat moet doen, hoe laat, waar en hoe. Het leven van de commissie en crew ligt tijdens de Eurekaweek van minuut tot minuut vast in het draaiboek, haha! Het is best een ingewikkeld en lang klusje om een goed draaiboek in elkaar te zetten, maar het is dan ook heel belangrijk! Stel dat iemand van ons tijdens de Eurekaweek ziek wordt en in het ziekenhuis beland… Ik moet er niet aan denken! Maar stel dat… dan heb je in ieder geval het draaiboek en kan de hele show toch nog doorgaan.

Naast de draaiboeken worden de laatste dingen op dit moment geregeld. Dit is bijv. de laatste afstemming van de techniek op de artiesten, het doorgeven van het exacte aantal kraampjes voor de informatiemarkt, aankleding van evenementen en feesten en de laatste dingen bestellen die we nodig hebben tijdens de week. Kortom, de ‘finishing touch’ 🙂

Maar ondanks de hitte en drukte genieten we met volle teugen. Eureka staat voor de deur, daar waar wij al een jaar naar uitkijken gaat eindelijk bijna beginnen! En wij zijn er klaar voor! Nou ja, bijna dan, we hebben nog 4 weken he…

Tot volgende week!

Ilse

11 juli – Eurekaband bekend!

Eureka heeft traditiegetrouw ieder jaar een ’tune’, de commissie kiest hiervoor een bekend nummer dat als herkenningsnummer dient tijdens de Eurekaweek. Dit jaar wilden we eens iets anders doen en besloten we, in navolging van andere introductiesteden, een bandwedstrijd op te zetten vooor de zoektocht naar een echt Eurekalied.

Bandjes konden zich inschrijven voor de wedstrijd door een Eurekalied te schrijven. Dit vormt dan een soort ‘jaarlied’ zoals je ook vaak bij verenigingen ziet, maar niet voor een kleine groep, maar voor alle eerstejaars van de EUR! Zodat je naast al je gewone herinneringen, ook een muzikale start hebt van je studententijd.

Helaas kwam het wedstrijdelement niet helemaal van de grond, maar een leuk nummer hebben we wel! De studentenband 010 heeft een nummer geschreven met de toepasselijke titel ‘Explore your future!’. Vorige week hebben ze het nummer voor ons gespeeld en wij zijn er razend enthousiast over! Deze week gaan we samen met hen kijken hoe het traject er nu tot aan de Eurekaweek uitziet. Ze gaan namelijk niet alleen spelen tijdens de week, maar we gaan het nummer ook op single opnemen! Iedere deelnemer en gids krijgt zo’n single als herinnering aan de Eurekaweek 2006. Zo kunnen we het tijdens de week ook draaien als de band niet speelt en bijv. voorafgaand al op onze site zetten! Hou die site dus in de gaten!

Explore your future, yeaheah!

Ilse

4 juli – Puzzelstukjes zoeken

Volgende week moet het programmaboekje naar de ontwerper, dat betekent dat ons programma zo goed als rond moet zijn. We moeten weten waar de verschillende programmaonderdelen plaatsvinden, wie er komen optreden, wat de programma’s zijn van de faculteiten, van de verenigingen en ga zo maar door. Een heel omvangrijk boekje dus, bomvol nuttige informatie.

We zijn al een hele tijd bezig met het op touw zetten van een schitterende week, maar nu moeten de laatste knopen doorgehakt worden (voor zover we dat nog niet hadden gedaan). Het fijne daaraan is dat alles nu ook op z’n plaats valt. Het programma en de invulling daarvan werd al steeds duidelijker, maar nu we echt details moeten weten voor in het programmaboekje, krijgt het pas echt vorm! Het aftellen gaat steeds sneller en voor je het weet is het augustus! Het lijkt nog zo ver weg, maar het is zoooo dichtbij… Nu snel de laatste missende puzzelstukjes zoeken om de puzzel genaamd programmaboekje af te maken!

Tot volgende week, Ilse

27 juni – Ja, ik ben een ambtenaar…

Ik beken, ik ben een ambtenaar. Niet in doen en laten, maar wel in functie. De Eurekaweekcommissie is in dienst van de EUR en zodoende maken wij deel uit van de overheid en zijn we automatisch ambtenaar. Ambtenaar zijn was voor mij vroeger altijd iets wat ik absoluut niet wilde worden en kijk nu, nu ben ik ’t al uit vrije wil voor het tweede jaar! Haha! Het leuke is dat we bijv. ook meegaan op afdelingsuitje met de afdeling waar Eureka onder valt. Zo leer je direct meer collega’s kennen en ook de verschillende diensten van de EUR.

Je denkt nu waarschijnlijk, wéér een uitje… Bij Eureka doen ze alleen maar aan uitjes! Als ik naar mn onderstaande stukjes kijk, dan kan ik me dat goed voorstellen… Borrelen met Oud-Eureka, met de crew, nu weer weg met de afdeling. Maar tussendoor werken we ook keihard!

Even een update van wat er nu speelt: de locaties van de verschillende feesten zijn bijna bekend, de onderhandelingen gaan de laatste fase in en zodra er meer over bekend is, staat dat natuurlijk op onze site! De cabaretiers voor de cabaretavond worden geboekt, ook hierbij zijn de onderhandelingen over de prijs en de namen volop bezig. Voor de informatiemarkt worden stands verkocht aan allerlei verenigingen en bedrijven, een groot deel is inmiddels binnen, maar we proberen het aanbod zo compleet en leuk mogelijk te maken en er is nog ruimte voor meer! Ook aan de invulling van de facultaire dag (deels ook door de Facultaire Introductie Commissies georganiseerd), de stadsverkenning, de sport- en cultuurworkshops en nog vele andere onderdelen wordt hard geklust!

