Van obscure taxiritjes tot interviews met regisseurs: deze studenten zijn vrijwilliger op het filmfestival

De avond voor haar eerste dag bij het IFFR heeft Talita Berz (21, Communicatie en Media) nog niets gehoord over haar rooster. De paniek daarover was net wat gezakt toen ze een telefoontje kreeg: “Zorg dat je morgenochtend om kwart voor zes bij De Doelen bent, waar een taxi je ophaalt.” De bestemming van de taxi was nog onbekend.

Ze stond heel vroeg op en fietste naar het festival, ondertussen louche mannen die ritjes aanboden en naar een vuurtje vragende studenten ontwijkend.

Eenmaal in de IFFR-taxi sprak de chauffeur alleen Nederlands. Dankzij haar twee maanden durende introductiecursus Nederlands wist Talita te ontcijferen dat haar bestemming Schiphol was, waar ze een punk latino regisseursduo uit San Francisco zou oppikken.

Na een ‘gek, experimenteel en abstract’ gesprek over filmkunst om 7 uur ’s ochtends, kwamen Talita en de kwetsbare filmrollen die de crewleden bij zich hadden veilig aan in Rotterdam.

Dit soort verhalen worden steeds gewoner voor Talita, die extravagante regisseurs ontvangt en begeleidt naar voorstellingen en interviews in de stad. Ze heeft ook minder filmische ontmoetingen meegemaakt, meestal met topregisseurs wiens ego’s ‘een mix zijn van Quentin Tarantino en David Lynch’.

Wiktoria Filip (19, ook Communicatie en Media), is vrijwilliger bij een van de zes kunstinstallaties van het IFFR. Haar werkplek in het UBIK-theater heeft vijf virtual reality (VR) eenheden.

De 360-graden-projecten breiden het begrip cinema uit door kijkers mee te nemen naar de woonkamer van breiende oma’s in Zuid-Afrika, zonnende toeristen aan de kust van Japan, of te schommelen in een speeltuin in het post-apocalyptische Tsjernobyl.

Voor de meeste mensen is de VR-ervaring bij UBIK hun eerste. “VR is een heel vreemd concept, niet alleen voor mij, maar voor iedereen die hier is”, bekent Wiktoria. De technologie uitleggen aan oudere bezoekers was vooral moeilijk voor haar. “Ze zijn volledig afgesloten van de buitenwereld zodra de headset is opgezet, dit verwart oudere mensen een beetje.”

De tip van Wiktoria: A los libros y a las mujeres canto from Spanish director María Elorza (niet meer te zien op het festival)

“Dit was de eerste film die ik zag op IFFR en ik werd verrast door de aanpak. Het is een documentaire, maar met veel goed doordachte cinematografische elementen.”

“Het hele vrijwilligerswerk is een beetje chaotisch”, vat Julia Rozentsvit (IBCoM) haar ervaring als ‘flying tiger’ samen. De dagen beginnen deze week voor Julia bij De Doelen. Daar wacht ze af of er hulp nodig is bij een van de theaters.

Voor een van de ‘chaotische incidenten’ moest ze in De Doelen rondrennen om mensen naar de juiste bioscoop te verwijzen. “Het tegenhouden van mensen om ze te vragen ‘waar ga je heen?’ is superraar, vooral omdat niemand naar die film ging”, lacht ze.

Die chaos was een uitzondering. Julia bekent dat ze vooral zit te wachten op opdrachten. “Om eerlijk te zijn denk ik dat het IFFR veel meer vrijwilligers inhuurt dan nodig is. Een groot deel ervan is sociaal, om een gemeenschap te creëren. Ze willen dat mensen zich mengen, met elkaar praten, betrokken zijn bij het festival. Het gaat dus niet per se om dingen doen, maar om deelnemen aan wat er in de buurt gebeurt.”

“Het voelt onwerkelijk”, zegt Mayra Nassef (20, IBCoM). “Ik mocht een van de grootste regisseurs in het Midden-Oosten interviewen, wat voor mij een enorme leerervaring was.” Als lid van het ‘Media Outreach and Inclusion Scheme’ – een nieuw programma van het IFFR dat journalisten met diverse achtergronden uitnodigt om verslag te doen van het festival – kon Mayra een interview plannen met Marwan Hamed, die zijn nieuwste film Kyra & El Gin vertoont.

De persaccreditatie geeft haar ook toegang tot industrieconferenties, persrondes en Q&A-sessies.

“Ik wist nooit echt hoe ik mijn voet tussen de deur moest krijgen, omdat ik geen Nederlands spreek en ook geen connecties heb in de media-industrie. Voor mij was dit een gouden kans. Ik had geen toegang hebben tot een persaccreditatie als ik me alleen als blogger had aangemeld.”

Mayra heeft sinds oktober haar persoonlijke blog ‘Mayra talks about film and other stuff’. Voor dit festival heeft ze zich vooral gericht op filmkritieken, die ze dagelijks publiceert.

Een week verslag doen over film heeft Mayra’s passie voor filmjournalistiek sterker gemaakt. Maar belangrijker is dat ze een nieuwe waardering voor Rotterdam heeft gevonden: “Rotterdam is een stad waar mensen echt een passie hebben voor kunst, in plaats van spektakel. Daarom heeft het IFFR zo’n fijne vibe. Het is geen Cannes of Berlinale, die bekend staan als een beetje snobistisch.”