Bezittingen weg, geen verwarming en intimidatie. Studenten worstelen met huisbazen

Caterina Canali (20, Life Sciences) ging afgelopen herfst op uitwisseling naar Engeland. Voor haar vertrek haalde ze haar kamer leeg en sloeg haar spullen op in een bergruimte. Bij haar terugkeer uit Engeland bleken alle spullen verdwenen.

De berging bleek in de tussentijd opnieuw geschilderd en leeg. Ze vroeg een buurvrouw die onlangs in het appartement naast haar was komen wonen hoe dat zat. Dat appartement had de buurvrouw gekocht via woningbureau Niya. Deze vrouw bleek degene te zijn die de berging (die nu van haar was) geschilderd had; zij beweerde dat deze geheel leeg was toen ze het appartement kocht.

Het bleek dat Niya de kamer had leeggehaald. Caterina kwam erachter dat er vijf jaar geleden een ruil had plaatsgevonden: de toenmalige huurders van beide appartementen hadden destijds van berging geruild en de sleutels daarvan gewisseld. De volgende huurders en verhuurders waren daarvan niet op de hoogte. Caterina maakte dus onbewust gebruik van een berging die van Niya was, en niet van de verhuurder van Caterina, ’t Goeiehuys.

“Ik had er boeken, dagboeken, foto’s, posters, lp’s, cd’s, dvd’s, huisraad, sieraden en 400 euro contant geld opgeslagen”, herinnert Caterina zich. De sentimentele waarde van de zoekgeraakte spullen zit haar nog het meest dwars.

Volgens haar waren zowel ’t Goeiehuys als Niya weinig behulpzaam. “Hoe konden ze nu niet weten dat er van berging was geruild?”, vraagt Caterina zich af. “Ik ben er in januari 2022 komen te wonen; toen heb ik een bos sleutels gekregen, waarvan er een van de berging was. Hoe kon ik nu weten dat die van de verkeerde berging was?”.

Caterina wendde zich tot gratis juridische hulp, maar kreeg te horen dat een procedure nergens toe zou leiden. Caterina zegt verder dat ’t Goeiehuys weigert om de zoekgeraakte spullen te vergoeden, tenzij ze bewijs van eigendom kon overleggen, zoals aankoopbewijzen. “Dat is toch absurd – bewaar jij alle bonnetjes voor alles wat je koopt? Waar slaat dat op!”, zegt Caterina. “Ik kom al twee weken nauwelijks mijn kamer uit. Als ik hier te lang over nadenk, trek ik het niet meer.”

Zowel ’t Goeiehuys als Niya zijn benaderd voor commentaar. ’t Goeiehuys spreekt tegen dat het ‘weinig behulpzaam’ was en zegt dat ze ‘er alles aan hebben gedaan om de spullen terug te vinden’. Het bureau zegt contact te hebben opgenomen met de buren en voormalige huurders om te proberen het probleem op te lossen en bevestigt dat ‘vroegere huurders onderling van berging hadden geruild zonder dat de verhuurder of Niya daarvan op de hoogte was’.

Niya zegt dat de berging en het daarbij behorende appartement waren ontruimd voor de verkoop. Volgens Niya zijn er twee verklaringen: de berging werd onrechtmatig gebruikt, of ’t Goeiehuys heeft de berging onbedoeld ter beschikking gesteld aan Caterina. Hun verhuizers zouden hebben gezegd dat de spullen in de berging ‘oude troep was’ en ze daarom hebben weg gegooid.

Voordat Lian Oyerbides (52, student Maritiem Vervoer en Recht) in augustus naar Rotterdam verhuisde, had ze een kamer geregeld via HousingAnywhere. Maar in oktober zat ze opeens twee weken zonder verwarming of warm water, waardoor ze ziek werd. Instructies van de verhuurder om de ketel opnieuw op te starten hadden geen resultaat. Vervolgens kwam er een klusjesman langs die ‘er hier en daar een klap op gaf en vervolgens zei dat ik tien minuten moest wachten’, maar dat werkte ook niet.