Voorlopig houden wij in ieder geval de teller in de gaten met het aantal inschrijvingen, deze stijgt gestaag en zo hoort het ook! 🙂

Met ambtelijke groet ;-), Ilse

20 juni – Eurekacrew

Tijdens de Eurekaweek is het voor ons als commissie onmogelijk om alles zelf te doen, je kan nou eenmaal geen 2000 man in bedwang houden met 8 paar handen en voeten… Daarom worden we tijdens de week bijgestaan door de Eurekacrew, bestaande uit ong. 25 enthousiaste mensen. Dit zijn vrienden van de commissie en andere mensen die het leuk lijkt om een week achter de schermen te werken bij een groot evenement als de Eurekaweek.

Afgelopen woensdag hebben we voor het eerst kennisgemaakt met de crew. Je kan je, net als voor het gidsen, via internet inschrijven voor deze functie. Dit jaar kenden we vrij weinig mensen die zich hadden ingeschreven, dus het was best even spannend. Je moet namelijk wel een week lang intensief met hen samenwerken!

Maar gelukkig maakten we ons zorgen om niets, het is namelijk een superleuke groep! Helaas kon niet iedereen erbij zijn, een datum prikken waarop meer dan 30 mensen (commissie en crew) kunnen is vrijwel onmogelijk… Maar degene die we nog niet hebben ontmoet, worden binnenkort uitgenodigd om alsnog langs te komen zodat wij hen leren kennen en zij de commissie.

Tijdens de eerste kennismaking was het vooral belangrijk dat de crew een goed beeld kreeg van de Eurekaweek en alles wat daarbij moet gebeuren, welke taken er zijn en belangrijke data voorafgaand aan de Eurekaweek. Dit kwam aan bod tijdens het ‘formele deel’ van de avond, waarin we ons in kleinere groepjes opsplitsten. Daarna hebben we de BBQ aangezet en ondanks het weer (ja, woensdag was inderdaad de enige dag waarop het regende…) was het erg gezellig en een leuke avond! Een goed vooruitzicht voor de samenwerking tijdens de Eurekaweek! 🙂

Groetjes, Ilse

13 juni – Oud-Eureka 🙂

Als je Eurekaweekcommissie hebt gedaan krijg je nadat je jouw jaar hebt afgerond de status van ‘Oud-Eureka’. Een van de leukste dingen daarvan is dat je ieder jaar wordt uitgenodigd voor de traditionele Oud-Eureka borrel! Op deze borrel komen alle voorgaande Eurekacommissies langs en als nieuw commissielid is het natuurlijk heel leuk om met je voorgangers kennis te maken. Vorige week donderdag was onze Oud-Eureka borrel en er was zelfs iemand uit ’97! Je merkt dat de vorige commissies heel nieuwsgierig zijn hoe het met Eureka gaat, welke locaties gebruikt gaan worden, hoe het met de gidsen gaat, hoeveel inschrijvingen er al zijn, etc, etc. Daarbij weten zij precies welke problemen je tegen kan komen. Ook is het erg leuk om te informeren waar zij terecht zijn gekomen en wat ze nu doen. Kortom, weer een leuke avond met Eureka!

Hiernaast zie je een aantal foto’s van aanwezige commissies. In onze Eurekakamer hebben we trouwens een wand vol met foto’s van onze voorgangers, nog zo’n voorrecht als Oud-Eureka, eeuwige roem in de Eurekakamer 🙂 In oktober is het onze beurt!

Tot volgende week, Ilse

7 juni – Post en polo’s

Hoi! Ik val direct met de deur in huis: Pinkpop was geweldig! Supermooi weer, goede optredens en veel gezelligheid maakten van afgelopen weekend een topweekend! Met een verbrande neus (niet gerekend op zoveel zon…) en een schorre stem gisteren weer hard aan de slag gegaan.

Zoals ik al eerder zei, zijn we momenteel druk bezig met het inschrijfsysteem en de eerste zending naar de nieuwe studenten. Vorige week vrijdag kregen we een vervelend bericht: de postkamer zou onze zending inpakken, maar twee van de folders die erbij zitten, konden niet door de machine (zie foto) worden ingepakt! Kortom, dat moesten we zelf gaan doen, niet echt een prettig vooruitzicht: 2500 enveloppen vullen… Gelukkig viel het achteraf erg mee. Esther was er vanochtend aan begonnen, samen met haar moeder (bij deze nogmaals bedankt!!!!) en binnen twee uur waren de eerste 1000 enveloppen gevuld!

Nieuw dit jaar op het inschrijfformulier is het invullen van je kledingmaat. De U-raad (universiteitsraad) wil graag het dragen van universiteitskleding bevorderen. In de VS zie je bijvoorbeeld heel veel studenten lopen met een trui van hun universiteit, maar hier veel minder. Daarom krijgt iedere deelnemer en gids dit jaar aan het begin van de Eurekaweek een Erasmuspolo uitgereikt. Het is een donkerblauwe polo geworden met op de achterkant in witte opdruk ‘Erasmus University’ (in het kader van de internationalisering). En als dik 2000 man die aanhebben is dat toch een schitterend gezicht! Meer informatie hierover lees je in het Erasmus Magazine online.

Nu rennen naar de brievenbus om die eerste mailing uit de bus te vissen en ga naar www.eur.nl/eureka om je op te geven voor de Eurekaweek (en die gratis polo te ontvangen)!

Tot snel, Ilse

2 juni – Weekend weg

Gisteren is ons inschrijfsysteem online gegaan en de eerste inschrijving is al binnen!!! 🙂 We zitten hier dus niet voor niets, we hebben in ieder geval 1 deelnemer, haha! De drukte bij Eureka neemt steeds meer toe, iedereen is steeds vaker op de kamer en ook daarbuiten zien we elkaar steeds meer.

Zo is Ineke vorige week cum laude afgestudeerd en dat was natuurlijk reden voor een feestje! Komend weekend ga ik samen met Annemiek en Ineke en nog een aantal andere meiden een weekend in Landgraaf bivakkeren, oftewel: we gaan naar Pinkpop! We houden het weerbericht al een week angstvallig in de gaten, maar het lijkt erop dat we het droog gaan houden en geen greppel hoeven te graven om onze tent…

Dit jaar ga ik niet op zomervakantie, daar heb ik helaas geen tijd voor met alle Eurekadrukte, daarom ga ik een aantal weekendjes weg. Pinkpop is er daar één van, over twee weken ga ik naar Terschelling voor het Oerol festival en in juli ga ik een weekend zeilen in Friesland en lekker op Chillweekend met Eureka! Ongeveer een maand voordat de Eurekaweek begint, gaan we met z’n allen lekker een weekend weg om alle stress (als we die hebben 😉 ) kwijt te raken en even lekker te ontspannen voordat de drukste maand van het jaar begint…

Maar nu eerst Pinkpop! Dit was t weer even voor deze week, nog even snel de laatste dingen voor het weekend afmaken en dan m’n tas inpakken!

