“Ik moest vragen of ik de rolstoel mag”, roept een meisje de EHBD-cabine in. “Is dat voor die schouder die uit de kom is?”, reageert Nico koel. “Ja, ze kan niet lopen van de pijn”, zegt het meisje. Het is 13.10 uur en de sportdag is officieel tien minuten bezig.
Nico en Jolande Boef staan dit jaar met hun team voor de veertiende keer met hun EHBD-dienst op de Eurekaweek. Dat is EHBO met een specialisme in drank- en drugsgebruik, kennis die handig is als je met studenten werkt. Het echtpaar is wel wat gewend. Ze werken ook voor commerciële feesten, bijvoorbeeld in de Maassilo. “We zien niet alleen of iemand drugs gebruikt, maar ook welke combinatie van drugs”, zegt Jolande. Vergeleken met wat ze op dat soort feesten tegenkomen, is de Eurekaweek tam. “Soms zien we dertig studenten op een dag, soms zijn het er drie”, vertelt Jolande. Ze komen meestal voor pleisters of paracetamol. Of om te vragen waar de wc is. “Twee jaar geleden hadden we ongeveer zeventig wespensteken”, vertelt Nico, “je bleef uitzuigen.”
112
Het heftigste dat ze meemaakten tijdens de sportdag? “Jaren geleden wilde een jongen bij de sportdag indruk maken op een meisje. Ik zag het helemaal gebeuren”, vertelt Jolande. Hij maakte een salto op een springkussen en kwam verkeerd terecht. Hij brak zijn rug. 112. “Er was gelukkig een medic op de motor in de buurt die het bericht meteen op zijn radio ontving, hij was er binnen enkele minuten.” De ambulancebroeders hesen hem even later in een harnas de ambulance in. “Het kwam gelukkig helemaal goed”, zegt Nico.
“Iemand is flauwgevallen,” zegt een meisje als ze hijgend aankomt bij de hulppost. We volgen haar. Voor een picknicktafel zit een jongen op de grond, in elkaar gezakt. De hulpverleners praten even tegen hem, hij drinkt wat water, en dan wordt de jongen aan de arm meegenomen. Bij de EHBD zetten ze hem op een tuinstoel. Hij krijgt een Dextro-tablet en zijn bloeddruk wordt gemeten. “Ik weet niet of het aan deze week ligt, of dat ze het nooit doen, maar studenten zorgen niet goed voor zichzelf. Ze eten en drinken te weinig. Of ze raken oververmoeid”, vertelt Jolande.
Van fiets gevallen
Ondertussen komt een 19-jarige geneeskundestudent met een zwellende bult onder zijn oog en een schaafwond op zijn kaak naar de hulpverleners toegelopen. Hij ziet eruit alsof iemand hem een blauw oog heeft geslagen. In de kraag van zijn groene shirt, waarop staat dat hij een gids is, zit een gat. Hij neemt plaats op het bankje in de cabine en krijgt een cooling pad dat hij onder zijn oog moet houden om de zwelling te verminderen. “Ik ben maandagavond dronken van mijn fiets gevallen op de Erasmusbrug.” Van de warmte van de sportdag is de wond lelijk gaan zwellen.
Het meisje waar hij samen mee naar huis fietste, riep hem toe dat zij sneller ging. “Ik dacht dat ze me uitdaagde voor een race”, vertelt hij met een glimlach op zijn gezicht. Toen hij viel, kwam er een man uit een zwarte bus die zei dat hij van de politie was. Die spoelde zijn wond met water. De hulpverleners kijken naar zijn wonden en vragen hem of hij symptomen van een hersenschudding heeft. “Als iemand het vraagt, zeg ik dat ik met vijf jongens heb gevochten.”
