Wonen bij een hospita is een goed alternatief, maar ‘zorg ervoor dat je een huurovereenkomst hebt’

Promovenda Nuria is vol lof over haar hospita, een vijftigjarige alleenstaande vrouw. Voordat ze naar Rotterdam verhuisde, vertelde ze een kennis in Cuba dat ze op zoek was naar woonruimte. “Die kennis zei: ‘Je moet deze vrouw leren kennen. Ik denk dat jullie het fantastisch met elkaar zouden vinden’”, vertelt ze. En dat bleek waar te zijn. Twee jaar geleden trok ze in bij de vrouw en ze vindt het heel jammer dat ze binnenkort gaat verhuizen. “Ze is zo lief, ze neemt me mee op leuke uitjes, kookt voor me en geeft me advies over mijn levensproblemen. Ze is echt familie voor me geworden”, zegt Nuria.

De overheid wil de wet voor hospitaverhuur wijzigen om het aantrekkelijker te maken om iemand in huis te nemen. Vooral voor studenten zou wonen bij een hospita een uitkomst kunnen zijn, omdat er volgens de makers van de Landelijke Monitor Studentenhuisvesting over acht jaar nog altijd tussen de 26 en 42 duizend studentenwoningen te weinig zullen zijn.

Ook de Erasmus Universiteit zet zich hiervoor in. In juli riep het International Office medewerkers op om via Hospi Housing een (internationale) student in huis te nemen. Alle beetjes helpen om de kamernood tegen te gaan, zegt Karen de Man van het International Office. “Het is niet voor niets dat we internationale studenten adviseren om niet te komen als ze geen kamer hebben. Wij kunnen het landelijke probleem helaas niet oplossen, maar hospitaverhuur biedt een goed alternatief voor studenten.”

Om buitenlandse studenten bij hospita’s onder te brengen, werkt het International Office samen met de gemeente en Hospi Housing, een online platform dat huiseigenaren met een leegstaande kamer koppelt aan mogelijke huurders. “We informeren nieuwe studenten over hospitaverhuur, want ze zijn niet altijd bekend met deze woonvorm”, legt De Man uit. “Daarnaast kunnen ze zelf een account aanmaken op de website en zoeken naar een match.” Dit jaar heeft het platform 750 studenten in heel Nederland gekoppeld aan verhuurders, waarvan 50 in de regio Rotterdam.

Uitwisselingsstudent Sara heeft zo onderdak gevonden. Hoewel ze haar huisbazen geen familie noemt, is ze tevreden over haar woonsituatie. Ze huurt een kamer bij een stel in een eengezinswoning in Schiedam. “We hebben eigenlijk geen regels in huis. De dagelijkse routine gaat vanzelf”, vertelt ze. Ze ervaart geen irritaties over het gebruik van de keuken en badkamer. “De huiseigenaren ontbijten bijvoorbeeld niet, dus ik heb ’s ochtends de keuken voor mezelf. In de avond koken we soms samen. Het is ook geen probleem om de badkamer om de beurt te gebruiken.”

Je kan het Nederlandse dagelijks leven van dichtbij meemaken als je bij een hospita woont, zegt Sara. “Ik kan mijn hospita bijvoorbeeld vragen waar ik Italiaanse producten het beste kan kopen, of hoe ik ergens het snelst kan komen”, zegt ze. Wat ze minder prettig vindt? “Je hebt weinig ruimte voor jezelf. Ik zit bijvoorbeeld niet echt in de woonkamer omdat de verhuurders vaak daar hangen,” zegt ze. “Ook heb je minder privacy. Je huurt een kamer in een huis, dus de rest van de ruimte moet je delen.”

Julian heeft juist minder goede ervaringen met zijn hospita. De student ervaart vooral een gebrek aan privacy. Via via kreeg hij een kamer bij verhuurders in Capelle aan den IJssel. Zijn kamer bevindt zich op de begane grond van een eengezinswoning. Woonkamer, keuken en badkamer – die hij deelt met de eigenaren van het huis, een ouder stel met volwassen kinderen die uit huis zijn – zijn op de eerste verdieping. “Tijdens de bezichtiging legde de man al veel regels op: geen vrienden uitnodigen, zuinig zijn met water en elektriciteit en geen verwarming aanzetten als de temperatuur boven de 17 graden is”, vertelt hij. “Een beetje streng, maar het klonk redelijk. Bovendien had ik geen andere opties.”

Zijn kamer kan op slot, maar de eigenaren hebben een extra sleutel. “Dat vond ik geen probleem, maar ik merkte dat ze mijn kamer binnengingen als ik er niet was, want ik kreeg opmerkingen over de rommel in mijn kamer”, vertelt hij. “Een keer lag ik de hele dag in bed omdat ik me niet lekker voelde. Mijn hospita dacht dat ik weg was en kwam mijn kamer binnen. Ze schrok toen ze me zag. Ze zei dat ze wilde controleren of de verwarming uit was en de ramen dicht waren. Sindsdien doe ik de deur op slot en laat ik de sleutel aan de binnenkant van de deur als ik in mijn kamer ben”, vertelt Julian.

Zorg ervoor dat je een huurovereenkomst hebt als je bij een hospita woont, adviseert Julian. Zelf heeft hij er geen, omdat de huiseigenaren familievrienden zijn van zijn kennis. “Een keer moest ik tien euro bijbetalen omdat ik volgens mijn hospita te veel was had gedraaid die maand. Ik was net terug van twee weken vakantie en had een berg vuile was in mijn koffer. Die moest ik toch kunnen wassen?”

Dit soort situaties zijn Hospi Housing niet onbekend, zegt oprichter Daan Donkers. “Maar het komt niet veel voor”, zegt hij. Van duizend matches komen er ongeveer tien klachten binnen. Meestal zijn het kleine irritaties die oplopen, zoals studenten die klagen dat hun hospita te streng is, of hospita’s die zich ergeren aan studenten die te lang douchen of te laat thuiskomen.

Om de veiligheid van studenten te garanderen, voert het bedrijf van Donkers een screening uit. Elke hospita die zich aanmeldt, wordt gecontroleerd. “We hebben een intakegesprek met ze om te weten wat hun motivatie is”, legt hij uit. “Ook komen we langs om te kijken of de kamer geschikt en brandveilig is, en of de huurprijs redelijk is.” Donkers geeft toe dat sinds de corona en met 3.000 kameraanbieders de meeste screenings tegenwoordig online plaatsvinden.

Als er een conflict is tussen de student en de hospita, probeert Hospi Housing te bemiddelen, zegt Donkers. En als het niet opgelost kan worden, kan de student worden overgeplaatst naar een van de SOS-huizen. “Dit zijn mensen die niet continu een student in huis willen, maar bereid zijn studenten op te vangen in noodgevallen”, legt Donkers uit.

Afgelopen zomer plaatste het platform twee EUR-studenten in SOS-huizen. “Het International Office heeft ons gevraagd of we spoedhuizen hadden voor twee studenten die geen woning konden vinden terwijl de colleges al begonnen waren”, vertelt Donkers. De Man bevestigt dit. “Daarom zeggen we ook altijd tegen studenten: als er iets is, kom naar ons toe. We zullen ons best doen om te helpen”, zegt De Man.

Volgens Donkers is er maar één sleutel als je bij een hospita woont: “Communicatie. Je moet alles kunnen bespreken, zodat het voor iedereen prettig wonen is.”