Tot volgende week!

Ilse

23 mei – De Eurekaweekcommissie

Ik ben nu al een aantal weekjes aan het schrijven en inmiddels zijn al aardig wat van mijn commissieleden de revue gepasseerd, maar nog niet iedereen. Kortom, het wordt hoog tijd voor een nadere kennismaking.

Laat ik beginnen met uit te leggen dat de structuur van de Eurekaweekcommissie afwijkt van de reguliere structuur van een commissie of bestuur. Normaal heb je een voorzitter, penningmeester en secretaris en zijn de overige leden ‘algemeen lid’ of krijgen ze een andere taak toegewezen, bijv. ‘commissaris extern’. Bij ons gaat het net iets anders.

Wij hebben geen voorzitter, maar een projectleider. Dit is iemand die in een eerder jaar al een keer in de Eurekaweekcommissie heeft gezeten en dus weet wat er moet gebeuren en wanneer en op de hoogte is van alle lopende zaken, contacten en nog veel meer. Vorig jaar zat ik in de commissie en ik vond het zo leuk dat ik dit jaar projectleider ben geworden.

Geen voorzitter dus, hoe zit het met de rest van de commissie? Zoals ik al zei, de structuur is anders. Binnen de Eurekaweekcommissie heeft iedereen een takenpakket bestaande uit: hoofdtaken, programma onderdelen en overige taken.

Voorbeelden van hoofdtaken zijn bijv. internet, drukwerk, acquisitie, gidsenwerving, interne contacten en penningmeester (de enige functie die ook in een ‘normale’ bestuursstructuur voorkomt). De taken van de programma onderdelen spreken voor zich, ieder is verantwoordelijk voor één of meer programma onderdelen tijdens de Eurekaweek. Tot slot zijn er nog een aantal overige taken die onder geen van de voorgaande kopjes vallen, dit zijn bijv. de dagelijkse nieuwsbrief tijdens de Eurekaweek; de flits of of het werven van de Eurekacrew (zij helpen ons tijdens de week om alles in goede banen te leiden).

Het takenpakket van de commissie is zodoende heel gevarieerd. In voorgaande stukjes hebben jullie al iets over de verdeling kunnen lezen. Zo hebben Patrick en Eustache acquisitie in hun pakket, maar heeft Eustache daarnaast ook de verantwoordelijkheid voor het Slotfeest en Patrick voor de Night of the Songs. De drukwerk dames Annemeike en Annemiek hebben naast deze gezamelijke taak ook eigen taken: Annemeike is bezig met de gidsenwerving en Annemiek gaat over de interne contacten binnen de EUR. De inschrijvingen worden door Esther afgehandeld, maar ook het Rondje Rotterdam zit in haar pakket. Ineke is onze penningmeester en is verantwoordelijk voor de Eurekacrew. Last, but not least: Thom, de man achter de spectaculaire Opening en tevens webmaster.

Benieuwd wat Annemeike, Annemiek, Esther, Eustache, Ineke, Patrick en Thom nog meer doen? Hier vind je alle info en foto’s!

Tot volgende week!

Ilse

16 mei – Less than 100 days to go…

Alweer een week voorbij! Voor de meeste studenten komen de tentamens inmiddels akelig dichtbij, gelukkig heb ik geen tentamens en hoef ik alleen nog mn bachelor thesis te schrijven. Maar het einde van de tentamenronde betekent voor mij geen vakantie, maar meer drukte bij Eureka! We zijn inmiddels door de magische grens van ‘100-days-to-go’ gegaan…

Ja, nog heel even en de inschrijvingen beginnen! Nog zo’n magisch moment: de allereerste inschrijving! Met de inschrijvingen van de gidsen begint Eureka te leven op de universiteit, maar zodra de deelnemers zich ook gaan inschrijven, leeft Eureka echt.

Op dit moment zijn we druk bezig met het nieuwe inschrijfsysteem. Dit jaar stappen we helemaal af van de betaling via acceptgiro’s en kun je alleen nog via internet betalen. Zo’n nieuw inschrijfsysteem brengt nogal wat veranderingen met zich mee. Niet alleen hebben wij zelf eerst moeten uitvogelen hoe we het wilden aanpakken en wat de mogelijkheden waren, ook moeten we de uiteindelijke opties duidelijk naar de nieuwe studenten communiceren en moet het verwerkingsproces van de inschrijfgegevens worden aangepast, net als de aanmelding op de maandagochtend tijdens de Eurekaweek.

Kortom, je moet er veel tijd in investeren, maar het nieuwe systeem is voor alle partijen duidelijker en beter, dus dat is die investering wel waard. Laat die eerste inschrijving maar komen!

Groetjes, Ilse

8 mei – Op de foto

Gedurende de Eureka periode worden er veel foto’s gemaakt, door ons, maar ook door anderen. Afgelopen week hebben we een ‘fotoshoot’ gehad in het park bij de Euromast. We hadden allemaal onze Eurekakleding aangetrokken (broek met trui of polo) en hebben de zonnigste plekjes in het park opgezocht om een paar leuke foto’s te schieten. De leukste foto komt in de folder, het vademecum en in het programmaboekje te staan. We zijn er nog niet uit welke dat gaat worden, dat doen we deze week, maar hierbij alvast een voorproefje.

