Waarom Andrea na haar studie tapijten ging verkopen in Teheran

Afgelopen juni, tijdens covid, studeerde Andrea af aan het Erasmus University College, in de studierichting International Relations and International Law. De omstandigheden lieten haar niet toe om Ehsan te ontmoeten. “Vanwege de situatie in Iran kon Ehsan ook niet bij mij op bezoek komen. Tot op de dag van vandaag heeft hij nog geen voet in Europa kunnen zetten omdat zijn visumaanvragen steeds afgewezen werden. Daarnaast kon ik zelf geen werk vinden. Van de honderd sollicitaties nodigde slechts één bedrijf mij uit voor een gesprek. Al met al voelde ik me gewoon een beetje ellendig”, vertelt Andrea

Na een tijdje slaagde het stel er toch in om weer bij elkaar te komen, dit keer in Turkije, aangezien dat land toen geopend was voor reizigers. Toen werd duidelijk dat trouwen en verhuizen naar Iran de enige manier was om verder te komen. “Het was geen romantisch aanzoek, het kwam gewoon ter sprake toen we samen in de auto zaten. Er was geen ring, geen chique gelegenheid, maar het was wel heel eerlijk en dat is het belangrijkste”, zegt Andrea.

Het paar wilde respectvol omgaan met lokale tradities: “In Iran is het hebben van een relatie buiten het huwelijk niet gebruikelijk, dus het bracht wat rust in de familie van Ehsan om te weten dat we echt gingen trouwen”, verklaart Andrea. Eindelijk, in januari 2021 trouwde Andrea met Ehsan en verhuisde naar Iran. “We hadden een bruiloft in Istanbul volgens Turks burgerlijk recht, dat we makkelijk in België kunnen laten erkennen. Toen moesten we ook nog een religieus huwelijk sluiten in Iran om het daar legaal te laten zijn. Het duurde drie maanden om alles af te ronden”, zegt Andrea.

De verhuizing naar Iran betekende dat Andrea zich moest aanpassen aan de cultuur en de traditie, terwijl ze haar eigen achtergrond en individualiteit niet uit het oog wilde verliezen. Het was wel even wennen: “Ehsan heeft bijvoorbeeld een tapijtenbedrijf in Iran. Het is een passie die we delen, dus besloten we er samen aan te werken. Zijn bedrijf is gevestigd in de grote bazaar van de hoofdstad van Iran, Teheran. 95 procent van de winkeliers zijn traditioneel mannen, maar ik besloot meteen dat als hij gaat werken, ik met hem mee zou gaan. Ik was welkom, maar ik werd wel wat vreemd bekeken, ik denk dat er toch wat andere verwachtingen zijn. Ik wil het woord social pressure niet gebruiken, maar er hing zeker iets in de lucht”, had Andrea het idee.

Ze zei altijd dat ze geen traditionele huisvrouw wilde worden. Ze is niet compleet van gedachte veranderd, maar staat uiteindelijk toch meer open voor het idee en begint het met respect te bekijken. “Misschien dacht ik vroeger dat huisvrouw zijn gewoon saai was, ik vond dat ik meer kon dan dat. Maar toen begon ik me meer en meer te verbazen over wat ik zag. Hoe kunnen die vrouwen hun huis de hele tijd moeiteloos schoonhouden en ook nog heerlijke gerechten op tafel zetten? Ik begon dat meer te respecteren”, zegt ze.

Sommige veranderingen in levensstijl die Andrea opmerkte, kwamen als een kleine cultuurschok. “Het is hier bijvoorbeeld gebruikelijk om een ​​schaap te slachten voor pasgetrouwden, als teken van geluk en voorspoed. Wij hadden er een in onze tuin. De helft van het vlees werd aan de familie geserveerd en de andere helft aan de armen. Ik weet dat ik de foto’s nooit aan mijn moeder zal laten zien omdat ze dat echt niet leuk zou vinden”, lacht ze.

Andrea was ook behoorlijk verrast om te zien dat de lokale bevolking niet zoveel tijd aan hard werken besteedt, maar liever ontspant. “Dit is niet iets wat ik gewend was. Ik zie er een voordeel in, maar tegelijkertijd betrapte ik mezelf erop dat ik dacht dat iedereen lui is. Aan de andere kant heb je niet het waanzinnige aantal burn-outs, depressies en eenzaamheid die je in Nederland tegenkomt.” Dit soort verhalen deelt Andrea met de lezers op haar persoonlijke blog. “Ik wil hier niet de ‘doorsnee reisblogger’ zijn die je probeert te overtuigen dat Iran de meest waanzinnige plek op aarde is en dat alles wat je erover dacht of hoorde verkeerd blijkt te zijn”, schrijft ze.

Al met al heeft dit levensveranderende avontuur Andrea veel waardevolle lessen geleerd. De offers die ze bracht, leidden haar naar de plek waar ze wilde zijn. Ze geniet nu van het huwelijksleven en vindt het geluk in eenvoudige dagelijkse routines, en bouwt samen een bedrijf op. “We leven in een samenleving die ons vertelt dat we tot alles in staat zijn, alles kunnen bereiken. Daar zit zeker iets in, maar door al die uitdagingen samen met Ehsan aan te gaan, realiseerde ik me wel dat je niet alles alleen kunt doen. Iran heeft me laten zien dat de nadruk op gemeenschap in plaats van het individu erg geruststellend kan zijn. Ik wil het niet meer in mijn eentje doen.”