“Ik moest water koken om me te wassen en heb drie dekens gekocht”, herinnert ze zich. “Ik droeg alles wat ik had om warm te blijven.” Lian had daarnaast te kampen met lekkende verwarmingsbuizen. Ze vertelde haar huisbaas dat ‘de woning minimaal een derde van de maand onbewoonbaar was geweest’ en vroeg om een korting op haar huidige huur van 750 euro. Haar verzoek werd afgewezen. De huisbaas beweerde ‘meer dan 800 euro’ te hebben uitgegeven om de problemen te verhelpen. Erger vindt ze dat de leidingen nog steeds lekken. “Hij vertelde me dat ik een handdoek om de leiding moest wikkelen en er een kopje onder moest zetten om het water op te vangen, om de vloer niet te beschadigen”, vertelt Lian. “Dat is toch niet mijn verantwoordelijkheid om daarvoor te zorgen?”

Lian was zelf huisbaas toen ze in de Verenigde Staten woonde. “Dit zou voor mij als huisbaas ondenkbaar zijn geweest”, zegt ze. “Als een huurder een probleem meldde, probeerden we dat altijd binnen 48 uur op te lossen.”

Lian beweert dat ze niet de enige is die problemen heeft met haar woning. Volgens haar zijn veel studenten van haar opleiding vertrokken vanwege vergelijkbare problemen. “Ze studeren vanuit hun thuisland en komen hier alleen voor de tentamens. Sommigen van hen hebben contact opgenomen met de universiteit, maar kregen geen enkele hulp.”

Lians huisbaas is verzocht om commentaar, maar heeft niet gereageerd.

Annelore (20, Psychologie) woonde met haar vriend en twee andere huisgenoten in een huis dat altijd rommelig was, volgens Annelore veroorzaakt door twee andere huisgenoten. Op een dag, toen er niemand thuis was, kwam de huisbaas onaangekondigd langs om een warmwaterprobleem in de keuken op te lossen en belde boos naar Annelores vriend, ‘schreeuwend’ over de troep in huis. Volgens Annelore mocht de huisbaas het huis niet eens betreden, omdat hij zijn komst niet van tevoren had aangekondigd.

Annelore en haar vriend kwamen thuis toen de huisbaas nog aanwezig was en legden uit dat zij niet verantwoordelijk waren voor de troep. “Hierop begon hij tegen me te schreeuwen en zei dat ik geen smoesjes moest verkopen”, zegt Annelore. “Je gaat niet naar je werk of je studie tot je deze rotzooi hebt opgeruimd. Mijn vriend vertelde hem dat hij ons niet kon vertellen wat we in ons privéleven moeten doen.”

Hierna escaleerde de situatie. “De huisbaas ging door het lint en ging vlak voor mijn vriend staan, borst tegen borst, en zei hem: ‘Jij vertelt me niet wat ik wel en niet kan doen. Probeer me maar eens te vertellen wat ik moet doen en je zult zien wat er gebeurt. Dan begin je een gevecht dat je niet zal winnen.” De huisbaas begon hen vervolgens, nadat ze naar hun slaapkamer waren gegaan, uit te schelden, aldus Annelore. “Hij trok onze slaapkamerdeur open en schreeuwde naar ons dat we uitvreters en varkens waren.”

Annelore nam een deel van de woordenwisseling op en raakte ‘overstuur’. Ze maakte de huisbaas wijs dat ze weggingen om schoonmaakspullen te kopen, maar pakte samen met haar vriend wat waardevolle spullen en haastte zich naar het politiebureau. Ze kon echter geen aanklacht indienen tegen de huisbaas omdat deze volgens de politie geen directe bedreigingen had geuit. Ze besloten meteen te verhuizen. “Omdat hij zichzelf in het huis had gelaten en zich agressief gedroeg, vonden we het huis niet meer veilig “, vertelt Annelore.

Annelore verzamelde al haar spullen en verhuisde tijdelijk naar haar ouderlijk huis in Vlissingen. Ze heeft ook een klacht ingediend bij de huurcommissie.

EM kon de verhuurder niet bereiken omdat Annelore zijn contactgegevens niet wilde delen uit angst voor represailles. De gespreksopname van de ruzie is door EM geverifieerd.