De andere foto die afgelopen week is genomen is van de contractondertekening bij de Rabobank. Van links naar rechts: Patrick Verkaart, Eustache Bountzoukos, me en Edward van der Have (Manager Marketing van de Rabobank). Patrick en Eustache vormen het acquisitieteam van Eureka, oftewel zij moeten de sponsors binnenhalen om de Eurekaweek mogelijk te maken. Het gaat om een flink bedrag en na onderhandelingen met de Rabobank is het eerste deel hiervan binnen. De Rabobank is onze hoofdsponsor en omdat het om zo’n groot bedrag gaat, is dit moment op de gevoelige plaat vastgelegd. Nu de onderhandelingen voorbij zijn, kunnen we ons gaan richten op de invulling van de verschillende activiteiten waar zij deel uit maken. Dit betekent veel brainstormen en leuke ideeën bedenken en deze uiteindelijk natuurlijk ook waarmaken!!!

Zo, dat was weer een update, nu is het tijd om van het zonnetje te gaan genieten!

Groetjes, Ilse

1 mei – Gidsenwerving gestart!

Het is alweer eventjes geleden dat ik m’n eerste berichtje achterliet, maar hierbij weer verse nieuwtjes vanaf het Eurekafront!

Het is erg druk geweest de afgelopen twee weken, vooral met de voorbereidingen van de gidsenwerving en het maken van de Eurekafolder. De Eurekafolder is een folder die iedere nieuwe student die zich inschrijft aan de EUR begin juni van ons krijgt. Hierin vertellen we in het kort wat Eureka is, waar het programma uit bestaat en hoe je je kunt inschrijven. De folder wordt zowel in het Nederlands als in het Engels geschreven door Annemeike en Annemiek. Zij verzorgen dit jaar het drukwerk, hieronder valt bijv. de Eurekafolder en de poster voor de gidsenwerving. Omdat deze folder over de gehele Eurekaweek gaat, hebben zij van alle commissieleden veel informatie nodig over bijv. programmaonderdelen of de inschrijfprocedure. Als de tekst eenmaal klaar is, gaat deze naar onze ontwerper die er vervolgens een mooi geheel van maakt in de kleuren en het thema van Eureka. Over een paar weekjes hebben wij hier een flinke stapel dozen staan, met daarin duizenden folders die we naar de nieuwe studenten gaan sturen 🙂

Deze nieuwe studenten leren de EUR, Rotterdam en alle ins en outs van het Rotterdamse studentenleven kennen onder leiding van twee gidsen. Ieder jaar werven we voor Eureka een kleine 300 ouderejaars studenten die de nieuwe studenten wegwijs willen maken in hun studentenstad. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het een erg leuke manier is om de Eurekaweek nog een keer mee te maken! Vandaag zijn we gestart met de werving van deze gidsen via de gidsenposters die overal op de campus hangen. Ik heb al van flink wat mensen gehoord dat ze willen gidsen en de eerste aanmeldingen zijn al binnen! Het is altijd even afwachten hoeveel mensen zich uiteindelijk inschrijven, maar de laatste jaren zijn er zoveel mensen die willen gidsen dat we zelfs mensen moeten afwijzen! Aan de ene kant is dat wel erg jammer, maar het geeft wel aan dat veel mensen het graag willen doen!

De afgelopen maanden hebben wij op onze kamer al hard aan de organisatie gewerkt en nu begint het Eurekagevoel echt te leven, ook buiten de Eurekakamer, en dat is toch wel erg leuk! 🙂

Tot snel, Ilse

16 april – Constitutieborrel

Eén van de leuke dingen aan de studentenwereld is de hoeveelheid borrels die worden georganiseerd. Iedere studentenorganisatie weet wel een gelegenheid te vinden voor een borrel, zo niet, dan creëren ze er één. Maar naast dat die borrels leuk zijn, zijn ze ook bijzonder nuttig.

Ook wij als Eurekaweekcommissie hebben laatst een borrel gegeven, onze constitutieborrel. Met deze borrel vierden wij dat we als commissie waren aangesteld en zijn begonnen met de organisatie van de Eurekaweek 2006. Genodigden waren besturen/ commissies van de studentengezelligheids- en sportverenigingen, faculteits- en studieverenigingen en introductiecommissies uit andere steden. Zoals je ziet, een grote hoeveelheid en verscheidenheid aan mensen en dit is slechts een deel van iedereen waar wij mee samenwerken!

Het is heel leuk en gezellig om iedereen te zien, maar zo aan het begin van een nieuwe samenwerking, ken je nog niemand. Iedere vereniging heeft weer een nieuw bestuur of een nieuwe commissie die zich met Eureka bezighoudt, allemaal nieuwe gezichten. Leer die maar eens uit je hoofd…

Maar zoals ik al zei, borrels zijn niet alleen leuk, ze zijn ook nuttig. Tijdens de constitutieborrel komt ieder bestuur of commissie één voor één naar voren om zich voor te stellen en ons te feliciteren met onze aanstelling. Op deze manier maak je met iedereen kennis en kan je een beetje orde in die ‘gezichtenchaos’ brengen.

Daarnaast maak je een kort praatje met iedereen. Je zal elkaar nog vaak genoeg tegenkomen tijdens vergaderingen, dus op een borrel komen meestal andere onderwerpen aan bod. Op deze manier leer je iedereen ook eens op een andere manier kennen. Sommige mensen maken het je nog wat makkelijker door met een opmerkelijk cadeau te komen (zie foto). Oordeel zelf of dat positief of negatief uitpakt…

9 mei – Anadolu Kavagi = great view!

Hoi hoi! Weer een weekend achter de rug, weer een nieuw plekje in Istanbul ontdekt. Afgelopen zondag zijn we naar Anadolu Kavagi geweest, een soort vissersdorpje ‘up north the Bosphorus’, richting de Zwarte Zee. Met een boot zijn we de hele Bosporus over gevaren, het blijft mooi… Die boottocht is al een attractie op zich! In het dorpje aangekomen hadden we niet heel erg veel tijd voordat de boot weer terug zou gaan, maar genoeg tijd om naar boven te lopen naar de ruïne van het kasteel dat bovenop de berg staat. Het is een hele klim, eerst via een weg en daarna nog honderden treden langs restaurantjes en cafés, maar het is de moeite waard!

Eenmaal boven gekomen heb je een schitterend uitzicht over de Bosporus en de Zwarte Zee. Heel raar, maar het lijkt alsof er nooit een eind aan de Bosporus komt, hoever je ook kijkt naar het noorden, je ziet altijd de Bosporus en aan twee kanten schitterende huizen en groen. Maar na Anadolu Kavagi houdt ’t ineens op en is daar alleen nog maar water: de Zwarte Zee. Het klinkt misschien vreemd, maar die had ik daar nog niet verwacht, in mijn verbeelding was de Bosporus eindeloos, haha.

Anyway, het was weer een leuk dagje uit 🙂

Tot de volgende keer, ils

14 mei – Strandjes zoektocht

Het weer wordt steeds beter, jippie! En daarom had ik besloten dat het hoog tijd werd om eens een van de stranden aan de Zwarte Zee van dichtbij te gaan bekijken (zeker na het uitzicht van vorig weekend). Mailtje gestuurd en mensen opgetrommeld om mee te gaan en zo vertrokken wij zondag om 12 uur vanaf Taksim met een groep van 10 Dutchies en Duitsers richting Kilyos.

Het begin was zo slecht nog niet, een busrit langs de Bosporus met mooi uitzicht! Daarna moesten we overstappen en een half uur wachten op een busje dat ons vervolgens met angstaanjagende snelheid een berg over reed (wederom mooi uitzicht!). Ja, we reden naar boven… Sinds wanneer liggen stranden zo hoog? Nou niet dus, we werden ergens in de middle of nowhere gedropt en konden vervolgens nog een half uur lopen… Dat stond dan weer net niet in de Lonely Planet vermeld, grrr.

De strandjes liggen allemaal in baaien, dus het zag er weer schitterend uit, maar helaas was ik nog net iets te enthousiast geweest met mn strandplannen, het was toch nog echt (veels) te koud. Maar er lagen grote zitzakken, dus uiteindelijk hebben we toch nog lekker daar kunnen liggen, weliswaar met veel meer laagjes kleding aan dan verwacht, maar ach, strand is strand he 😉 Wat trouwens ook nog opmerkelijk was, was dat je vanaf het strand de grote tankers kon zien liggen die liggen te wachten voordat ze de Bosporus door mogen! Op de foto zie je zonaanbidders in bikini, met op de achtergrond de grote tankers, vrij aparte combi…

Dag dag! Ils

23 mei – Vriendinnetjesbezoek 🙂

Hoi! Afgelopen weekend had ik bezoek! Een van mn beste vriendinnetjes, Maaike, kwam me opzoeken! Joehoe! Dat was leuk 🙂 Vrijdag aan het eind van de middag pikte ik haar op op Taksim en waagden we ons aan een taxirit. Niet zo’n goed plan ivm de spits… Na 1,5 uur nog even ruzie gemaakt met de taxichauffeur, welkom in Istanbul Maaike… 😉 (het was mn eerste taxi-ruzie trouwens, nu niet een verkeerd beeld van mij krijgen he).

Anyway, de rest van de dagen (ze ging op dinsdagmiddag weer weg) hebben we heerlijk genoten van de stad en heel veel gezien en gedaan. We zijn o.a. naar Büyükada (het grote eiland) geweest, naar de wijken Kadiköy en Ortaköy, uiteraard de toeristische hotspots Ayasofya, Blauwe Moskee en de grote bazaar bezocht (weer een paar goede afdingacties ondernomen, hihi), naar de “draaiende mannen” (beter bekend als Whirling Dervishes) en naar de hammam voor een heerlijke scrub en massage behandeling! Je ziet het, het was een vol weekend! En daarnaast hebben we ook nog eens goed bijgepraat, lekker gegeten en nog meer leuke dingen gedaan. Dat het past in al die dagen 😉

Maar Maaike was niet de enige die ‘in town’ was, ook Hilde (vriendinnetje van de middelbare school) en haar moeder waren hier! Zij waren met zn tweetjes op stedentrip en op zaterdag hebben we een dagje met z’n vieren doorgebracht en heb ik reisleider gespeeld. Op de boten die van andere plekken vertrokken dan ik dacht na, ging dat geloof ik best goed, haha. Hilde weet uit eigen buitenlandervaring hoe erg je Nederlandse dingen kan missen en had een hele berg ‘Dutch stuff’ voor me meegenomen!! Zo heb ik vanochtend bijv. ontzettend genoten van een ontbijtje bestaande uit donkerbruin brood met boeren belegen kaas!! Hemels…

Ciao, Ilse

29 mei – Campus the place to be?! Op zaterdag?!?

Ja, je hoort het goed, waar onze campus over het algemeen vrij saai is, was het afgelopen zaterdag eindelijk eens leuk om hier in het weekend te zijn! Het was namelijk tijd voor het jaarlijkse lentefestival: SUSenlik! Op vrijdag waren er ook al bandjes en dingen te doen, maar op zaterdag werd er echt uitgepakt.

Tussen de faculteitsgebouwen waren de grasvelden omgetoverd in een festivalterrein. Er stond een podium waar verschillende (cover)bandjes optraden, een heleboel gesponsorde standjes (waaronder een Bridgestone racewagen?) en eettentjes. Daarnaast waren er nog een aantal activiteiten, zoals karten, paintball, een rodeostier, trampoline-achtig-ding, levend tafelvoetbal, etc. Kortom, een en al gezelligheid. Lekker de hele middag in het zonnetje in het gras gezeten/ gelegen.

’s Avonds was het tijd voor het grotere geschut. Het amphitheater dat naast mijn dorm ligt werd eindelijk eens gebruikt. Ik begon me al af te vragen of ze het puur voor de lol hadden gebouwd… Er waren drie optreden die alledrie een volledige show van een uur tot bijna twee uur weggaven! Eerst een Letse band, Brainstorm, onbekend, maar wel leuk. Daarna kwam Gogol Bordello, voor mij onbekend, maar ik geloof dat ze in Nederland best groot zijn (stonden ook op Pinkpop?). In ieder geval, zij maken een soort van gypsy-rock-achtige muziek. Leuk en opzwepend, maar het gevolg is dat iéderéén stond te springen en ik heb een hekel aan springende mensen om me heen… Op de een of andere manier springen die altijd op mij… Dus ik heb me snel uit de voeten gemaakt en in veiligheid gebracht op de tribune, hihi. De avond werd afgesloten door Nil, een Turkse zangeres, heel beroemd hier, wel een beetje te vergelijken met Nelly Furtado. Wederom leuk! Kortom, het was een goede dag!

Tot volgende week!

Ils

4 juni – Pannenkoekenparty!

Hai! Het einde van het semester nadert nu snel, nog maar één week te gaan hier op campus. Gister is de tentamenperiode begonnen, die duurt officieel twee weken, maar wij gaan zaterdag met een groepje exchanges op naar Bodrum om daar het einde van het semester te vieren. Die tweede week vullen we dus iets anders in, haha. 🙂

Einde van een semester betekent hard werken, tentamens, papers, etc. Afgelopen zaterdag lekker met Banu en Marion naar een van de eilanden geweest om te genieten van de zon, vers fruit en gewoon gezellig, even weer opladen voor de laatste week. Het was inderdaad heerlijk, lekker op de boot gezeten en daarna in een soort picknickpark een plekje gezocht. We waren eigenlijk op zoek naar een strandje, maar dat bleek te bestaan uit keien… dat ligt niet zo lekker… dan toch maar een graslandje. Op de weg daar naar toe nog een spannend stukje over een soort van klif/ afgrond gelopen. Kan je het je voorstellen: drie meiden met rokjes en 5 tassen die een steile rots beklimmen? Juist ja, hilarisch…

Zondag weer hard gestudeerd. Ben bezig met een paper over de representatie van vrouwelijke politici in de media en de rol van ‘tabloidization’ hierin. Dinsdag gaan we met de klas naar Kader, een organisatie die vrouwen stimuleert om de Turkse politiek in te gaan. Perfect voor mijn onderwerp dus!! Daarnaast heb ik woensdag m’n tentamen Turks, jaja, eens kijken wat ik in die 4 maanden heb opgestoken.

Vanavond was even een Nederlands hoogtepuntje in ons verblijf hier. Hilde (die een paar weken geleden is langs geweest) had ook pannenkoekenmix, poedersuiker en stroop voor me meegenomen, joehoe! Heb net een uur pannenkoeken staan bakken en ze waren héérlijk! Hild, mijn dank is groot (en die van Banu, Marion en Aylin ook)! 🙂

See ya!

Ils

23 juni – Travel through Turkey!

Haai! Dat is weer een tijdje geleden 🙂 Laatste keer was ik nog hard aan het werk aan mn paper… Maar inmiddels heb ik de IC (Information Center, ofwel chique naam voor de bieb, haha) verruild voor meer zonnigere plaatsen, lees meer ontspannende vakantieplaatsen! Even een update van de afgelopen twee weken.

De laatste week campus/ uni was even heel hard werken en een beetje stressen. Paper duurde uiteraard langer dan ik wilde, maar is af en denk wel redelijk goed geworden. Volgende week krijg ik mn cijfer, nog even afwachten dus. Verder moest ik me door een verschrikkelijk bureaucratische uitcheckprocedure worstelen, bestaande uit een soort handtekeningenjacht langs 9 verschillende afdelingen… Hoofdprijs is dat je de campus mag verlaten en je deposit terugkrijgt voor de dorms. 🙂

Anyway, de echte beloning was een vakantie in Bodrum! Samen met Banu, Marion, Inge, Thomas en Anwar vertrok ik op zaterdagavond met de nachtbus naar het zuiden. Daar aangekomen verwachten wij natuurlijk een zonovergoten strand, niet dus: regen! Ja, die ene keer in de maand dat het regent in Bodrum in juni waren wij daar, lucky us… Gelukkig klaarde het ’s middags weer op en hebben we de rest van de dagen heerlijk van het strand, de zon en de zee genoten!

Een voor een ging iedereen weer terug naar Istanbul, maar ik ben nog even gebleven, want Bas kwam namelijk ook nog langs! Acht weken je vriendje niet zien is niet zo leuk, dus die 5 dagen samen waren helemaal top! Nu komen we die laatste maand wel weer door 🙂

Afgelopen dinsdag ben ik alleen doorgereisd naar het oosten. Ik wilde graag nog wat meer van het land zien, aangezien ik de eerste vier maanden eigenlijk alleen maar in Istanbul heb gezeten… Helaas kon ik geen reispartner vinden omdat bijna iedereen weer terug naar huis gaat, maar dat er niemand anders mee gaat, betekent dat niet dat Ilse niet gaat! En ik heb er geen spijt van 🙂 Het is hier namelijk schitterend!

Eerst ben ik een dagje naar Pamukkale geweest, waar kalkhoudend water via een groot aantal ’terrassen’ naar beneden loopt, hetgeen een schitterend natuurfenomeen als resultaat heeft. Daarnaast lag Hierapolis, waar ik de oude ruines heb bekeken en van het uitzicht heb genoten vanaf het hooggelegen theater.

Een dag later ben ik met een nachtbus naar Capadoccia gereisd, ongeveer in het midden van het land. Dit gebied bestaat uit een groot aantal valleien en is wereldberoemd om zn zogenaamde ‘fairy chimneys’. Moelijk uit te leggen, maar door vulkanische uitbarstingen millennia geleden en erosie door water en wind is een hele bijzondere omgeving ontstaan, die vooral heel heel erg mooi is! Overal heb je waanzinnige uitzichten, geweldige rotsformaties, kloosters en dorpjes die volledig in de rotsen zijn gebouwd en schitterende valleien! Adembenemend! Twee dagen heb ik een tour gedaan, waarbij je met een gids langs alle hotspots gaat, vandaag ben ik met Shane (een Ierse jongen uit mn hostel) en Spotty (hostel hond) door een andere vallei gelopen naar een kasteel in een dorpje verderop. Erg grappig om een hond als gids te hebben, haha! Maar hij deed het erg goed! Behalve toen hij liever in de schaduw lag dan terug wilde lopen…

Maar goed, dit lijkt me wel weer even genoeg info! Binnenkort weer terug naar Istanbul om mn onderzoek voor te bereiden en dan is het tijd voor het echte werk… spannend!!!

See ya! Ils

2 juli – Van kunstenares naar levend standbeeld

Hoi! Laatste keer zat ik nog in het schitterende Capadoccia, inmiddels ben ik in Kütahya beland voor mn onderzoek. In de tussentijd nog een paar dagen in Istanbul verbleven om mn deposit op te pikken (duurde uiteraard een dag langer dan gepland) en even van de hitte te ‘genieten’… Niet normaal! Je hebt het ongetwijfeld op het nieuws wel gehoord, afgelopen week was het hier echt te heet. Woensdag was het in de stad maar liefst 42,2 graden in de SCHADUW! De heetste dag in Istanbul sinds 78 jaar, lucky me… Ik ben met wat vrienden naar Cevahir gevlucht, Europa’s grootste shoppingmall en tevens een heerlijk koele airco omgeving, joehoe!!

Een dag later ben ik naar Iznik vertrokken voor het eerste deel van mn onderzoek. Erg spannend! Maar de mensen waren superlief en ik heb een paar leuke en uiterst nuttige dagen gehad. Ali, de eigenaar van mn hotel, was zeer behulpzaam en gezellig! Hij nam me mee naar een bevriende familie, waar ik mn talenten als keramiekschilderes heb verkend, haha! Een dag later mocht ik mn eigen geschilderde schoteltje ophalen. Niet van echt te onderscheiden 😉 Verder heb ik het dorpje verkend, de bezienswaardigheden bezocht, van de mooie zonsondergangen genoten en medewerking gekregen van verschillende keramiekproducten bij mn onderzoek. Joehoe!

Inmiddels zit ik in Kütahya, de andere stad waar ik mn onderzoek over doe, en ga ik hier zometeen op onderzoek uit. Gister aan het eind van de middag al een beetje rondgewandeld en ik geloof dat ik de nieuwe bezienswaardigheid van het stadje ben. Ik ben er inmiddels aardig aan gewend om aangestaard te worden (daar zijn Turken erg goed in…), maar hier slaan ze bijna steil achterover van mijn verschijning: een buitenlander?! huh?!? Een TOERIST?!? Hmja, de toerisme industrie is nog niet echt bloeiend te noemen nee.

Volgende keer meer! Oh, inmiddels is het aantal dagen tot mn terugkeer naar Nederland bijna op twee handen te tellen. Volgende week donderdagnacht zit ik weer in het vliegtuig terug…

Tot snel, Ils

10 juli – Wat wil ik nog doen voordat ik naar huis ga?

Hey! Ik ben weer terug in Istanbul, nog maar een paar daagjes dan vlieg ik naar huis… Gelukkig zijn de laatste dagen hier absoluut niet saai geweest, haha. Voor mn onderzoek zat ik vier dagen in Kütahya, waar ik een aantal bijzondere dingen heb gezien/ meegemaakt. Zo heb ik de toeristische bezienswaardigheden bezocht, waaronder ook twee aparte musea vielen.

Het eerste museum bevond zich op de basis van de luchtmacht! Maar natuurlijk, dat is een hele logische plek om een museum te verstoppen… Toen ik daar aankwam en mijn rol als ‘domme toerist’ speelde, zag je de soldaten schrikken: “oh jee… ze spreekt geen Turks… en ze lijkt wel een toerist… wat moeten we hier mee?” Dus werd de algemene Turkse oplossing hiervoor aangedragen: ga zitten, wil je thee? we halen er iemand bij die Engels spreekt. En ja hoor, 5 minuten later had ik mijn eigen persoonlijke tolk die me meenam naar het museum en de persoonlijke rondleiding zo goed en kwaad als het ging voor mij vertaalde. Erg grappig om te zien dat het museum ineens onder de belangstelling van menig commandant stond toen ik daar binnen was… ja mannen, er is een vrouwelijke toerist de basis binnen gedrongen. Uiteindelijk bleef de commandant van mijn tolk hangen en stond erop me lunch aan te bieden. Zijn Engels was niet toereikend voor een gesprek, dus de tolk ging ook mee. Later bleek bijvoorbeeld dat ik de EERSTE buitenlandse vrouw was die hij ooit had gezien! Ok, het was een jonge commandant, maar dan nog! Vrij bizar…

Het tweede museum, was meer een museumpje. Volgens het toeristische gidsje en de plattegrond, moest in de buurt van de Karaa straat een privé museum zitten. Maar zonder de hulp van de buurtbewoners kom je daar niet in… Ik kon het niet vinden, dus ging het vragen, nadat er nog 3 anderen bij waren gehaald en er een telefoontje was gepleegd, werd mij verteld over een half uur terug te komen, dan zou degene met de sleutel er zijn. Hij moest namelijk uit een dorpje 10 km verderop komen. Uhm ok. Een half uur later kwam de man aanscheuren en ging hij mij voor naar een huis waarvan ik nooit zou hebben vermoed dat daar zo’n gigantische keramiekverzameling in schuil ging. Het huisje bestond vier kleine kamertjes en een relatief brede gang en iedere centimeter was gebruikt om borden, vazen, poppetjes en andere dingen van keramiek neer te zetten! Propvol stond het! Je zou er een groot museum mee kunnen vullen!

Naast deze twee musea heb ik nog een heleboel andere dingen gezien en mensen gesproken. Ik moet nog wat vragen beantwoord krijgen van het toerisme departement, maar die moeten eerst naar het Turks vertaald worden, hun Engels was namelijk niet goed genoeg om goede antwoorden te krijgen. Verder denk ik dat ik mn onderzoek goed heb kunnen uitvoeren in Kütahya, jeej!

Dat was ook nog wat trouwens! Voor het toerisme departement van Iznik moest ik naar Bursa, een stad die daar vlakbij ligt. Kom ik daar aan, spreekt er niemand Engels. Wel Frans, maar ja, mijn Frans beperkt zich tot ‘je ne parle pas Francais’, dus dat schiet niet op. Ik in mijn beste Frans/Turks/Engels vragen of ze in Bursa inderdaad zich bezighouden met het beleid van Iznik. Het enige wat die man mij kan vertellen is dat het toerisme bureau in Iznik dicht is. Ja dat heb ik gezien ja, maar doen jullie het nu dan? Nee nee, het toerisme bureau in Iznik is dicht. Uhm, juist… Dat was dus wel even een domper, want nu weet ik nog niets! Hopelijk kan ik via via nog het een en ander achterhalen!

Nou ik zal jullie niet te lang bezighouden met nog meer verhalen, ik ben tenslotte bijna thuis 😉 maar nog leuk om even te vermelden is dat Bursa een erg leuke stad is (vlakbij Istanbul ook), ik ook nog maar even doorgegaan ben naar Ankara waar ik werd rondgeleid door Ali (vriend van de uni) en gisteravond ineens voor een podium aan de Bosporus stond waar Shakira een geweldige show weggaf! Allemaal nog even doen voordat ik terug ga! Haha!

Ciao! Ils

18 juli – Pitstop in Nederland

Hoi! Ik ben weer thuis! Vorige week donderdagochtend zette ik weer voet op Nederlandse bodem na exact 5 maanden Turkije. Heel raar om weer terug te zijn, maar ook wel heel erg leuk om iedereen weer te zien!

Mijn laatste dagen in Istanbul heb ik nog lekker rondgehangen met vrienden en ik ben naar het Dolmabahçe paleis (waar de laatste sultan heeft gewoond en Atatürk is overleden) en het Istanbul Modern museum geweest, twee plaatsen waar ik al lange tijd een bezoekje aan wilde brengen.

Donderdagochtend heeel erg vroeg was het tijd om het vliegtuig in te stappen… Ik vind het heel erg jammer dat het Turkije avontuur voorbij is. Ik heb zo ontzettend veel gedaan en gezien, nieuwe mensen ontmoet, de Turkse cultuur beter leren kennen en vooral ook heel veel lol gehad! Het is niet leuk om daar afscheid van te moeten nemen. Aan de andere kant ben ik ook blij om weer thuis te zijn en iedereen weer te zien, want ik begon iedereen wel te missen…

Toen ik thuis kwam werd ik door mn broertje eerst aan het grote nationale Starrenburg Inburgeringsexamen onderworpen. Hierin zat o.a. de onmogelijke vraag: wat was de natste dag van juni? (de 17e :-), nog goed gegokt ook) en andere meer persoonlijke vragen. Ben met vlag en wimpel geslaagd: alle tien goed! Erg grappig! En vrijdagavond werd ik verrast door een etentje met mn beste vriendinnen! Superleuk!

De rest van de week heb ik rustig aan gedaan. Weer met vrienden afspreken en bijpraten. En ik ben zowaar bezig met een grote opruimsessie van al mn troep (die weer terug gaat) in mn kamer… jeej… Maar ik moet al weer bijna inpakken, want vrijdagochtend ga ik al weer weg! Dit maal naar Zuid-Frankrijk voor twee weken vakantie met Bas! Na een half jaar worden wij weer een normaal stel, best eng! 😉

Tot over een paar weken! Fijne vakantie!

9 augustus – Je ne parle pas Français… wel Turks…

Joehoe! Ben weer thuis en dit keer blijf ik voorlopig maar eens in Nederland, haha. De vakantie was heerlijk! Ik wil jullie niet jaloers maken, maar het weer was perfect en het strand en leuke steden als Cannes, Nice en Monaco lagen om de hoek 🙂 

 

Wat wel een kleine schok was, was mn Franse talenkennis… Nou is Frans nooit mijn favo vak geweest, verre van zelfs, maar dit ging me toch wel een beetje te ver. Iedere keer als ik iets simpels als brood bestellen of kaartjes voor de bus in het Frans wilde bedenken, sprongen er alleen maar Turkse woorden mn hoofd in! Whaa! Mn Turks is beter dan mn Frans?!? “Une croissant et deux baguettes, lütfen” …. Of ik nog 50 cent erbij had? “Evet”… Na een week had ik ‘lütfen’ en ‘evet’ weer netjes vervangen door ‘s’il vous plait’ en ‘oui’, pfew…

Op 1 augustus werd ik een jaartje ouder, 23 alweer! Die dag uiteraard allemaal leuke dingen gedaan 🙂 Overdag lekker op het hippe strand in Cannes gelegen en de zevende Harry Potter uitgelezen en ’s avonds naar Monaco! Daar hebben we in de haven wat gegeten, waarbij ik als toetjesliefhebber uiteraard ook een lekker toetje wilde hebben. Nu had Bas stiekem bij de serveerster ook om een sterretje gevraagd, waar hij alleen ook niet op gerekend had was dat daar ook zes zingende obers bij hoorden, haha! Mijn toetje kwam onder begeleiding van een vrolijk “Happy Birthday to you!” naar onze tafel gesneld, hihi, en het was heerlijk. Daarna hebben we eerst een bezoek gebracht aan hét casino van Monaco: Le Casino. Supermooi, maar ook superduur… Die minimale inzetten waren toch net iets te hoog, dus nog maar even een deur verder naar een ander casino om zelf iets in te zetten, haha.

Je ziet het, het was een heerlijke vakantie. Vooral om na een half jaar (bijna) zonder elkaar, even lekker alleen met Bas te zijn en ook weer samen naar huis te gaan was heerlijk! Volledig ontspannen en gebruind ga ik me nu weer op het studiewerk storten.

Tot volgende week, ils

Weblog Ilse

Hoi! Ik ben Ilse Starrenburg, 22 jaar, en op deze weblog zal ik je op de hoogte houden van alles wat er in mijn leventje voorbij komt. Na deze zomer de bachelor Algemene Cultuurwetenschappen te hebben afgerond, ben ik dit collegejaar begonnen met de master Media en Journalistiek. Voor mijn master studeer ik vanaf februari een aantal maanden in het buitenland, in Istanbul om precies te zijn, aan de Sabanci University. Meer weten? Lees mn weblog 🙂